Ο Αλεχάντρο Χοδορόφσκι που είναι ένας από τους πιο διάσημους σκηνοθέτες στο κόσμο, τη δεκαετία του 1970 δημιούργησε μια ταινία βασισμένη στο «Dune», το διάσημο μυθιστόρημα του Frank Herbert με πρωταγωνιστή τον Paul Atreides. Το έργο του όμως, έμεινε στα σκαριά, καθώς όχι μόνο δεν κυκλοφόρησε ποτέ, αλλά και δεν είχε και κανένα γύρισμα. Παρόλα αυτά, κατάφερε να αλλάξει την ιστορία του κινηματογράφου στο τομέα της επιστημονικής φαντασίας, με τις επιρροές της να είναι ορατές σε διάσημα franchise, όπως το «Blade Runner», τον «Εξολοθρευτή» και το «Star Wars».
Πλέον, το ανολοκλήρωτο έργο του διάσημου Γαλλο – Χιλιανού καλλιτέχνη έγινε διαθέσιμο στο πρόγραμμα τεχνητής νοημοσύνης Midjourney, το οποίο χρησιμοποίησε ο Καναδός σκηνοθέτης Johnny Darrell, για να φέρει στη ζωή κάποια καρέ από το ακυκλοφόρητο καλλιτεχνικό «θησαυρό».
Μάλιστα, το αποτέλεσμα είναι εκθαμβωτικό, αφού οι εικόνες μοιάζουν να προέρχονται από ανθρώπινο χέρι και όχι από τον αλγόριθμο που εντοπίζεται σε ένα άψυχο μηχάνημα.
Ο αρθρογράφος των New York Times, Frank Pavich, που έχει κάνει ντοκιμαντέρ για το έργο του Χοδορόφσκι, αναφέρεται σε εκτενές άρθρο για την ταινία που δεν κυκλοφόρησε ποτέ, αλλά άλλαξε την πορεία του κινηματογράφου, ενώ θέτει και ένα ερώτημα για το A.I. Midjourney.
Αν μια ταινία που δεν γυρίστηκε ποτέ, μπόρεσε να επηρεάσει την τέχνη, τι θα συμβεί από τη στιγμή που ένα πρόγραμμα σε λίγα δευτερόλεπτα φέρνει στη ζωή εικόνες που δεν υπήρξαν στην πραγματικότητα.
Η «χαμένη κιβωτός» της επιστημονικής φαντασίας
Το «Dune» του Χοδορόφσκι δεν είναι η πρώτη ταινία που επηρεάζει τον τομέα της επιστημονικής φαντασίας, πόσο μάλλον την ιστορία του κινηματογράφου. Αυτό όμως που την κάνει ιδιαίτερη, είναι πως υπάρχει μόνο σε σκίτσα, αφού πέρα από την προεργασία, δεν έλαβε ποτέ το «πράσινο φως» η παραγωγή της.
Πιο αναλυτικά, μετά τις δύο πρώτες ταινίες «El Topo» και «The Holy Mountain», ο Γαλλο- Χιλιανός καλλιτέχνης αποφασίζει να φτιάξει ένα προφητικό έργο, για να αλλάξει τον κόσμο. Έτσι, αποφασίζει να μεταφέρει στη μεγάλη οθόνη το «Dune», με ένα καστ που θα περιλάμβανε τον τότε 12χρονο γιο του Brontis στον πρωταγωνιστικό ρόλο, ενώ θα συμμετείχαν οι Mick Jagger, Orson Welles και Salvador Dalí. Μάλιστα, το soundtrack θα προέρχονταν από τους Pink Floyd.
Εφόσον προσάρμοσε το μυθιστόρημα σε σενάριο, για δύο χρόνια εργάστηκε με μια σπουδαία ομάδα, με αποτέλεσμα να προκύψουν 3.000 σκίτσα που απαιτούνταν για την οπτικοποίηση αυτής της επικής ιστορίας.
Ο Βρετανός εικονογράφος Κρις Φος, σχεδίασε τα ριγέ διαστημόπλοια, ο Ελβετός καλλιτέχνης H.R. Giger με το σκοτεινό στυλ του δημιούργησε τους πλανήτες της ταινίας μαζί με τον Αμερικανό καινοτόμο των ειδικών εφέ Dan O’Bannon. Επίσης, ο μεγαλύτερος καλλιτέχνης κόμικς της Γαλλίας, Jean Giraud, μαζί με τον Χοδορόφσκι σχεδίασαν τα κοστούμια και τα 3.000 σκίτσα που προέκυψαν.
Όταν όμως ο σκηνοθέτης παρουσίασε την ταινία, δήλωσε ότι θα έπρεπε να είχε διάρκεια περίπου 20 ώρες (φέρεται να υποχώρησε στις 14 ώρες τελικά), ενώ θα χρειάζονταν σχεδόν 10 εκατομμύρια δολάρια, ποσό τεράστιο για τα οικονομικά δεδομένα της εποχής.
Η ιδέα «παίρνει σάρκα και οστά»
Η ταινία δεν κυκλοφόρησε ποτέ, όμως ιδέες της και σκίτσα της διέρρευσαν και αποτέλεσαν κομμάτι άλλων σκηνοθετών, κάτι που αποτυπώθηκε στον κινηματογράφο και στην pop κουλτούρα.
Όμως χάρη στο πρόγραμμα τεχνητής νοημοσύνης Midjourney -που δημιούργησε τις εικόνες χωρίς να δεχτεί κάποια ιδιαίτερη εντολή ή προγραμματισμό- μπορεί κάποιος να πάρει μια ιδέα από το «φαινόμενο» που ήθελε να κυκλοφορήσει ο Χοδορόφσκι.
Μάλιστα, ο αρθρογράφος Frank Pavich κλείνοντας το άρθρο του, καταλήγει να διερωτάται το εξής:
«Τι θα συμβεί όταν σκηνοθέτες, καλλιτέχνες και φοιτητές κινηματογράφου μπορούν να δουν αυτό που έχουν στη φαντασία τους, απλά σχεδιάζοντας το με ψηφιακά αρχειοθετημένο οπτικό υλικό του ανθρώπινου πολιτισμού; Τι θα γίνει όταν η κουλτούρα μας αρχίζει να επηρεάζεται από σκηνές, σκηνικά και εικόνες από παλιές ταινίες που δεν υπήρξαν ποτέ ή που δεν έχουν ακόμη φανταστεί;».
