«Ο κόσμος είναι λιγότερο άσπρος ή μαύρος σε σχέση με το παρελθόν, και δεν ξέρω αν αυτό είναι καλό ή κακό. Υπάρχει μια διανοητική ομίχλη μέσα στην οποία ζουν οι νέοι. Ο πρωταγωνιστής μου δεν έχει όνειρα, κι΄ εγω, δεν έχω κανένα μήνυμα να στείλω με την ταινία μου παρά να κάνω μια απόπειρα να συλλάβω αυτό που συμβαίνει», λέει ο 37χρονος πλέον, Ρομέν Γαβράς, παρουσιάζοντας στη Θεσσαλονίκη τη νέα του ταινία.
Παρωδία ή απλώς μια σύγχρονη γκαγκστερική ταινία με τον τίτλο «Ο κόσμος σου ανήκει» (Le monde est a toi), προβλήθηκε χθες το βράδυ σε μία μόνο προβολή, στο «Ολύμπιον», στο πλαίσιο του τμήματος «Ανοιχτοί Ορίζοντες», του 59ου Φεστιβάλ. Η προβολή είναι από προχθές…sold out…
«Η ταινία είναι…γκαγκστερική. Προσέγγισα όμως το θέμα με νοσταλγία. Μ΄ αρέσουν αυτοί οι βαρύμαγκες, σχεδόν με γοητεύουν. Υπάρχουν αναφορές σε ανάλογες (γαλλικές και ιταλικές ) ταινίες του 50 και του ΄60. Η ταινία είναι μάλλον κλασσική… Εξάλλου, πέντε – δέκα ιστορίες – το πολύ – είναι αυτές που αφηγούμαστε στο σινεμά. Τρόμος, άνοδος – πτώση προσωπικοτήτων, ο φόβος του θανάτου, ο έρωτας… Το ζήτημα είναι η φόρμα προσέγγισής τους».
Οκτώ ακριβώς χρόνια μετά την προβολή της προηγούμενης (πρώτης του) μεγάλου μήκους ταινίας ο γιός του «δικού» μας Κώστα Γαβρά, επιστρέφει μετά από την οκταετή απουσία του από τα κινηματογραφικά πλατώ (όχι όμως και τα τηλεοπτικά, καθώς ασχολείται με διαφημιστικές ταινίες και μουσικά βίντεο κλίπς).
«Τεμπέλιαζα. Είναι και οικονομικό το θέμα… Με το γύρισμα μιας διαφήμισης κατάφερα να πληρώσω τους μουσικούς της ταινίας… Η μουσική εξάλλου είναι ένας ακόμη ήρωας – ίσως ο πρωταγωνιστής της ταινίας μου. Κάθε ήρωας έχει τη δική του μουσική. Δουλεύω περισσότερο με εικόνες παρά με διαλόγους…», έλεγε σήμερα απ΄ τη Θεσσαλονίκη, μιλώντας…Αγγλικά με λίγα Γαλλικά αλλά…καθόλου ελληνικά.
«Είμαι ένας Γάλλος σκηνοθέτης και λίγο.. Έλληνας. Στη Γαλλία γυρίζονται ταινίες αλλά έχουμε την τάση να θεωρούμε ακόμα το…»Νέο κύμα» (La Nouvelle Vague) – νέο!!! Ε, δεν είναι πιά. Έχει παλιώσει προ πολλού. Κοντεύω τα σαράντα κι΄ έχω μεγαλώσει με… Μ-ΤV. Υπάρχουν, έχει παλιώσει… Υπάρχουν νέοι σκηνοθέτες και μεταξύ τους κάποιοι δημιουργοί (auteurs) αλλά δεν υπάρχει μεταξύ τους κάποιος συνεκτικός κρίκος…Σε κάθε περίπτωση ο κινηματογράφος δεν θα..πεθάνει. Ισως «πεθάνουν» οι κινηματογράφοι – οι αίθουσες – ο τρόπος που θα βλέπουμε ταινίες. Εν τέλει όμως, πάντα θα υπάρχει κάποιος που θα αφηγείται μια ιστορία. Ισως την ίδια πάντα…».
Στην διάρκειας 100 λεπτών νέας του έγχρωμης ταινίας, που αφιερώνει στη…μητέρα του και κινηματογραφική παραγωγό – Μισέλ Γαβρά, «διηγείται» μουσικά και κινηματογραφικά την ιστορία ενός γκάγκστερ – εμπόρου ναρκωτικών που…ονειρεύεται να αποσυρθεί από τον υπόκοσμο, πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο όταν εμπλέκονται σ’ αυτήν οι πιο κοντινοί του άνθρωποι: η αγαπημένη του, ο φυλακόβιος πρώην πεθερός του και η απαιτητική του μητέρα.
Στην ..επόμενη ταινία του – όπως δήλωνε στο Λιμάνι της Θεσσαλονίκης – «θα έχει πάλι πρωταγωνίστρια -ίσως και κομπάρσο την..Ιζαμπέλ Ατζανί και οι πρωταγωνιστές της θα είναι…ένας δράκος και μιά τίγρη…».
