«Τα τελευταία 2-3 χρόνια βλέπω τον γιο μου να ανοίγει σιγά σιγά τον προσωπικό του δρόμο στο τραγούδι. Χαίρομαι και τον καμαρώνω γιατί χτίζει ένα κόσμο δικό του, εντελώς διαφορετικό από του πατέρα του, με το δικό του ύφος και τον δικό του ήχο». Αυτά είναι κάποια από τα λόγια περηφάνιας του Νίκου Πορτοκάλογλου για τον γιο του, Λευτέρη, ο οποίος έχει ξεκινήσει τα πρώτα του βήματα στο τραγούδι, χαράζοντας μια ολότελα δική του πορεία στην urban pop, αν θα θέλαμε να βάλουμε μια ταμπέλα στο είδος που επέλεξε να εκπροσωπήσει.

Ο Λευτέρης Πορτοκάλογλου έχει σπουδάσει αudio production στη SAE (πρώτη σχολή ηχοληψίας στην Ελλάδα) και κιθάρα στο Κονσερβατόριο στο Άμστερνταμ και έχει ήδη ξεκινήσει να κάνει live εμφανίσεις, ενώ ετοιμάζει και διάφορα νέα τραγούδια και συνεργασίες την καινούρια χρονιά.

Εδώ, που τα λέμε, πάντως, δεν είναι εύκολο να είσαι παιδί διάσημου γονέα, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά παντού. Η σύγκριση είναι μοιραία, ενώ η σκιά ενίοτε «πέφτει» βαριά. Ο Λευτέρης Πορτοκάλογλου, μιλώντας στο Newsbeast, μας εξήγησε πως δεν είχε άγχος για τη σύγκριση, καθώς έχει επιλέξει ένα εντελώς διαφορετικό μουσικό μονοπάτι από εκείνο του πατέρα του.

Ωστόσο, οι μουσικοί δρόμοι πατέρα και γιου συναντήθηκαν για λίγο, στο νέο τραγούδι του Νίκου Πορτοκάλογλου «Η Σπίθα» -σε στίχους και μουσική δική του και περιλαμβάνεται στο νέο του άλμπουμ – όπου ο Lefty, όπως είναι το όπως είναι το καλλιτεχνικό alias του, παίζει ντραμς συνοδεύοντας τον πατέρα του σε ένα άκρως συγκινητικό ντουέτο.

Με αφορμή την κυκλοφορία του ντουέτο «Σπίθα», αλλά και τις επερχόμενες live εμφανίσεις του, μιλήσαμε με τον Lefty για όλα: για τα πρώτα του βήματα στο τραγούδι, για τον πατέρα του, αλλά και για την τραπ μουσική.

– Ήξερες από μικρός ότι θέλεις να ασχοληθείς με τη μουσική;

Πάντα αγαπούσα την μουσική και πάντα άκουγα πολύ, αλλά αποφάσισα να ασχοληθώ σοβαρά μαζί της το 2014 στα τέλη του λυκείου. Μικρότερος έπαιζα ερασιτεχνικά λίγο τύμπανα, αλλά μόλις έπιασα την κιθάρα και άρχισα να τραγουδάω έγραψα τα πρώτα μου τραγούδια.

– Στον πατέρα σου πότε ανακοίνωσες ότι θέλεις να ασχοληθείς με τη μουσική; Ή ήταν κάτι που ήρθε φυσιολογικά;

Δεν θα έλεγα ότι του το ανακοίνωσα ποτέ, νιώθω πως το κατάλαβε μόνος του από τη στιγμή που με είδε να το παίρνω στα σοβαρά.

– Η τραπ πώς προέκυψε;

Δεν θα χαρακτήριζα την μουσική που κάνω τραπ. Προφανώς ηχητικά υπάρχουν επιρροές, όπως τα μπάσα 808 και τα γρήγορα hi hats, αλλά πλέον αυτά τα στοιχεία τα συναντάς σε πολλά είδη μουσικής, από rnb μέχρι και metal. Αν έπρεπε να βάλω μια ταμπέλα θα ήταν urban pop, διότι θεωρώ πως γράφω ποπ τραγούδια και έχω ηχοχρώματα από τον κόσμο του hip hop. Παρόλα αυτά, οι επιρροές μου είναι πολλές, με κύριες το alternative και το post grunge, που είναι οι μουσικές που έχω ακούσει τα περισσότερα χρόνια της ζωής μου.

– Γιατί πιστεύεις πως η τραπ ως είδος μουσικής στην Ελλάδα είναι «δαιμονοποιημένη»;

Προσωπικά θεωρώ ότι έχουν παίξει τεράστιο ρόλο τα media σ αυτό. Ναι υπάρχουν “τράπερς” που έχουν συμβάλλει με τους χυδαίους στίχους τους και τον τσαμπουκά που πουλάνε, αλλά έχουν μπει και ένα σωρό καλλιτέχνες σε ένα τσουβάλι που δεν τους αναλογεί. Επίσης, είναι πολύ εύκολο για τον καθένα μας να ρίξει το φταίξιμο πάνω σε ένα πράγμα, αντί να σκεφτούμε ότι αυτό μπορεί εν μέρει να ναι ο αντικατοπτρισμός της κοινωνίας μας και ότι πρέπει να αναλάβουμε εμείς οι ίδιοι ένα μέρος της ευθύνης.

– Ωστόσο, ακόμα και εκείνοι που την «αφορίζουν» στην πραγματικότητα δεν γνωρίζουν τι είναι ακριβώς η τραπ. Θέλεις να μας εξηγήσεις λίγο τι είναι;

Το trap στην πραγματικότητα είναι μια υποκατηγορία του hip hop, απλά στην Ελλάδα όταν λέμε τραπ εννοούμε ένα εμπορικό τραγούδι με προκλητικό και χυδαίο στίχο, το οποίο απλά περιέχει κάποιο μουσικό urban στοιχείο.

– Είσαι υπέρ των ταμπελών σε έναν καλλιτέχνη;

Δεν είμαι υπέρ των ταμπελών και όσο κλισέ και αν ακούγεται, είμαι υπέρ της καλής και της κακής μουσικής. Από την άλλη καταλαβαίνω ότι υπάρχει μια ανάγκη από τον κόσμο να βάζει τα πράγματα σε κουτιά για να μπορέσει ίσως να τα κατανοήσει καλύτερα, αλλά και από την πλευρά των καλλιτεχνών για να μπορούν να προμοτάρουν την δουλειά τους.

– Μόλις κυκλοφόρησε η «Σπίθα» το ντουέτο με τον πατέρα σου, Νίκο Πορτοκάλογλου. Πες μας λίγο για το τραγούδι αυτό. Πώς προέκυψε η ιδέα;

Την Σπίθα αν δεν κάνω λάθος την είχε γράψει ο πατέρας μου κάπου στις αρχές του 2020 μέσα στην καραντίνα. Θυμάμαι κατέβαινε κάθε μέρα στούντιο με όρεξη και δούλευε διάφορα νέα τραγούδια και κάποιες φορές πήγαινα και εγώ μαζί του για παρέα. Κάποια στιγμή με ρώτησε αν ήθελα να δοκιμάσω να του κάνω κάποια φωνητικά σε ένα τραγούδι και του είπα να μου το βάλει να το ακούσω. Το κομμάτι αυτό λοιπόν ήταν η Σπίθα και κάπως φυσικά κατέληξε να γίνει κανονικό ντουέτο των δυο μας. Θεωρώ πως έδεσε ωραία και βγήκε ένα πολύ όμορφο αποτέλεσμα. Τον ευχαριστώ πολύ για την σκέψη.

– Ποια είναι αυτή η σπίθα που μας κρατάει ζωντανούς;

Για μένα είναι τα μικρά πράγματα στην ζωή, που στην πραγματικότητα δεν είναι καθόλου μικρά αν τα μετρήσουμε σε αξία, όπως μία όμορφη κουβέντα με έναν κοντινό σου άνθρωπο, η συναυλία ενός καλλιτέχνη που αγαπάς ή μια βόλτα στην εξοχή, είτε με παρέα είτε μόνος. Πράγματα που μας δίνουν δύναμη και μας εμπνέουν να συνεχίσουμε την πορεία μας προς το καλύτερο.

– Πώς είναι να συνεργάζεσαι με τον πατέρα σου;

Είναι σίγουρα κάτι διαφορετικό και μοναδικό, γιατί ταυτόχρονα εκτός από μπαμπάς και γιος είμαστε και οι δύο επαγγελματίες τραγουδοποιοί, όπου ο καθένας έχει τη δική του πορεία και τη δική του «σφραγίδα». Χαίρομαι πολύ που έγινε αυτή η συνεργασία και είμαι πολύ ευγνώμων, γιατί τον θαυμάζω πολύ σαν καλλιτέχνη και πάνω απ’ όλα σαν άνθρωπο.

– Διαβάζω στο σημείωμα τα λόγια του πατέρα σου: «Χαίρομαι και τον καμαρώνω γιατί χτίζει ένα κόσμο δικό του, εντελώς διαφορετικό από του πατέρα του, με το δικό του ύφος και τον δικό του ήχο». Όταν αποφάσισες να ασχοληθείς με τη μουσική είχες το άγχος πως θα σε συγκρίνουν μαζί του – όπως συμβαίνει δηλαδή με τα παιδιά καλλιτεχνών που τα συγκρίνουν με τους γονείς τους; Ή ότι θα πούνε πως έχεις μία προνομιακή μεταχείριση λόγω ονόματος;

Δεν το είχα αυτό το άγχος όχι, γιατί όπως λέει και ο πατέρας μου χτίζω ένα δικό μου κόσμο και χαράζω μια δική μου πορεία. Θεωρώ ότι δεν γίνεται να με συγκρίνει κάποιος μαζί του από τη στιγμή που κάνω κάτι τελείως διαφορετικό από εκείνον. Όσο για την προνομιακή μεταχείριση δεν με ενοχλεί αν το πει κάποιος, γιατί έχω μάθει πλέον την αξία μου και γνωρίζω τι ισχύει και τι όχι.

– Τον συμβουλεύεσαι επαγγελματικά;

Κάποιες φορές ναι, εφόσον έχει μεγάλη εμπειρία στον χώρο, αλλά δεν σημαίνει ότι πάντα συμφωνώ με αυτά που θα μου πει. Γενικά εκτιμώ πάρα πολύ την βοήθεια του και την στήριξη που μου δίνει, είναι πάντα εκεί για ό,τι χρειαστώ και είμαι πολύ τυχερός γι αυτό.

– Τι άλλο να περιμένουμε από εσένα δισκογραφικά;

Ετοιμάζω διάφορα τραγούδια για την νέα χρονιά με νέες συνεργασίες και φρέσκους ήχους. Προς το παρόν προετοιμάζομαι για την συναυλία που θα κάνουμε παρέα με την καταπληκτική και μοναδική Έλενα Λεώνη στο ΙΛΙΟΝ Plus στις 20 Δεκεμβρίου. Θα είναι μια μοναδική βραδιά, όπου θα παρουσιάσει ο καθένας το πρότζεκτ του με την μπάντα του και θα χαρούμε πολύ να σας δούμε όλους και όλες εκεί για να τα σπάσουμε όλα παρέα!