Και οι πλέον αισιόδοξοι παράγοντες των Βρυξελλών έχουν αρχίσει να εγκαταλείπουν τις ελπίδες τους για εξεύρεση ουσιαστικής «συνολικής λύσης» στην εαρινή Σύνοδο Κορυφής στις 24 και 25 Μαρτίου. Την κύρια ευθύνη για το τέλος των προσδοκιών φέρει σαφώς η Γερμανία, η οποία αρχικά υποστήριζε πως θέτει απλώς ως προϋπόθεση για την ενίσχυση και την ευελιξία του προσωρινού μηχανισμού σταθερότητας, την έγκριση ενός Συμφώνου Ανταγωνιστικότητας, αλλά στη συνέχεια άλλαξε «τροπάριο».

Σύμφωνα με πληροφορίες, η ελληνική αντιπροσωπεία έχει καταλήξει στο συμπέρασμα ότι καμία από τις επιδιώξεις της Αθήνας δεν πρόκειται να ικανοποιηθεί στις 25 Μαρτίου, και ότι το μόνο που θα εγκριθεί θα είναι η επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής του δανείου.

‘Όπως αναφέρεται στο σημερινό φύλλο της εφημερίδας «Τα Νέα», υπάρχουν πέντε σενάρια για την επερχόμενη Σύνοδο:
Το «γερμανικό», βάσει του οποίου το Βερολίνο θα εμμείνει μέχρι τέλους στην άρνησή του να συναινέσει σε ενίσχυση και ευελιξία του μηχανισμού σταθερότητας. Σε αυτή την περίπτωση, η Ελλάδα θα πρέπει να προχωρήσει σε άνευ προηγουμένου λιτότητα, για χρόνια.

Το δεύτερο σενάριο είναι το «ιδανικό» σύμφωνα με το οποίο η Γερμανία, έχοντας ικανοποιηθεί στην απαίτησή της για Σύμφωνο Σταθερότητας, θα δεχθεί την ουσιαστική ενίσχυση των δυνατοτήτων του μηχανισμού. Σε αυτή την περίπτωση, η Ελλάδα απαλλάσσεται από το βραχνά του Δημόσιου χρέους και με αυστηρή εφαρμογή του Μνημονίου επανέρχεται στις αγορές τις αρχές του 2012.

Το «μεικτό» σενάριο προβλέπει μερική ευελιξία του μηχανισμού, η οποία θα επιτρέψει στην Ελλάδα να πάρει μια ανάσα, αλλά όχι επαρκή. Θα πρέπει η χώρα μας να προχωρήσει σε μερική αναδιάρθρωση του χρέους.
Το τέταρτο σενάριο είναι αυτό της αναγκαστικής αναδιάρθρωσης, με πολλές άγνωστες παραμέτρους, καθώς δεν έχει ξαναγίνει κάτι τέτοιο σε χώρα της ευρωζώνης.

Πέμπτο και τελευταίο είναι το «παρανοϊκό» σενάριο, σύμφωνα με το οποίο αποφασίζεται η αποχώρηση της Ελλάδας από το ευρώ. Σε αυτή την περίπτωση θα ακολουθήσει μεγάλη υποτίμηση και φτώχεια του ελληνικού λαού, ενώ θα αμφισβητηθεί κάθε δικαίωμα που έχει κατοχυρώσει η Ελλάδα εντός της Ένωσης, δεδομένου ότι η Συνθήκη προβλέπει πως μια χώρα που αποχωρεί από το ενιαίο νόμισμα οφείλει να αποχωρήσει και από την Ένωση.