Οι προτεινόμενοι περιορισμοί στις δραστηριότητες των ασφαλιστικών εταιρειών, που αποβλέπουν στην αποφυγή μίας διάσωσης με χρήματα των φορολογουμένων, όπως στην περίπτωση της AIG, ενδέχεται να οδηγήσουν σε αύξηση ασφαλίστρων, αφήνοντας πολλούς περισσότερους ανθρώπους να εξαρτώνται μόνο από την κρατική μέριμνα, αναφέρει σήμερα το Διεθνές Χρηματοοικονομικό Ινστιτούτο (ΙΙF).

Με βάση τα προσχέδια των προτάσεων, που δημοσιεύθηκαν τον Οκτώβριο, οι μεγάλες ασφαλιστικές εταιρείες που εμπλέκονται σε ριψοκίνδυνες δραστηριότητες, οι οποίες υπερβαίνουν τις βασικές τους υπηρεσίες, οφείλουν να διαθέτουν ένα σημαντικό επιπλέον κεφάλαιο.

Επιπλέον προβλέπεται ότι αυτές οι δραστηριότητες θα υπόκεινται αναγκαστικά σε στενότερη εποπτεία από τις ρυθμιστικές αρχές και οι ασφαλιστικές εταιρείες θα πρέπει να υποβάλλουν λεπτομερή σχέδια για την ανάκαμψή τους, σε περίπτωση που χρεοκοπήσουν.

Το ΙΙF υπογραμμίζει πως μία αύξηση του κεφαλαίου κάλυψης των ασφαλιστικών εταιρειών θα καθιστούσε δυσχερή την ανάληψη ρίσκων, ανεβάζοντας το κόστος κάλυψης και θα εξανάγκαζε περισσότερα νοικοκυριά και επιχειρήσεις να εξαρτώνται από το κράτος για την προστασία τους.

«Μία υπερχρέωση του κεφαλαίου κάλυψης, μπορεί να αυξήσει το κόστος προσφοράς των παραδοσιακών ασφαλιστικών προϊόντων» και αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα τη μείωση της δυνατότητας των εταιρειών του κλάδου «να ανταποκριθούν με αυτά τα προϊόντα στις κοινωνικές ανάγκες», υποστήριξε ο Στίβεν Καρντάνιαν, διευθύνων σύμβουλος της αμερικανικής MetLife και αντιπρόεδρος της ρυθμιστικής επιτροπής ασφαλειών του IIF.

Οι προτάσεις, που διατυπώθηκαν από τη Διεθνή Ένωση Εποπτών Ασφαλειών (IAIS), «δανείζονται υπερβολικά» επιχειρήματα από τους παράλληλους κανονισμούς που έχουν εισαχθεί στον τραπεζικό τομέα και δεν λαμβάνουν υπ’ όψη τις ειδολογικές διαφορές ανάμεσα στους δύο τομείς, υποστηρίζει το IIF.

Οι ασφαλιστικές εταιρείες διατείνονται πως λαμβάνουν λιγότερα ρίσκα, καθώς οι ίδιες δεν δανείζουν και οι πελάτες τους δεν μπορούν να αποσύρουν τα χρήματά τους μέσα σε μια νύχτα.

Οι προτάσεις της IAIS εντάσσονται στην προσπάθεια των χωρών της Ομάδας «G20» να απαλείψουν τους δυνητικούς κίνδυνους από την ανάγκη διάσωσης χρεοκοπημένων τραπεζών και ασφαλιστικών ομίλων.