Επιστήμονες στη Βρετανία πιστεύουν ότι ανακάλυψαν πάνω σε οκτώ απολιθωμένα οστά, από διαφορετικούς δεινοσαύρους ηλικίας 75 εκατ. ετών, απομεινάρια ερυθρών κυττάρων αίματος, καθώς και κολλαγόνου, μιας πρωτεΐνης που αποτελεί το βασικό συστατικό στους συνδετικούς ιστούς των ζώων. Η ανακάλυψη δημιουργεί ελπίδες ότι κάτι ανάλογο μπορεί να βρεθεί και σε άλλα απολιθώματα.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τη Σουζάνα Μέιντμεντ και τον Σέρτζιο Μπερτάτσο του Imperial College του Λονδίνου, που έκαναν τη δημοσίευση στο περιοδικό «Nature Communications», σύμφωνα με το BBC, τα πρακτορεία Reuters και Γαλλικό και το «New Scientist», χρησιμοποίησαν σύγχρονα τρισδιάστατα ηλεκτρονικά μικροσκόπια, που επέτρεψαν την αποκάλυψη των μοριακών ιχνών της μη απολιθωμένης οργανικής ύλης πάνω στα απολιθώματα.

Αν και έχουν βρεθεί ξανά στο παρελθόν τέτοια οργανικά απομεινάρια πάνω σε σπάνια απολιθώματα καλοδιατηρημένων οστών, τώρα είναι η πρώτη φορά που η ανακάλυψη γίνεται σε κοινά απολιθώματα, που μάλιστα βρίσκονται σε ιδιαίτερα άσχημη κατάσταση, σε βαθμό που δεν είναι σαφές από ποιο ακριβώς ζώο προέρχονταν. Όλα τα απολιθώματα είχαν βρεθεί στον Καναδά και διατηρούνταν στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας του Λονδίνου για πάνω από έναν αιώνα, ώσπου ήλθε η στιγμή να αποκαλύψουν τα μυστικά τους.

Όπως είπε ο Μπερτάτσο, μετά τη νέα ανακάλυψη, «η πιθανότητα να βρούμε οργανική ύλη σε απολιθώματα, είναι πια πολύ μεγαλύτερη από ό,τι θεωρείτο έως τώρα, τουλάχιστον στη μικροσκοπική κλίμακα».

Εδώ και καιρό, οι επιστήμονες πίστευαν ότι τα μόρια των πρωτεϊνών δεν θα μπορούσαν να επιβιώσουν για πάνω από τέσσερα εκατομμύρια χρόνια. Φαίνεται όμως πως αυτό δεν συμβαίνει τελικά, σε μερικές τουλάχιστον περιπτώσεις. Πάντως θα χρειασθούν περαιτέρω αναλύσεις για να επιβεβαιώσουν ότι όντως πρόκειται για ερυθροκύτταρα και κολλαγόνο.

Η ανακάλυψη μπορεί να φωτίσει, μεταξύ άλλων, το ερώτημα κατά πόσο οι δεινόσαυροι ήταν θερμόαιμοι (με ταχύτερο μεταβολισμό) ή ψυχρόαιμοι.

Μερικοί μάλιστα τολμηροί δεν αποκλείουν ότι κάποια στιγμή θα είναι δυνατό ανακαλυφθεί και DNA δεινοσαύρων, οπότε ίσως θα πρέπει κανείς να θυμηθεί τι συνέβη στο «Τζουράσικ Παρκ». Εκεί η κλωνοποίηση και η νεκρανάσταση των δεινοσαύρων κατέστη δυνατή χάρη στην ανακάλυψη ενός πανάρχαιου κουνουπιού, που είχε εγκλωβισθεί σε κεχριμπάρι και στο στομάχι του οποίου βρέθηκαν απομεινάρια αίματος που είχε ρουφήξει από δεινόσαυρο. Μέσα στο αίμα είχε διατηρηθεί και το DNA του δεινόσαυρου.