Την τεράστια σημασία των θαλάσσιων λιβαδιών για τον έλεγχο της θερμοκρασίας του πλανήτη και την αντιμετώπιση του φαινομένου του θερμοκηπίου αναδεικνύουν πρόσφατες έρευνες επιστημόνων.
Τα θαλάσσια λιβάδια πρόκειται για υποθαλάσιες εκτάσεις που καλύπτονται από ένα ή περισσότερα είδη θαλάσσιων φανερόγαμων, δηλαδή ανώτερων ανθοφόρων φυτών. Πρόγονοί τους θεωρούνται χερσαία φυτά τα οποία εποίκισαν το θαλάσσιο περιβάλλον πριν από περίπου 100 εκατομμύρια χρόνια και μέσα από πολύπλοκες εξελικτικές διαδικασίες προσαρμόστηκαν στην υποβρύχια διαβίωση.
Σε πρόσφατη σχετική δημοσίευση στην οποία συμμετείχε το ΕΛΚΕΘΕ, σε συνεργασία με επιστήμονες της Ισπανίας (Mediterranean Institute for Advanced Studies, Centre for Advanced Studies of Blanes, University of Cadiz) και των ΗΠΑ (Florida International University, Seagrass Recovery Inc.), στο επιστημονικό περιοδικό Global Biogeochemical Cycles, υπολογίζεται ότι τα θαλάσσια λιβάδια συμβάλλουν στην απορρόφηση του διοξειδίου του άνθρακα και στην απομάκρυνσή του από την ατμόσφαιρα.
Σύμφωνα με την έρευνα, τα θαλάσσια λιβάδια παρουσιάζουν τη μεγαλύτερη ικανότητα, 10% των συνολικών μετρήσεων, να κατακρατούν 6 φορές περισσότερο άνθρακα από αυτόν που μπορούν να κατακρατήσουν τα υγιή τροπικά δάση του Αμαζονίου, τα οποία μέχρι τώρα θεωρούνταν ως οι μεγαλύτερες αποθήκες άνθρακα.
Δυστυχώς όμως τα θαλάσσια λιβάδια εμφανίζουν ολοένα και εκτενέστερη υποβάθμιση, λόγω πολλών ανθρώπινων δράσεων, οικιακά και βιομηχανικά λύματα, παράκτια οικιστική ανάπτυξη, αλιευτικά εργαλεία, υδατοκαλλιέργειες, αύξηση θερμοκρασίας, ανύψωση στάθμης θάλασσας, εισβολή ξενικών υδρόβιων ειδών, με ρυθμό απώλειας 4 φορές μεγαλύτερο από αυτόν των τροπικών δασών. Ηδη υπολογίζεται ότι το 29% περίπου της έκτασης των θαλάσσιων λιβαδιών έχει χαθεί παγκοσμίως, με αποτέλεσμα να έχει μειωθεί σχεδόν κατά 1/3 η ικανότητα των λιβαδιών να αποθηκεύουν άνθρακα.
