Την ανάπτυξη της γεωμηχανικής και την κατασκευή ενός παγκόσμιου πυρηνικού σταθμού προτείνει ως λύσεις ανάσχεσης της Κλιματικής Αλλαγής ο διακεκριμένος Βρετανός ακαδημαϊκός Πήτερ Γουάντχαμς.

Ο Γουάντχαμς, καθηγητής φυσικής των ωκεανών στο βρετανικό Πανεπιστήμιο του Κέμπρητζ παραδέχθηκε ότι οι δύο λύσεις που προτείνει συνεπάγονται κινδύνους ωστόσο κρούει τον κώδωνα του κινδύνου ότι «ο χρόνος τελειώνει».

Μάλιστα στηλιτεύει την απραγία των πολιτικών οι οποίοι «ενώ οι εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο αυτοί κάνουν μικρά, ανούσια βήματα όπως η απαγόρευση της πλαστικής σακούλας και η κατασκευή μερικών αιολικών πάρκων».

Παρότι θεωρεί τη γεωμηχανική και τα πυρηνικά ως κινήσεις απόγνωσης τις θεωρεί ως τις μόνες ενδεδειγμένες δεδομένης της ταχύτητας με την οποία εξελίσσονται οι κλιματικές αλλαγές στον πλανήτη.

Υλοποίηση λύσεων γεωμηχανικής, όπως η αύξηση των αερολυμάτων (αεροζόλ) στην ατμόσφαιρα, έτσι ώστε να διασκορπιστεί μακριά από τη Γη η ηλιακή ακτινοβολία και η δημιουργία τεχνητών νεφών θα μπορούσαν να δώσουν άμεσες λύσεις σε ένα επείγον πρόβλημα ισχυρίζεται ο Βρετανός επιστήμονας.

Παράλληλα προτείνει την κατασκευή ατομικών αντιδραστήρων με «καύσιμο» το στοιχείο θόριο (thorium), οι οποίοι δοκιμάζονται ήδη στην Ινδία. Η εν λόγω τεχνολογία υποτίθεται ότι είναι ασφαλέστερη από τους πυρηνικούς αντιδραστήρες πλουτώνιου το οποίο χρησιμοποιείται για όπλα μαζικής καταστροφης. To θόριο θεωρείται από ορισμένους επιστήμονες ως πανάκεια για το ενεργειακό πρόβλημα του πλανήτη (διαβάστε το άρθρο στο econews).

Επίσης, υπό προϋποθέσεις, τα πυρηνικά απόβλητα από αντιδραστήρες θόριου είναι λιγότερο επικίνδυνα καθώς το στοιχείο έχει περίοδο ημιζωίας μερικών εκατοντάδων ετών αντί για χιλιάδες χρόνια, πράγμα που σημαίνει ότι η ραδιενεργός δράση του εξασθενεί ταχύτερα.

Μιλώντας στον Guardian, o Γουάντχαμ έκανε λόγο για ακόμα ταχύτερη κατά 50% τήξη των πάγων της Αρκτικής και αναφέρθηκε στον κίνδυνο από την απελευθέρωση μεθανίου εξαιτίας της συρρίκνωσης του παγοκαλύμματος της περιοχής. Μάλιστα τοποθετεί κάνει λόγο για πιθανότητα πλήρους απώλειας των “θερινών” πάγων το καλοκαίρι του 2015 αντί για 20 με 30 χρόνια που υπολογίζουν οι επιστήμονες.

Καταλήγει τέλος, ότι ενώ υπάρχουν τα εργαλεία αντιμετώπισης της Κλιματικής Αλλαγής, αυτό που λείπει είναι η βούληση του πολιτικού και του επιχειρηματικού κόσμου.

Πηγή: econews.gr