Ελβετοί, Αμερικανοί και καναδοί βιοχημικοί και ωκεανογράφοι, παρατήρησαν ότι το ψυχρό ωκεάνιο ρεύμα «Λαμπραντόρ» που «κατέρχεται» κατά μήκος των δυτικών ακτών των ΗΠΑ, χάνει πλέον τη σημασία του προς όφελος του θερμού ρεύματος, του «Γκαλφ στριμ», που «ανέρχεται» κατά μήκος των ίδιων ακτών.
Πρόκειται για σπάνιο κλιματολογικό φαινόμενο και σύμφωνα με μελέτη που δημοσιεύτηκε στην επιθεώρηση της Αμερικανικής Ακαδημίας Επιστημών «πηγαίνει» σε βάθος 1.800 ετών κι έχει ξεκινήσει από τη δεκαετία του 1970.
Σύμφωνα με τον Κάρστερν Σούμπερτ, του Ινστιτούτου υδάτινων ερευνών του Ομοσπονδιακού Πολυτεχνείου (Eawag) για 2.000 έτη το «Λαμπραντόρ» επικρατούσε του «Γκαλφ στριμ. «Πλέον, το ‘Γκαλφ στριμ’ επικρατεί του ‘Λαμπραντόρ’, κάτι που σηματοδοτεί μία ριζική κλιματολογική αλλαγή» συμπληρώνει.
Προκειμένου να καταλήξουν στο ανωτέρω επιστημονικό συμπέρασμα, οι ερευνητές έκαναν ισοτοπικές έρευνες σε κοραλλιογενείς περιοχές, όπου τα κοράλλια τρέφονται από οργανικές ενώσεις, που μεταφέρονται εκεί από τα ρεύματα. Οι ερευνητές εστίασαν στα χρώματα των «δακτυλιδιών» των κοραλλιών αυτών τα τελευταία 700 έτη.
Τα νερά του «Γκαλφ στριμ» είναι πλούσια σε άλατα και μόρια οργανικών ενώσεων, ενώ τα ψυχρά νερά του «Λαμπραντόρ» δεν έχουν πολλά διατροφικά στοιχεία για τα κοράλλια.
«Καταλήξαμε σε σχέση αιτίου-αποτελέσματος, όσον αφορά τις υπάρχουσες διαφορές των δύο ωκεάνιων ρευμάτων του βόρειου Ατλαντικού και της υπερθέρμανσης του πλανήτη, εξ αιτίας της βιομηχανικής δραστηριότητας», τονίζει τελευταίο ανακοινωθέν του «Eawag».
Το συμπέρασμα είναι σπουδαίο, επειδή «συνδέεται» με το συσχετισμό των δύο ρευμάτων με το παγκόσμιο κλίμα, απ’ τη στιγμή που τα ρεύματα αυτά σχετίζονται με τα γνωστά παλιρροϊκά φαινόμενα στον Ατλαντικό, στη διάρκεια εκατοντάδων δεκαετιών.
Στο βόρειο Ατλαντικό, γίνεται ένα κυκλικό φαινόμενο των αερίων μαζών της ατμόσφαιρας, σε πολύ μεγάλη κλίμακα το οποίο αυξάνει, ή μειώνει, τη θερμοκρασία της επιφάνειας του ωκεανού, κάτι που επιδρά βέβαια στις μετεωρολογικές συνθήκες και στην Ευρώπη και στις Ηνωμένες Πολιτείες.
