Τα νομοθετικά όρια και κριτήρια μέσα στα οποία μπορεί να κινηθεί νόμιμα και συνταγματικά η εκάστοτε Κυβέρνηση για την σύνταξη οικονομικών συμφωνιών επιπέδου «Μνημονίου», έθεσε ο πρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας, Παν. Πικραμμένος, κατά την σημερινή επιστημονική εκδήλωση που διοργάνωσε ο Δικηγορικός Σύλλογος Αθηνών στην αίθουσα εκδηλώσεών του, με θέμα «Η αρχή του κράτους Δικαίου σε έκτακτες συνθήκες μέσα σε περιβάλλον Ευρωπαϊκής Ένωσης».
Ο κ. Πικραμμένος, αρχικά, αναφέρθηκε στην πρόσφατη απόφαση του Ανωτάτου Ακυρωτικού Δικαστηρίου (668/2012) που έκρινε συνταγματικό, νόμιμο και σύμφωνο με τους διεθνείς κανόνες το πρώτο Μνημόνιο του 2010 (Ν. 3845/2010).
Ειδικότερα, για την απόφαση της Ολομέλειας που έκρινε το πρώτο Μνημόνιο ο κ. Πικραμμένος επισήμανε ότι η απόφαση αυτή έθεσε «τα όρια της δράσης του νομοθέτη, τόσο στην παρούσα όσο και σε μελλοντικές φάσεις της κρίσεως».
Στην επίμαχη απόφαση, συνέχισε ο πρόεδρος του ΣτΕ, αναφέρεται ότι «σε περιπτώσεις παρατεταμένης οικονομικής κρίσεως δύναται ο νομοθέτης να θεσπίσει μέτρα περιστολής δαπανών που συνεπάγονται οικονομική επιβάρυνση μεγάλων κατηγοριών του πληθυσμού, πλην η δυνατότητα αυτή έχει ως όριο την καθιερούμενη από το άρθρο 4 παρ. 5 του Συντάγματος αρχή της ισότητας στα δημόσια βάρη αναλόγως των δυνάμεων εκάστου, καθώς και την καθιερούμενη στο άρθρο 2 παρ. 1 του Συντάγματος αρχή του σεβασμού της ανθρώπινης αξιοπρέπειας».
Αυτό σημαίνει ότι «η επιβάρυνση αυτή πρέπει να κατανέμεται μεταξύ όλων των κατηγοριών απασχολουμένων τόσο στο δημόσιο, όσο και στον ιδιωτικό τομέα, καθώς και των ασκούντων ελεύθερο επάγγελμα», προσέθεσε ο κ. Πικραμμένος και υπογράμμισε:
«Και αυτό διότι, εν όψει και της καθιερουμένης στο άρθρο 25 παρ. 4 του Συντάγματος αξιώσεως του Κράτους να εκπληρώνουν όλοι οι πολίτες το χρέος της κοινωνικής και εθνικής αλληλεγγύης, δεν είναι επιτρεπτό η επιβάρυνση από τα μέτρα.
