Ο πρόεδρος της ΚΕΕΕ και του ΕΒΕΑ κ. Κωνσταντίνος Μίχαλος, απαντώντας σε ερώτηση δημοσιογράφου για τις επιπτώσεις που θα έχει η επιλογή της ΕΕ και της ΕΚΤ για κούρεμα των τραπεζικών καταθέσεων στην Κύπρο, προέβη στην ακόλουθη δήλωση:
«Δυστυχώς για μια ακόμη φορά τα τελευταία χρόνια αποδεικνύεται ότι υπάρχει μεγάλο έλλειμμα ηγετών στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Μετά τις λανθασμένες επιλογές για την Ελλάδα, την Πορτογαλία, την Ισπανία έρχεται τώρα και η καταστροφική επιλογή των ευρωπαίων εταίρων για κούρεμα των καταθέσεων στην Κύπρο, που αποδεικνύει ότι οι ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης παραμένουν κατώτεροι των περιστάσεων. Παραβλέπουν τους μεγάλους κινδύνους που εγκυμονεί η απόφασή τους για την Κύπρο για ολόκληρο το οικοδόμημα της ευρωζώνης και συνεχίζουν να υλοποιούν πολιτικές που διαιωνίζουν και διευρύνουν τις ανισότητες στην ευρωζώνη, θέτοντας υπό ευθεία αμφισβήτηση την έννοια της ευρωπαϊκής νομισματικής ενοποίησης.
Αν η Γερμανία ως ηγέτιδα δύναμη της ΕΕ δεν αλλάξει πολιτική, τότε οι εξελίξεις θα είναι δυσάρεστες. Για να συνεχίσει να υφίσταται η ευρωζώνη, οι Γερμανοί και οι βόρειοι σύμμαχοί τους θα πρέπει να σταματήσουν να σκέφτονται και να συμπεριφέρονται μόνο ως δανειστές. Δεν μπορεί η Γερμανία να απολαμβάνει τη μερίδα του λέοντος από την ευρωπαϊκή νομισματική ενοποίηση, με την κατακόρυφη αύξηση του πλεονάσματος του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών της, χωρίς να αποδέχεται ότι αυτό έχει αποβεί σε βάρος των υπολοίπων χωρών.
Οι αποφάσεις που αφορούν το μέλλον και την επιβίωση των χωρών-μελών της ζώνης του ευρώ δεν μπορεί να λαμβάνονται υπό το πρίσμα των εμμονών της Γερμανίας για μια αντιπληθωριστική πολιτική. Σήμερα περισσότερο από κάθε άλλη στιγμή απαιτείται να ανοίξει ξανά μια ουσιαστική συζήτηση για την έκδοση ευρωομολόγων, για μια νομισματική χαλάρωση και βεβαίως για μια «ομοσπονδοποίηση» των χρεών των χωρών-μελών της ευρωζώνης.
Αυτό που λείπει σήμερα από την Ευρώπη είναι η αλληλεγγύη και η αποδοχή από μέρους της Γερμανίας μιας δίκαιης κατανομής τόσο των ωφελειών, όσο και των βαρών από τη λειτουργία της ευρωζώνης. Και αυτό μπορεί να επιτευχθεί μόνο με τη δημιουργία και την καθιέρωση ενός κοινού προϋπολογισμού -ομοσπονδιακού χαρακτήρα όπως στις ΗΠΑ-, με γενναίες μεταβιβάσεις προς τα αδύναμα κράτη-μέλη που να διασφαλίζουν την ισόρροπη και κοινωνικά δίκαιη λειτουργία της ευρωζώνης».
