Η έκθεση του οργανισμού Τροφίμων και Γεωργίας των Ηνωμένων Εθνών για την κατάσταση των δασών του πλανήτη μελετά τις επιπτώσεις της οικονομικής ανάπτυξης, του παγκόσμιου εμπορίου και την αύξηση του πληθυσμού στα δασικά οικοσυστήματα.
Τα δάση αποτελούν σημαντικό ρυθμιστικό παράγοντα της σύστασης της ατμόσφαιρας και ο ρόλος τους στην διαμόρφωση του κλίματος είναι καθοριστικός. Μαζί με τους ωκεανούς, θεωρούνται ως οι σημαντικότερες «αποθήκες άνθρακα». Αποτελούν τους κατ’ εξοχήν φυσικούς μηχανισμούς δέσμευσης του διοξειδίου του άνθρακα από την ατμόσφαιρα.
Στο Πρωτόκολλο του Κιότο υπάρχει συγκεκριμένη πρόβλεψη έτσι ώστε, όταν κάποιες χώρες ενισχύουν με τη δράση τους τη δέσμευση CO2 από «φυσικές αποθήκες», οι δεσμευόμενες ποσότητες ρύπων να προσμετρώνται υπέρ των χωρών αυτών στο εθνικό «ισοζύγιο άνθρακα». Αυτό σημαίνει ότι εάν μια χώρα σχεδιάζει τη δημιουργία ενός καινούργιου τεχνητού δάσους, τότε μπορεί να προσμετρήσει την ποσότητα του CO2 που απορροφάται από αυτό το δάσος ως μείωση εκπομπών και να την αφαιρέσει από τις συνολικές της εκπομπές.
Ως δάσος χαρακτηρίζεται ένα πολύπλοκο οικοσύστημα με φυτά και ζώα που χαρακτηρίζεται από την επικράτηση δέντρων. Κάθε δασικό είδος έχει τις δικές του απαιτήσεις σε υγρασία, θρεπτικά στοιχεία, κλιματικούς παράγοντες. Υπάρχει αμοιβαία αλληλεπίδραση και αλληλεξάρτηση μεταξύ των φυτών, των ζώων και του φυσικού περιβάλλοντος. Από τις σχέσεις αυτές δημιουργείται μια ισορροπία, που παίζει βασικό ρόλο στην οικολογική ισορροπία του ευρύτερου περιβάλλοντος.
Το δάσος διαθέτει εσωτερικούς μηχανισμούς αυτορύθμισης των βιοτικών και των αβιοτικών παραγόντων που διαταράσσουν την ισορροπία του. Αν όμως δράσουν εξωτερικοί παράγοντες όπως ο άνθρωπος με τις επαναλαμβανόμενες πυρκαγιές, την υπερβόσκηση, τις εκτεταμένες υλοτομίες τότε το δασικό οικοσύστημα υποβαθμίζεται
