Ισλανδία και Γροιλανδία είναι πανέμορφες από κάθε πλευρά τους, αλλά ειδικά από ψηλά. Η απόσταση και η οπτική γωνία μετατρέπουν σε έργο αφηρημένης τέχνης τις υφές, τα χρώματα, το απόκοσμο έδαφος- κάτι που αξιοποιεί στο μέγιστο βαθμό ο Daniel Beltrá για να αναδείξει ακόμα περισσότερο τα πανέμορφα τοπία.
«Αυτό είναι μέρος του παιχνιδιού που μου αρέσει να παίζω», λέει, «πραγματικά δεν είσαι σίγουρος τι βλέπεις».
Στις φωτογραφίες του βλέπει κανείς αιθέριες εικόνες με ποτάμια που περιπλέκονται και ξετυλίγονται προς τον Ατλαντικό, τιρκουάζ νερά που λάμπουν δίπλα στον πάγο.
Ο 51χρονος φωτογράφος βγάζει αεροφωτογραφίες από το 1992, ξεκινώντας τυχαία. «Συνειδητοποίησα νωρίς πως μου άρεσε να βλέπω τα πράγματα από ψηλά, ειδικά σε περιβαλλοντικά θέματα είναι ένας τρόπος να δείξεις την έκταση της επιρροής μας».
Ο Beltrá εργαζόταν στην Αρκτική το 2012 κι άρχισε να τον απασχολεί ολοένα και περισσότερο το θέμα της κλιματικής αλλαγής και τα σημάδια της στην Ισλανδία και τη Γροιλανδία. Δύο χρόνια ερευνών και προετοιμασίας τον οδήγησαν στη μικρή πόλη Hvolsvollur, κοντά στο Ρέικιαβικ, τον Ιούλιο του 2014. Νοίκιασε ένα μικρό δικινητήριο Τσέσνα, κάθισε πίσω από τον πιλότο κι άρχισε να φωτογραφίζει από τα ανοιχτά παράθυρα.
Έβγαζε 3000-4000 φωτογραφίες την ημέρα και ο ενθουσιασμός του τον έκανε να ξεχνά ακόμα και τα χέρια του που ήταν παγωμένα.
«Η Ισλανδία μου πήρε το μυαλό, σε μερικά σημεία θυμίζει σεληνιακό τοπίο», εξηγεί.
Τον επόμενο μήνα επισκέφθηκε την πόλη Ilulissat στη δυτική ακτή της Γροιλανδίας. Έμεινε εκεί δύο εβδομάδες φωτογραφίζοντας τις αντιθέσεις του τοπίου.
Ο Beltrá θέλει οι φωτογραφίες του να αρέσουν στον κόσμο αλλά και να ενισχύσουν τη συζήτηση σχετικά με το περιβάλλον. «Νιώθω τυχερός , κάνω κάτι που ελπίζω να βοηθήσει τους ανθρώπους να σκεφτούν τι κάνουμε, να αναλάβουν δράση και να είμαστε καλύτεροι φύλακες όσων αφήνουμε πίσω μας», καταλήγει.
