Εάν κάποιος αστροφυσικός «τολμούσε» να αμφισβητήσει τμήμα της θεωρίας γύρω από τις μαύρες τρύπες, θα αντιμετώπιζε την αμφισβήτηση των συναδέλφων του. Όταν όμως ο συγκεκριμένος επιστήμονας ακούει στο όνομα Στίβεν Χόκινγκ, το πράγμα αλλάζει!
Ο διάσημος φυσικός, ένας από τους «πατέρες» της σύγχρονης θεωρίας των μαύρων οπών, έρχεται τώρα να αμφισβητήσει ορισμένες κεντρικές πτυχές της θεωρίας, οι οποίες θεωρούνται σχεδόν «δόγματα» στο χώρο της σύγχρονης φυσικής. Στην ουσία, έρχεται να υποστηρίξει πως δεν υπάρχουν μαύρες τρύπες, τουλάχιστον όπως τις πίστευαν οι επιστήμονες ως τώρα.
Με μια αιρετική επιστημονική προδημοσίευση που όμως ακόμα δεν έχει δημοσιευτεί σε κάποιο επίσημο επιστημονικό περιοδικό ο βρετανός επιστήμονας υποστηρίζει ότι η περίμετρος μιας μαύρης τρύπας, ο λεγόμενος ορίζοντας γεγονότων, είναι ασύμβατος με την κβαντική θεωρία και συνεπώς δεν υφίσταται. Στη θέση του, ο Χόκινγκ αντιπροτείνει ένα φαινομενικό ορίζοντα, μια επιφάνεια κατά μήκος της οποίας το φως δεν εμποδίζεται για πάντα να δραπετεύσει από το εσωτερικό της μαύρης τρύπας.
Ο Χόκινγκ, σύμφωνα με το Nature, ζητεί να υπάρξει ένας επαναπροσδιορισμός της έννοιας της μαύρης τρύπας, πάνω από όλα με την κατάργηση του ορίζοντα γεγονότων, του αόρατου συνόρου που υποτίθεται ότι περιβάλλει κάθε μαύρη τρύπα στο σύμπαν και εμποδίζει δια παντός στο φως να ξεφύγει. Όπως υποστηρίζει, ο εναλλακτικός φαινομενικός ορίζοντας μόνο προσωρινά φυλακίζει την ύλη και την ενέργεια, μέχρι τελικά τις απελευθερώσει ξανά, αν και σε διαφορετική μορφή.
Έτσι, ενώ η κυρίαρχη θεωρία της φυσικής εμποδίζει οτιδήποτε να ξεφύγει από τη μαύρη τρύπα, ο Χόκινγκ επιμένει ότι αυτό δεν μπορεί να συμβαίνει, καθώς αντίκειται στην κβαντική θεωρία. Βέβαια, όπως παραδέχεται, για μια ολοκληρωμένη εξήγηση της όλης διαδικασίας, απαιτείται μια εξίσου ολοκληρωμένη θεωρία που ενοποιεί τη βαρύτητα με τις άλλες θεμελιώδεις δυνάμεις στη φύση, κάτι που μέχρι στιγμής δεν έχουν καταφέρει οι επιστήμονες.
Η νέα εργασία του Χόκινγκ με τον κάπως ασυνήθιστο τίτλο «Διατήρηση πληροφορίας και πρόβλεψη καιρού για τις μαύρες τρύπες», αναμένεται να αναζωπυρώσει τις διαμάχες μεταξύ των φυσικών για τη φύση και τη λειτουργία των μαύρων οπών. Ο βασικός ισχυρισμός του είναι πως οι κβαντικές επιπτώσεις γύρω από μια μαύρη τρύπα υποχρεώνουν τον χωροχρόνο να καμπυλώνει τόσο πολύ έντονα, που είναι αδύνατο να υπάρχει ένα τόσο σαφώς προσδιορισμένο σύνορο, όπως ο ορίζοντας γεγονότων.
Ήδη από τη δεκαετία του ΄70, ο βρετανός φυσικός είχε δείξει θεωρητικά ότι οι μαύρες τρύπες μπορούν αργά να συρρικνωθούν, αποβάλλοντας τη λεγόμενη «ακτινοβολία Χόκινγκ». Τώρα, προτείνει ότι ο φαινομενικός ορίζοντας είναι το πραγματικό -προσωρινό- σύνορο μιας μαύρης τρύπας. «Η απουσία των οριζόντων γεγονότων», όπως γράφει στη νέα δημοσίευσή του, «σημαίνει ότι δεν υπάρχουν μαύρες τρύπες – με την έννοια των καταστάσεων από όπου το φως δεν μπορεί να δραπετεύσει στην αιωνιότητα».
Αντίθετα με τον ορίζοντα γεγονότων, ο εφήμερος φαινομενικός ορίζοντας μπορεί να εξαφανισθεί, πράγμα που, σε τελευταία ανάλυση, σημαίνει ότι οτιδήποτε μπορεί τελικά να βγει από την μαύρη τρύπα, αν και σε διαφορετική κατάσταση από αυτή που μπήκε. Πάντως ο Χόκινγκ δεν περιγράφει -ακόμα τουλάχιστον- μέσω ποιού μηχανισμού μπορεί να γίνει η εξαφάνιση του φαινομενικού ορίζοντα.
Αν όλα αυτά έχουν βάση, τότε οι πληροφορίες που ρουφιούνται από μια μαύρη τρύπα προς το κέντρο της, τελικά δεν καταστρέφονται, αλλά απλώς παραμορφώνονται και ξαναβγαίνουν μέσω της «ακτινοβολίας Χόκινγκ» σε τελείως άλλη και μη αναγνωρίσιμη μορφή.
