Αν και το επώνυμο Πέτρουλα δεν χρειάζεται συστάσεις, θα γίνει μια αναφορά στη δημοκρατική οικογένεια της Δήμητρας. Κόρη καπετάνιου του ΕΛΑΣ, θεία του Σωτήρη Πέτρουλα που δολοφονήθηκε στα Ιουλιανά το 1965. Η ίδια, το Γενάρη του 1946 στην αυλή του σπιτιού της, σε ηλικία 4 χρόνων είδε με τα αθώα της μάτια τον ξεκληρισμό της οικογένειάς της, στο Μοναστήρι της Μάνης από ντόπιους Χίτες. Τσιράκια των Γερμανών στην Κατοχή και συνεργάτες των Ναζί, που κατεδίωκαν τους κομμουνιστές.
Γράφει η Χαρά Κιούση
Η Δήμητρα Πέτρουλα στο έργο της «ιστορεί την ερημιά που άφησε πίσω ο διχασμός», στη βάρβαρη περίοδο του Εμφυλίου. Τα προσωπικά της βιώματα συνομιλούν με το σήμερα, με τις ρημαγμένες ζωές των λαών που στις πατρίδες τους μαίνονται πόλεμοι αδελφοκτόνοι, υποκινούμενοι από ξένες επεμβάσεις. Η κόρη του γενναίου αντάρτη που τον δολοφόνησαν το 1948 στις φυλακές της Σπάρτης, καταθέτει την προσωπική της αλήθεια σαν μνημόσυνο συγχώρεσης και συμφιλίωσης. «Συγχώρεση με μνήμη». Πόση ψυχή χρειάζεται ο άνθρωπος για να συγχωρέσει, ώστε να αντέξει να συνεχίσει;
Μια συμμορία από συγχωριανούς Χίτες έστησαν την κάννη του όπλου τους σ’ ένα παιδί ρωτώντας τους «πού είναι η μάνα σου μωρή;» Ύστερα το εγκατέλειψαν για να σώσουν την ψυχή τους, πάνω στα βουνά τρομαγμένο, τραυματισμένο να τριγυρνά γύρω από την ξεκοιλιασμένη μάνα του, να βλέπει την αδελφή του να αργοπεθαίνει ανάμεσα σε άλλα συγγενικά πτώματα. Αργότερα να την αγγίζουν βρώμικα χέρια σε σπίτια που την φιλοξενούσαν και δήθεν την προστάτευαν. Βρήκε βέβαια συμπαράσταση από κάποιους συγγενείς, καθώς κι από κάποιους ιδεολόγους εχθρούς που ίσως ένιωθαν άβολα από την αγριότητα των πράξεών τους.
Σίγουρα η διασκευή ενός έργου τέτοιας τραγικότητας ιστορικής και βιωματικής, είναι δύσκολο να αποδοθεί. Ακόμα περισσότερο η ερμηνεύτρια να γίνει το τετράχρονο παιδί που υπέφερε την ανείπωτη και την ανέκφραστη βαρβαρότητα. Το επιχειρεί ο Ένκε Φεζολλάρι και σκηνοθετεί το συναίσθημα, την εφιαλτική τραυματισμένη μνήμη για να συναντηθούν με τη συλλογική βιωματική μνήμη των θεατών στο χωνευτήρι της ιστορίας. Καταφέρνει να περάσουν μπροστά από τα μάτια μας πρόσωπα και πρόσωπα, μαζί με τις φωτογραφίες που περιμένουν καρφιτσωμένες στην κουρτίνα του σκηνικού, εκείνον που θα τους αναγνωρίσει.
Οδυνηρά στιγμιότυπα κι άλλα όπου συγκρούεται και αντιμάχεται η φιλία και η συγγένεια με το εμφύλιο μίσος, ανακουφίζοντας με στιχομυθίες γυναικών δοσμένες με γλαφυρότητα. Και αυτό το ελάχιστα κωμικό μέσα από τις εκφράσεις προσδίδει το θηριώδες φαρσικό στοιχείο, όπου αναδεύεται το ιστορικό οδοιπορικό για να συναντήσει το σήμερα σε παγκόσμια σφαίρα. Εκεί που καθώς διευρύνεται ο κύκλος των μαρτύρων, ένα πεντάχρονο παιδί η τραγική Δήμητρα Πέτρουλα (την υποδύεται με βαθιά εσωτερικότητα η Βέρα Κρούσκα) θα μπει στο καράβι που θα την φέρει «στο θείο Περαία», στον Πειραιά δηλαδή με την ελπίδα μιας νέας ζωής.
Τα πρόσωπα του περιβάλλοντός της ερμηνεύουν άλλοτε με σκληρότητα, βαναυσότητα, τρυφεράδα και αγάπη με γνήσιες υποκριτικές οι Ορνέλα Λούτη και Αγάπη Παπαθανασιάδου. Το συγκλονιστικό μοιρολόι και τα κλαρίνα με την εξαγνιστική τους δύναμη δίνουν στη γνήσια παράσταση τη σύγχρονη οικουμενικότητά της.
Πληροφορίες παράστασης
Θεατρική διασκευή: Σοφία Αδαμίδου
Σκηνοθεσία: Ένκε Φεζολλάρι
Σκηνικά – κοστούμια: Χριστίνα Κωστέα
Φωτισμοί: Ελίζα Αλεξανδροπούλου
Φωτογραφίες: Σωτηρία Ψαρού, Κική Παπαδοπούλου.
Παίζουν: Ορνέλα Λούτη και Αγάπη Παπαθανασιάδου
Παραστάσεις
Παρασκευή στις 9 μμ και Σάββατο στις 7 μμ
Μέχρι 16 Απριλίου
Διάρκεια: 60 λεπτά, χωρίς διάλειμμα.
Τιμές εισιτηρίων
Γενική είσοδος 13 ευρώ
Φοιτητικό – συνταξιούχοι: 10 ευρώ
Πολυχώρος «Vault»
Μελενίκου 26, Γκάζι, Βοτανικός
Πλησιέστερος σταθμός μετρό: Κεραμεικός (8΄ περίπου με τα πόδια)
Τηλ. 213 0356472 (για τηλεφωνικές κρατήσεις 11:00 – 14:00 και 17:00 – 21:00)
Email: [email protected]
