Επίθεση στον ΣΕΒ εξαπολύει η ΓΣΕΕ με ανακοίνωση της, στην οποία αναφέρει ότι δεν αποτελεί έκπληξη για την κοινή λογική η διαχρονική στάση του ΣΕΒ ως προς την μονοκρατορία της εργοδοτικής αυθαιρεσίας και την εξαφάνιση των δικαιωμάτων των εργαζομένων, σημειώνοντας ότι σίγουρα προκαλεί εντύπωση η επίκλησή του στην «ηθική» ως διάσταση των εργατικών αγώνων.

Συγκεκριμένα, η ΓΣΕΕ στην ανακοίνωσή της αναφέρει ότι «η ΓΣΕΕ προφανώς δεν χρειάζεται από τον ΣΕΒ την αναγνώριση των αγώνων της σε εθνικό, ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο για την ακύρωση των μνημονιακών μέτρων που θυσίασαν τους εργαζόμενους και τα δικαιώματά τους στο βωμό της δήθεν ανταγωνιστικότητας, που ούτε επιτεύχθηκε ούτε πρόκειται να επιτευχθεί με τους όρους των μνημονίων».

Όπως αναφέρει, η Συνομοσπονδία περιμένει την αντίδραση του ΣΕΒ, καθώς από την επιτυχή έκβαση των αγώνων της έχει ήδη αναγνωρισθεί, «αφενός ο παράνομος χαρακτήρας σειράς μέτρων, που είναι γνωστό ότι στηρίζει ο Σύνδεσμος Επιχειρήσεων και Βιομηχανιών (όπως η ενίσχυση των ευέλικτων μορφών εργασίας, η κατάργηση της μονομερούς προσφυγής στη διαιτησία κλπ), αφετέρου η θυσία και των μικρομεσαίων επιχειρήσεων προς όφελος των πολυεθνικών και των μεγάλων επιχειρήσεων, που θέλουν να κυριαρχήσουν στην ελληνική αγορά».

Επίσης, τονίζει ότι «το εβδομαδιαίο δελτίο για την ελληνική οικονομία που εκδίδει ο ΣΕΒ, είτε λειτουργεί ως σταθερός προπομπός της στρατηγικής τακτικής υποχώρησής του από τα επίσημα συμφωνηθέντα σε σειρά ζητημάτων που εκτείνονται σε όλο το κρίσιμο φάσμα των ιδεοληψιών των διεθνών δανειστών της χώρας (κοινωνικός διάλογος, ομαδικές απολύσεις, ανταπεργία, συνδικαλιστικός νόμος, επαγγελματική εκπαίδευση και κατάρτιση, ανταπεργία, παράνομες διακρίσεις κλπ), είτε καταδεικνύει ένα Πύργο της Βαβέλ του ΣΕΒ, που με μια επικίνδυνη πολυγλωσσία θολώνει τα νερά ως προς τη στάση του σε μια εξαιρετικά κρίσιμη για τη χώρα στιγμή και συγκυρία. Είτε και τα δύο».

Επίσης, η ΓΣΕΕ τονίζει ότι οι εργαζόμενοι «θα βάλουν τέλος στα όνειρα “θερινής νυκτός” μελών του ΣΕΒ, που θέλουν το επιχειρείν να εξακολουθεί να είναι κρατικοδίαιτο, η φορολόγηση να γίνεται σε φορολογικούς παραδείσους, οι συλλογικές διαπραγματεύσεις να γίνονται κατά τα Σουηδικά πρότυπα, το κράτος πρόνοιας να είναι ανύπαρκτο και οι μισθοί να κινούνται σε επίπεδα Ινδίας».