Στις αρχές της δεκαετίας του 1980 για τους επιστήμονες αποτελούσε μυστήριο το τι ακριβώς είχε προκαλέσει την εξαφάνιση, πριν από 65 εκατ. χρόνια περίπου, των δεινοσαύρων και ενός τεράστιου ακόμη αριθμού άλλων ειδών.
Μέχρι το τέλος της δεκαετίας το μυστήριο είχε βρει τη «λύση» του: ένας κομήτης ή αστεροειδής είχε συγκρουστεί με τη Γη, προκαλώντας τέτοια έκλυση σκόνης στην ατμόσφαιρα, που «μπλόκαρε» τις ακτίνες του ήλιου, με αποτέλεσμα να επικρατήσουν συνθήκες παγωνιάς στη Γη.
Η ανακάλυψη ενός τεράστιου κρατήρα στα ανοιχτά των ακτών του Μεξικού, η «ηλικία» του οποίου ταίριαζε με την υπόθεση αυτή, φάνηκε μάλιστα να «κλείνει» οριστικά το κεφάλαιο αυτό της ιστορίας του πλανήτη στο μυαλό της πλειοψηφίας των επιστημόνων.
Ωστόσο, την ίδια περίπου περίοδο συντελέστηκε μια δεύτερη καταστροφή παγκόσμιας κλίμακας: μια σειρά από συνεχείς ηφαιστειακές εκρήξεις, τόσο ισχυρές που «έθαψαν» μια έκταση περίπου 200.000 τετραγωνικών μιλίων ( 518.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα) –κάτι σαν τη σημερινή Ινδία- κάτω από τόνους ηφαιστειακού βασάλτη. Επιπλέον, τα αέρια και τα αιωρούμενα σωματίδια ύλης που διασκορπίστηκαν από τις εκρήξεις –όπως υποστηρίζει μια μερίδα επιστημόνων- θα μπορούσαν να έχουν διαδραματίσει πολύ σημαντικό ρόλο στη… μοίρα των δεινοσαύρων, αναφέρει δημοσίευμα του Time.
Το πόσο σημαντικό ρόλο έπαιξε αυτό, όμως, εξαρτάται από το πότε ακριβώς ξεκίνησαν οι εκρήξεις των ηφαιστείων και πόσο διήρκεσαν.
Μια νέα έρευνα, που δημοσιεύτηκε στην επιθεώρηση Science, απαντά ακριβώς σε αυτό το ερώτημα.
«Τώρα μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα, ότι οι εκρήξεις ξεκίνησαν 250.000 χρόνια πριν από το γεγονός της εξαφάνισης των δεινοσαύρων και διήρκεσαν για 750.000 χρόνια» ανέφερε ο γεωολόγος και επικεφαλής της μελέτης, Blair Schoene, από το πανεπιστήμιο του Πρίνστον στις ΗΠΑ.
Σύμφωνα με τον ίδιο, η διαπίστωση αυτή ενισχύει την άποψη, ότι οι εκρήξεις μπορεί να συνέβαλαν στη μαζική εξαφάνιση πολλών ειδών.
Ο Schoene και οι συνεργάτες του δεν υποστηρίζουν ότι οι εκρήξεις ηφαιστείων ευθύνονται εξ ολοκλήρου για την εξαφάνιση των δεινοσαύρων, αλλά ότι άλλαξαν τις κλιματικές συνθήκες σε τέτοιο βαθμό, που να θέσουν σε έντονο στρες τα οικοσυστήματα, οδηγώντας τα προς το «τελικό χτύπημα».
«Δε γνωρίζουμε τον ακριβή μηχανισμό που συνέβη αυτό» εξήγησε ο ερευνητής. «Τα ηφαίστεια εκλύουν διοξείδιο του άνθρακα, κάτι που θα μπορούσε να έχει ενεργοποιήσει ένα έντονο ξέσπασμα υπερθέρμανσης του πλανήτη. Εκλύουν όμως και διοξείδιο του θείου, κάτι που θα μπορούσε να έχει προκαλέσει και ένα παγκόσμιο ψύχος. Αυτό που γνωρίζουμε είναι, ότι η πρώτες μαζικές εξαφανίσεις προκλήθηκαν μόνο από τη ΄δράση’ των ηφαιστείων».
Οι νέες αυτές ημερομηνίες –πιστεύει ο ίδιος και οι συνεργάτες του- ότι θα βοηθήσουν τους επιστήμονες να κατανοήσουν το ρόλο που έπαιξαν τα ηφαίστεια στην εξαφάνιση των δεινοσαύρων.
