ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗ #Podcast Newsbeast #Ανδρέας Παπανδρέου #Δημήτρης Σαραβάκος #Ευρωμπάσκετ 1987 #Νέα Δημοκρατία #Νίκος Αναστόπουλος #ΠΑΣΟΚ

Ωδή στη δεκαετία του ’80: Τα χρόνια της αλλαγής, του Ευρωμπάσκετ, του «βρώμικου ’89», του Ρόκι, των βινυλίων

Ο Παναγιώτης Παπαϊωάννου, δικηγόρος, διδάκτωρ εγκληματολογίας και συγγραφέας, στο podcast του Newsbeast

11·02·2023 00:14 16 σχόλια

Κείμενο: Βικτωρας Μοτζέλι

Το μόνο που είχαμε στα χέρια μας με την ευθύνη να το διαχειριστούμε, ήταν το χαμόγελο. Το βλέπαμε στο πρόσωπο της κάθε μέρας και της κάθε νύχτας και μας έλεγε ότι τίποτε δε θα μας σταματήσει. Αυτό διαβάζει ο αναγνώστης στην 506η σελίδα του «Σάμγουερ in ’80sland». Για να φτάσει ως εκεί, στο τέλος του συγγραφικού ταξιδιού, πέρασαν μπροστά από τα μάτια του τα σημαντικότερα γεγονότα που συνέβησαν τη γεμάτη δεκαετία του ’80.

«Αναστό» εναντίον Σαραβάκου. Γκάλης κατά Πέτροβιτς. Κασέτες που αλλάζουν χέρια. Σφηνάκια Β-52, κοπάνες και «πενταήμερες». Ρομάντζα που ντύνονται έρωτες. Ο ερχομός της «Αλλαγής», οι μέρες του «Σισμίκ», το «βρώμικο ’89». Το γεμάτο Ρόδον Club, τα περιοδικά ΠΟΠ & ΡΟΚ και Heavy Metal. Όταν αρχίζεις την ανάγνωση του βιβλίου του Παναγιώτη Παπαϊωάννου, είναι σαν να τοποθετείς το βινύλιο το πικάπ. Να κατεβάζεις τη βελόνα και πριν παίξει το πρώτο τραγούδι από την Α’ πλευρά, να ακούγεται για δυο-τρία δευτερόλεπτα αυτός ο ήχος που κανείς δεν μπορεί να εξηγήσει γιατί αγαπήθηκε τόσο. Και μετά αρχίζει η μουσική. Και τα γεγονότα. Σε καταιγιστική μορφή και τα δύο.

Το «Σάμγουερ in ’80sland» (Εκδόσεις Ιωλκός) δεν είναι ένα βιβλίο νοσταλγίας, όπως λέει ο συγγραφέας του στο podcast του Newsbeast. «Έχει ένα διττό χαρακτήρα. Είναι η κατάθεση της ιστορίας μιας γενιάς που, συνήθως, στην Ελλάδα την προσπερνάμε. Σκοπός του είναι να θυμίσει τη σχέση των εφήβων με την τέχνη, την επαφή με τη μουσική, με τον κινηματογράφο. Πώς μέσα από τη μουσική δημιουργείτο ένα αξιακό σύστημα». Το βιβλίο ξεχειλίζει από μουσική και υπάρχει λόγος γι’ αυτό. «Η δεκαετία του ’80 είναι ένα τεράστιο soundtrack για εμάς που μεγαλώσαμε τότε. Και γιατί δεν είναι νοσταλγία; Το soundtrack αυτό υπάρχει και σήμερα», απαντάει ο συγγραφέας.

Η συζήτηση με τον Παναγιώτη Παπαϊωάννου που ακολουθεί, είναι αυθεντική, αβίαστη, απολαυστική. Γιατί όπως λέει και ο ίδιος: «Οι στιγμές που δεν ξεχνιούνται, δεν είναι απλές στιγμές. Ήταν μια περίοδος που είχε αισιοδοξία. Η αισιοδοξία σήμερα θέλει κόπο να την αποκτήσεις».