Στην Κωνσταντινούπολη πηγαίνει ο ευρωβουλευτής των Οικολόγων Πράσινων, Μιχάλης Τρεμόπουλος, προκειμένου να συμμετέχει στις αντιπυρηνικές κινητοποιήσεις των Τούρκων Πράσινων για την 25η επέτειο του Τσερνομπίλ, στις 26 Απριλίου. Η συμμετοχή του αποτελεί έμπρακτο δείγμα αλληλεγγύης προς το αναπτυσσόμενο αντιπυρηνικό κίνημα της γειτονικής χώρας.
Όπως τονίζει «στα τρία πυρηνικά εργοστάσια (Κρόκο Σλοβενίας, Τσέρνα Βόντα Ρουμανίας, Κοζλοντούι Βουλγαρίας) που υπάρχουν στη βαλκανική γειτονιά μας, σχεδιάζονται κι άλλα, με πιο προχωρημένο αυτό στο Ακουγιού της Τουρκίας, απέναντι από τα βόρεια παράλια της Κύπρου. Η Τουρκία έχει ανακοινώσει δύο ακόμη, ένα στη Μαύρη Θάλασσα και ένα ακόμη στην Ανατολική Θράκη. Για να αντισταθούν σε αυτούς τους σχεδιασμούς, όπως και σε αυτούς στη FYROM, την Αλβανία και τη Ρουμανία, οι Πράσινοι των Βαλκανίων, σε συνεργασία με περιβαλλοντικές οργανώσεις, συγκρότησαν τη Βαλκανική Αντιπυρηνική Συμμαχία, σε συνάντηση που έγινε στη Σόφια στις 26 Μαρτίου.
Δυόμιση δεκαετίες μετά το μεγάλο πυρηνικό ατύχημα στο Τσέρνομπιλ, οι Πράσινοι επιδιώκουν να θυμίσουν τις δραματικές επιπτώσεις αυτής της καταστροφής. Η Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας έχει εκτιμήσει ότι η συνολική ακτινοβολία που έχει εκλυθεί ήταν 200 φορές μεγαλύτερη από αυτή των ατομικών βομβών στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι. Περίπου 350.000 άνθρωποι απομακρύνθηκαν από τις εστίες τους που μολύνθηκαν από ραδιενέργεια. Εντούτοις, 9.500 άτομα ζουν ακόμα στις ζώνες υποχρεωτικής εκκένωσης. Γύρω στα 7.000.000 άνθρωποι υποφέρουν ακόμη από το Τσέρνομπιλ, επιβιώνοντας με επιδόματα, αναπηρικές συντάξεις κτλ. Η οικονομική επιβάρυνση μόνο στην Ουκρανία υπολογίζεται ότι θα υπερβεί τα 165 εκατ. ευρώ μέχρι το 2015. Επίσημες αναφορές υπολογίζουν ότι οι θανατηφόροι καρκίνοι έφτασαν τους 9.000 ενώ ανεξάρτητοι επιστήμονες τους υπολογίζουν σε 30.000-60.000.
Είκοσι πέντε χρόνια μετά, η διεθνής κοινότητα, αντί να προχωρήσει σε μια σταδιακή εγκατάλειψη της πυρηνικής ενέργειας, θεώρησε ότι οι επιπτώσεις του Τσέρνομπιλ είχαν ξεχαστεί και ξεκινούσε για μια νέα «πυρηνική αναγέννηση», με παραγγελίες δεκάδων νέων σταθμών. Ανάμεσα στους ενδιαφερόμενους ήταν και η κυβέρνηση του Κ. Καραμανλή. Έως τη στιγμή που ο σεισμός χτύπησε την τεχνολογικά προηγμένη Ιαπωνία. Μετά τη Φουκουσίμα, η ανθρωπότητα ξύπνησε και πάλι από το λήθαργο, συνειδητοποιώντας την επικινδυνότητα της πυρηνικής ενέργειας και θέλοντας να αποκλείσει την πιθανότητα να ξανασυμβεί μια ακόμη πυρηνική καταστροφή. Γι’ αυτό και γίνονται κινητοποιήσεις πλέον σε όλο τον πλανήτη».
