Το Βραχιόλι της Φωτιάς από την προβολή του πρώτου επεισοδίου στον «αέρα» της ΕΡΤ κατάφερε να «κλέψει» τις εντυπώσεις και να δεχθεί θετικά σχόλια. Η δραματική σειρά ολοκληρώθηκε πριν λίγες μέρες μετά από 8 επεισόδια και πλέον είναι η κατάλληλη ευκαιρία για να μιλήσουμε γι’ αυτή.
Η σειρά, που προβάλλεται μέσω ΕΡΤflix, βασίζεται στο ομότιτλο βιβλίο της Βεατρίκης Σαίας Μαγρίζου, το οποίο ανέλαβαν να μεταφέρουν στη μικρή οθόνη το δίδυμο των Νίκου Απειρανθίτη και Σοφίας Σωτηρίου.
Η ιστορία, την οποία παρακολουθήσαμε μέσα από τη σκηνοθετική ματιά του Γιώργου Γκικαπέππα, αφορά την εύπορη Εβραϊκή οικογένεια των Κοέν στη Θεσσαλονίκη, από την μεγάλη πυρκαγιά του 1917, έως τις φρικαλεότητες στο Άουσβιτς και μέχρι τη δεκαετία του 1960. Το cast διαθέτει αναγνωρισμένα ονόματα όπως ο Νίκος Ψαρράς, η Ελισάβετ Μουτάφη και ο Χρήστος Λούλης αλλά και ανερχόμενα όπως η Νεφέλη Κουρή, ο Μιχάλης Ταμπακάκης, ο Δημήτρης Αριανούτσος.
Ο άξονας γύρω από τον οποίο περιστρέφονται τα πάντα είναι ο Ιωσήφ Κοέν, ο χαρακτήρας που γεννιέται κατά την πυρκαγιά της Θεσσαλονίκης το 1917 σε έναν καταυλισμό των Τσιγγάνων. Την νεαρή εκδοχή του χαρακτήρα την υποδύεται ο Δημήτρης Αριανούτσος, ενώ την μεσήλικη του ο Χρήστος Λούλης. Η Μπενούτα (Μουτάφη) και ο Μωύς (Ψαράς) θα μεγαλώσουν τον βενιαμίν Ιωσήφ και τα τέσσερα μεγαλύτερα του αδέρφια (Ραχήλ, Ηλία, Ζακλίν, Δαβίδ) σε ένα περιβάλλον αγάπης, μέσα από πολλές δοκιμασίες και εμπόδια.
Σημείο κατάληξης της ιστορίας αποτελούν οι φρικαλεότητες που υπέστησαν οι Εβραίοι στο Άουσβιτς και μαζί φυσικά η οικογένεια Κοέν. Κάποια χρόνια μετά, η τύχη φέρνει τον 45χρονο πλέον Ιωσήφ, που δεν μπορεί να ξεπεράσει όλα όσα ο ίδιος και οι αγαπημένοι του υπέστησαν, σε επαφή με τον κοινό παρονομαστή όλων αυτών των ετών για την οικογένεια του. Μία Τσιγγάνα που έχει στην κατοχή της ένα πολύτιμο βραχιόλι αλλά και μία συγκλονιστική αποκάλυψη…
Η άποψη του lordoftheseries.gr
Μια πραγματική συνταρακτική ιστορία, που απλά δεν γίνεται να μην σε «αγγίξει». Μιλάμε για μία οικογένεια, που έζησε μέρες δόξας αλλά και ατέλειωτου πόνου, μέσα σε ένα οδοιπορικό μισού-και κάτι παραπάνω-αιώνα. Η σειρά δεν φοβάται να θίξει θέματα που δύσκολα «αγγίζονται» και η αλήθεια είναι πως το κάνει με ιδιαίτερη προσοχή και σεβασμό στην Εβραϊκή κοινότητα. Ως θεατής ένιωσα την ανάγκη να μάθω περισσότερα πράγματα σχετικά με όλα όσα παρουσιάζει η ιστορία της σειράς και αυτό μόνο ως θετικό μπορεί να θεωρηθεί για μία παραγωγή.
Θεωρώ πως το «τρίπτυχο» Ψαρά, Μουτάφη και Λούλη είναι αυτό που σηκώνει στις ερμηνευτικές του «πλάτες» την ιστορία, δίνοντας ο καθένας τους το απαραίτητο «βάθος» στις δραματικές τους ερμηνείες. Μου άρεσε πάρα πολύ επίσης και η Νεφέλη Κουρή, που ενσάρκωσε έναν χαρακτήρα ιδιαίτερα δυνατό ψυχικά αλλά και αδικημένο. Από την άλλη, η ερμηνεία του Δημήτρη Αριανούτσου, ο χαρακτήρας του οποίου είχε ιδιαίτερο «βάρος», δεν θεωρώ πως ήταν ικανοποιητική.
Το κομμάτι της σκηνοθεσίας θεωρώ πως είναι εκείνο που δεν επιτρέπει στη σειρά να φτάσει στο «ταβάνι» της, μιας και πολλές στιγμές/σκηνές (Πυρκαγιά 1917, Άουσβιτς) δεν μεταφέρθηκαν με τη σκηνοθετική αυτή ματιά που θα μπορούσε να τις απογειώσει. Το σενάριο πάει χέρι-χέρι με τη σκηνοθεσία, καθώς υπάρχουν ιστορίες που δεν καταφέρνουν να αναδειχθούν στο έπακρο. Βέβαια, υπάρχουν και οι στιγμές που απλά θα σας συγκλονίσουν και θα σας μείνουν χαραγμένες. Από την άλλη, η δουλειά που γίνεται στη σκηνογραφία αλλά και στην ενδυματολογία καθρεφτίζει πολλή προσοχή και ποιότητα.
Το Βραχιόλι της Φωτιάς είναι μία συγκλονιστική ιστορία που δεν μπορεί να αφήσει αδιάφορα κανέναν, όμως δεν αγγίζει το «ταβάνι» της.
