Όταν το 1993 στο Stokmarknes της Νορβηγίας τρεις μουσικοί δημιουργούσαν ένα συγκρότημα ονόματι Madrugada, ίσως δεν μπορούσαν καν να φανταστούν πως 30 χρόνια μετά και περίπου 2.500 χιλιόμετρα μακριά, σε ένα μέρος που θα αποκαλούσαν πια «σπίτι», χιλιάδες κόσμου θα συγκεντρώνονταν σε μια πλατεία στην Ελλάδα για να τραγουδήσουν για πολλοστή φορά μαζί τους.
Ο κιθαρίστας Robert Burås, που υπήρξε ιδρυτικό μέλος των Madrugada, δεν βρίσκεται πλέον στη ζωή, όμως η επανένωση του νορβηγικού συγκροτήματος το 2019 ήταν ένα αίτημα χρόνων από τους θαυμαστές τους και η επιστροφή τους ήταν πέρα για πέρα δημιουργική.
Οι Madrugada επισκέφθηκαν ξανά τη χώρα μας και την Πλατεία Νερού, στο πλαίσιο του Release Athens, και η υποδοχή ήταν η αναμενόμενη. Εμείς ανεβήκαμε στο VIP μπαλκόνι του opaponline.gr, του νέου online προορισμού διασκέδασης, και ταξιδέψαμε με τη μαγευτική φωνή του Sivert Høyem σε ένα υπερβατικό μουσικό σύμπαν.
Ιδανική «προθέρμανση» σε indie rock ρυθμούς
Το ελληνικό indie rock συγκρότημα Pink Variety άνοιξε ιδανικά τη βραδιά, λίγο πριν λάβει τη σκυτάλη ο Baxter Dury. Ο γιος του περίφημου Ιan Dury απέδειξε πως έχει καταφέρει να ξεφύγει από τη βαριά σκιά του πατέρα του με «μόνα προσόντα του», όπως λέει ο ίδιος, την ειλικρίνεια και μια δόση μελωδίας.
Σειρά είχαν αμέσως μετά, οι Wet Leg που σάρωσαν τη σκηνή συνδυάζοντας ήχους από indie rock, post-punk και britpop προετοιμάζοντας το έδαφος για την εμφάνιση των headliners.
Μια συναυλία για όλες τις γενιές
Η στιγμή που όλοι περίμεναν είχε φτάσει. Οι Madrugada συναντήθηκαν ξανά με το φανατικό κοινό τους στην Ελλάδα προσφέροντάς τους μια σειρά από αγαπημένες μελωδίες που τους έχουν συμπεριλάβει στα κορυφαία ροκ συγκροτήματα του πλανήτη.
24 χρόνια από το άκρως επιτυχημένο ντεμπούτο άλμπουμ, “Industrial Silence”, το αγαπημένο συγκρότημα έδειξε ότι η αξία του παραμένει διαχρονική και ότι η ιδιαίτερη ταυτότητά του, ηχητικά και οπτικά, έχει καταφέρει να ξεπερνά γενιές, μουσικά είδη και τάσεις.
Και αυτό το καταλάβαινε κανείς εύκολα παρατηρώντας πρόσωπα όλων των ηλικιών να τραγουδούν με το ίδιο πάθος τραγούδια δεκαετιών. Και στο τέλος, η αίσθηση όλων ήταν κοινή. Όσες φορές και αν έρθουν στην Ελλάδα, εμείς θα θέλουμε να είμαστε πάντα εκεί.
