Με το γενικό τίτλο «Διασκεδαστικές ιστορίες περί θνητότητας», ο Γιάννης Μόσχος δραματοποιεί Τσέχοφ για δεύτερη χρονιά στο Φεστιβάλ Αθηνών.
Γράφει η Χαρά Κιούση
Τα διηγήματα του σπουδαίου ρώσου συγγραφέα «που κρατά στη χούφτα του την καρδιά των ανθρώπων», σκιαγραφούν τύπους και χαρακτήρες που είδε από κοντά ο ίδιος στο μαγαζάκι του πατέρα του.
«Διασκεδαστικές ιστορίες περί θνητότητας», «Ιστορία μιας εμπορικής επιχείρησης», «Οι κυρίες», «Στη Μόσχα», «Ένα θεατρικό έργο», «Τέσσερα χρονογραφήματα», «Αφήγηση μιας κυρίας», «το τυχερό λαχείο», «Χαρά» και «Θλίψη» είναι τα μικρά αριστουργήματα που αποτελούν το σκηνικό κείμενο. Ο Γιάννης Μόσχος, με μια αλλαγή και δραματουργική επεξεργασία μόνο στο διήγημα «Μόσχα», διατηρεί την αφηγηματική δομή σπάζοντας την τριτοπρόσωπη αφήγηση με μικρά διαλογικά δραματοποιημένα μέρη.
Η Λυδία Φωτοπούλου μ’ ένα μικρό εισαγωγικό μονόλογο στοχαστικό «αρπάζει» το ενδιαφέρον του θεατή σχετικά με το νόημα της ζωής και των σημαντικών πραγμάτων. Με την Εύα Σαουλίδου, τον Αλέξανδρο Μυλωνά και τον Μιχάλη Οικονόμου υποδύονται το πλήθος των ηρώων που συναντιόνται, περπατούν, σκοντάφτουν και παλινδρομούν στον ίδιο δρόμο. Ένας δρόμος – πασαρέλα σαν φυσική συνέχεια και προοπτική του δρόμου με τις δεντροστοιχίες από το σκηνικό πίνακα, που δεσπόζει στο μεγάλο τοίχο της Αποθήκης.
Οι 4 ηθοποιοί με ελάχιστα σκηνικά μέσα (παιχνίδια, χαρτοκούτια, καρέκλες, βιβλία, εφημερίδες) αναπαριστούν τις μικρές ιστορίες, ενώ παίζει το ευχάριστο μουσικό θέμα του Άγγελου Τριανταφύλλου. Με ιδιαίτερη απολαυστική ερμηνεία μεταπηδούν από το δραματικό στο κωμικό, σκορπίζοντας σαν «λιανοκέρματα» στον αέρα πελατειακές σχέσεις, ρουσφέτια, ανθρώπινες αδυναμίες, ανεκπλήρωτα όνειρα και πόθους, αποχωρισμούς, την επίδραση του χρόνου στις προσωπικές σχέσεις, ευτυχία και δυστυχία. Το κοινό δέχεται άλλοτε με γέλιο και άλλοτε στοχαστικά την ψυχογραφική εμβάθυνση του συγγραφέα, πάνω σε θέματα υπαρξιακά και κυρίως την συμφιλίωση με το θάνατο.
Με «διαβρωτική» σάτιρα σε νευραλγικά σημεία, πάντοτε με κατανόηση, καλή πρόθεση και δίχως να κρίνει, ανιχνεύει συγκινητικά την ελπίδα για το μέλλον. Το κοινό ταυτίζεται με τους ήρωες με μικρές εικόνες της αρνούμενης καθημερινής ματαιότητας και επώδυνη ελπίδα.
Η παιγνιώδης σκηνοθετική διάθεση του Γιάννη Μόσχου διευρύνει για το θεατή το νόημα της ζωής αποκαλύπτοντας κάθε «μασκαρεμένη αθλιότητα». Πώς θα είναι η ζωή διερωτάται εναγωνίως καθένας μετά 100 – 200 χρόνια; Όπως και να είναι πάντως τα αποδημητικά πουλιά θα συνεχίζουν να πετούν στο σκοτεινό ουρανό.
Απαντήσεις δίνουν οι τέσσερις καταξιωμένοι ηθοποιοί μ’ ένα χιουμοριστικό, προσωπικό επιμνημόσυνο επίλογο.
Μια διασκεδαστική και απολαυστική παράσταση πέρα για πέρα.
Στην παράσταση χρησιμοποιούνται αποσπάσματα από τα θεατρικά έργα του Τσέχωφ: Βυσσινόκηπος (μτφ. Θωμάς Μοσχόπουλος), Θείος Βάνιας (μτφ. Χρύσα Προκοπάκη) και Τρεις αδελφές (μτφ. Αλέξανδρος Ίσαρης-Γιώργος Δεπάστας).
ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260, Ταύρος , Τηλ.: 210-9282900/210-4838739
Συγγραφέας: Βασισμένο σε διηγήματα του Αντόν Τσέχωφ
Σκηνοθέτης: Γιάννης Μόσχος
Ηθοποιοί: Αλέξανδρος Μυλωνάς, Μιχάλης Οικονόμου, Εύη Σαουλίδου, Λυδία Φωτοπούλου
Συντελεστές
Μετάφραση: Γιώργος Δεπάστας. Σύνθεση κειμένων: Γιάννης Μόσχος. Κίνηση: Ανθή Θεοφιλίδου. Μουσική: Άγγελος Τριανταφύλλου. Σκηνικά – Κοστούμια: Τίνα Τζόκα. Φωτισμοί: Αλέκος Αναστασίου. Video Art: Μάνος Αρβανιτάκης. Βοηθός σκηνοθέτη: Μάρω Πετλή
18 Ιουλίου-20 Ιουλίου, 21:00
90′
Εισιτήρια: 15 ευρώ, Μειωμένο: 10 ευρώ, Φοιτητικό: 5 ευρώ, Κάρτα ανεργίας: 5 ευρώ, ΆμεΑ: 5 ευρώ
