Τα προγράμματα λιτότητας που επιβλήθηκαν στις χώρες με δημοσιονομικά προβλήματα «πόνεσαν», αλλά ήταν αναπόφευκτα. Σε αυτό το συμπέρασμα καταλήγει έκθεση της Εταιρείας του Μονάχου για την προώθηση της Επιστήμης της Οικονομίας (CESifo), που θα δημοσιευτεί σήμερα.
Σύμφωνα με τη Deutsche Welle, οι οικονομολόγοι δεν διαφωνούν ότι ο πολυσυζητημένoς όρος μείωσης του χρέους που ζητήθηκε από τις χώρες του ευρωπαϊκού νότου σε κρίση με αντάλλαγμα τη χορήγηση πακέτων στήριξης ενίσχυσε την ύφεση, αλλά δεν υπήρχε άλλος τρόπος για να ανακοπεί αυτή η εξέλιξη σύμφωνα τουλάχιστον με τις εκτιμήσεις τους. Η ερευνητική ομάδα που συνέγραψε την έκθεση υπό τον γνωστό στην Ελλάδα Χανς Βέρνερ Ζιν, πρόεδρο του οικονομικού ινστιτούτου Ifo, παραθέτει τους λόγους που οδηγούν στον πυρήνα του προβλήματος: οικονομική ανισότητα στην ευρωζώνη, υπερθέρμανση της οικονομικής δραστηριότητας σε ορισμένους κλάδους της οικονομίας, όπως τον οικοδομικό και διάχυση ιδιωτικού κεφαλαίου από το κέντρο στην περιφέρεια.
«Στα χρόνια του οικονομικού μπουμ έγιναν πολλές επενδύσεις στην περιφέρεια χωρίς να ληφθούν μέτρα ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας των εθνικών οικονομιών. Άρα, η συνεπαγόμενη ύφεση αποτελεί τμήμα της διαδικασίας προσαρμογής των οικονομιών αυτών καθώς θα πρέπει να διορθωθεί η πορεία εξέλιξης των τιμών. Υπό αυτήν την έννοια, τόσο η πολιτική λιτότητας, όσο και η ύφεση είναι φαινόμενα που δεν θα μπορούσαν να αποφευχθούν», συνοψίζουν οι συγγραφείς της έκθεσης.
