Το έργο του Ντέιβιντ Χάροουερ καταπιάνεται με την παιδεραστία που σήμερα έχει πάρει τραγικές διαστάσεις. «Μαυροπούλι» γίνεται το κάθε κακοποιημένο παιδί που ριγμένο στα σκουπίδια, ξεσκαρτίζει κάθε ενόχληση ψυχοφθόρα για να επιζήσει.
Γράφει η Χαρά Κιούση
Η Ούνα στα 12 της δημιουργεί έναν παράξενο κι αλλόκοτο δεσμό με το φίλο του πατέρα της τον Ρέυ, που είναι 30 χρόνια μεγαλύτερος της. Εκείνος κατηγορείται, καταδικάζεται και φυλακίζεται. Όταν αποφυλακίζεται αλλάζει όνομα και διαμορφώνει τη ζωή του στα αποδεκτά κοινωνικά πλαίσια.
Συζεί αρμονικά με τη σύντροφό του που έχει ένα κορίτσι από άλλον άντρα και εργάζεται σε μια εταιρεία οδοντιατρικών ειδών. Η Ούνα τον αναγνωρίζει σε μια φωτογραφία ενός εντύπου και αποφασίζει να τον επισκεφτεί, θέλοντας έτσι να δώσει ένα τέλος σε βασανιστικές μνήμες για να λυτρωθεί.
Σκηνικός χώρος συνάντησης είναι μια σύγχρονη αίθουσα με τζαμαρίες ολόγυρα, ένα παραλληλόγραμμο τραπέζι, λευκές πλαστικές καρέκλες, μια βοηθητική ντουλάπα κι ένας ψύκτης εμφιαλωμένου νερού. Ολόγυρα σκουπίδια και αποφάγια, πλαστικές σακούλες όπου ασφυκτιά η μνήμη μέσα σε ήχους και παρηχήσεις φωνών και σταθερών εργοστασιακών θορύβων. Θορύβων που ενισχύονται από έναν ανηλεή κοινωνικό θόρυβο, ασίγαστο στ’ αυτιά των στιγματισμένων ηρώων. Εκεί, κάτω από το φεγγοβόλημα τριών λαμπτήρων φθορίου, θα πυρακτωθούν αντικρουόμενα συναισθήματα και μνήμες, για να καούν με την εξέλιξη της αμοιβαίας τους εξομολόγησης, ένα βήμα πάρα πέρα.
Ο σκηνοθέτης Γρηγόρης Καραντινάκης εκμεταλλεύτηκε το πνεύμα του συγγραφέα και το ανέδειξε αποφεύγοντας δραματικές ερμηνείες. Με γοργούς ρυθμούς, λόγο κοφτό, βουβές στιγμές, αναστολές, επιθετικότητα, απολογισμούς, μισόλογα, υπαινιγμούς, ανάληψης ευθυνών και πονεμένο συναίσθημα, έδωσε ένα ποιο προσωπικό ύφος στην παράσταση,
Οι δουλεμένες ερμηνείες των πρωταγωνιστών «διάβασαν στο έργο έναν έρωτα αγνό, αληθινό που δεν έπρεπε ποτέ να υπάρξει, αλλά υπήρξε έξω από τον χρόνο του».
Η Ευγενία Ταμπαροπούλου στο ρόλο της Ούνα παίζει αποστασιοποιημένη κατά το αναγκαίο, συνθηκολογώντας με το παρελθόν που άφησε πίσω της. Εμφανίζεται σαν χαμένη, αναστατωμένη, μπερδεμένη, εγκλωβισμένη στην οργή, τον θυμό, την αγανάκτηση, Με βλέμμα μοναχικό, με φτερά τραυματισμένα και πληγωμένα, επιθετική σαν αγριεμένο μαυροπούλι, διεκδικεί, φλερτάρει και αποζητά την προστασία του ανθρώπου που ερωτεύθηκε από παιδί ακόμα. Εύθραυστη κι ευάλωτη σ’ ένα απειλητικό περιβάλλον όταν διαδόθηκε η κολάσιμη πράξη τους, τον προστάτευσε όταν κατηγορήθηκε επιμένοντας ότι ήταν επιλογή της. Έτσι «κακοποιημένη ψυχολογικά από γιατρούς, οικογένεια και κοινωνία» και έχοντας συναίσθηση της δικής της ευθύνης έζησε την ετυμηγορία της καταδίκης του άντρα που αγάπησε και φυλακίστηκε αυτοκατηγορούμενη στην ατελή πλευρά του ψυχισμού της.
Καθώς δεν νιώθει στέρεα και δυνατή, θέλει να ταυτοποιηθεί με κείνον, να εκτίσει τη δική της ποινή σε μια προσωπική της δίκη. Έτσι τον ζορίζει με ερωτήσεις και ψάχνει τις προθέσεις του, ποθώντας την λύτρωση από την ανάμνησή του.
Ο Αλέξανδρος Μυλωνάς συγκλονιστικός ως Ρέυ, με κόσμια εμφάνιση, παλεύει να σωθεί από την προσωπική του κόλαση. Πανικόβλητος από την απρόσμενη εμφάνιση της Ούνα, γεμάτος ανασφάλειες, τρόμο για το παρόν και φόβο για τα αγνά του αισθήματα για εκείνη, πιέζεται και τρέμει για την έξωθεν καλή μαρτυρία. Προσπαθεί να μην παρασυρθεί από τον άσβεστο έρωτά του και διαταράξει τη στρωμένη του ζωή. Σαν άντρας είχε αναλάβει τότε τις ευθύνες του, αλλά τώρα ο βίαιος εκείνος αποχωρισμός τους που τους στέρησε την δυνατότητα να γνωρίσει καλύτερα ο ένας τον άλλο, τους σπρώχνει σ’ ένα αγκάλιασμα τρυφερό κι ερωτικό. Ανολοκλήρωτο πάλι από την αυτοκυριαρχία και το φόβο του κατατρεγμού και την άξαφνη εμφάνιση του μικρού κοριτσιού, κόρη της συντρόφου του, που τον ανακρίνει πιεστικά για την παρουσία της Ούνα.
Η τελευταία αυτή σκηνή λειτουργεί ανατρεπτικά στο όποιο συναίσθημα κατανόησης και επιτρέπει στον θεατή να προεκταθεί σε σκέψεις και αμφιβολίες. Λειτουργεί σαν καταλύτης στο εκφυλισμένο και φρικιαστικό γεγονός της παιδεραστίας. Μια πράξη σίγουρα εφιαλτική και αξιόμεμπτη καθ’ ότι κανένα δωδεκάχρονο παιδί δεν δύναται να έχει συνειδητή σεξουαλική επιλογή.
Σας προτείνω να παρακολουθήσετε την παράσταση. Θα σας βάλει σε σκέψεις.
Πληροφορίες παράστασης
Συντελεστές
Μετάφραση: Λευτέρης Γιοβανίδης
Σκηνοθεσία: Γρηγόρης Καραντινάκης
Σκηνικά: Αντώνης Δαγκλίδης
Μουσική: Σταύρος Γασπαράτος
Κοστούμια: Γιούλα Ζωϊοπούλου
Φωτισμοί: Σάκης Μπιρμπίλης
Φωτογραφίες: Δημήτρης Κοιλαλούς
Γραφιστικά: Κατερίνα Σταματοπούλου
Παίζουν
Ρέη: Αλέξανδρος Μυλωνάς
Ούνα: Βιργινία Ταμπαροπούλου
Μικρή: Αννα-Μαρία Κόρνια
Παραστάσεις: Δευτέρα, Τρίτη: 9 μ.μ.
Τιμή: 12, 8 ευρώ
Σημείο (Σκηνή Lab)
Χαριλάου Τρικούπη 4 (πίσω από το Πάντειο), Καλλιθέα
Τηλ: 2109229579
