Mε μία γιορτή για το ρυθμό που επιχειρεί να τοποθετηθεί με δύναμη απέναντι στην τρέχουσα πραγματικότητα, η Κρατική Σχολή Ορχηστικής Τέχνης γιορτάζει τα δέκα χρόνια από την ίδρυση της ομάδας σύγχρονου χορού, Hellenic Dance Company παρουσιάζοντας μία επετειακή παραγωγή με τίτλο «Έκρηξη» από τις 25 έως τις 30 Νοεμβρίου στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, στην Αίθουσα Νίκος Σκαλκώτας.
Η επετειακή αυτή παράσταση περιλαμβάνει έργα των Steve Reich (Clapping, 1972), Martha Graham (Happy Dance, απόσπασμα από το έργο El Penitente, 1940), Richard Alston (Gypsy Mixture, 2004) και Αθηνάς Βάχλα (Splinter in the Flesh, νέα εκδοχή 2010).
«Φέτος είναι μία ιδιαίτερη χρονιά γιατί έχουμε περάσει τα τελευταία χρόνια μεγάλες συγκρούσεις που μας έχουν οδηγήσει σε πολλά αδιέξοδα σε προσωπικό, πολιτικό, κοινωνικό επίπεδο. Ενώ από την μία θέλαμε να γιορτάσουμε και να χαρούμε, από την άλλη μεριά οι δημιουργοί μας εισπράττουν το σφυγμό της κοινωνίας, της ζωής και δε μπορούν να είναι χαρούμενοι και ξέγνοιαστοι όπως θα ήταν κάτω από καλύτερες συνθήκες» ανέφερε η διευθύντρια της Κρατικής Σχολής Ορχηστικής Τέχνης Παυλίνα Βερέμη.
Στην «Έκρηξη»- όπως αναφέρει και η ίδια- ο ρυθμός αποκτά νέο νόημα. «Αρχικά, ξεκινά να ξετυλίγεται με τις μουσικές φράσεις του μινιμαλιστή Steve Reich, στη συνέχεια περνά στη δυνατή σκέψη της θεμελιώτριας του αμερικανικού μοντέρνου χορού, Martha Graham και από τα απαιτητικά σχήματα του λυρικού Richard Alston καταλήγει στο σκληρό σήμερα της Αθηνάς Βάχλα, όπου τα κοινωνικοπολιτικά προβλήματα αποτυπώνονται μέσα από το ανθρώπινο σώμα και εκφράζονται με τη γλώσσα του σύγχρονου dancetheatre».
Μιλώντας για την δημιουργία της διεθνούς καταξιωμένης χορογράφου Αθηνάς Βάχλα, η Παυλίνα Βερέμη τόνισε πως το έργο της, Splinter in the Flesh, είναι ένας συνδυασμός χορού, μουσικής και θεατρικού λόγου. «Η Αθηνά Βάχλα εστίασε το έργο της, πάνω στην αρένα, στην πάλη της ζωής. Θέλησε δηλαδή να αποδώσει τον αγώνα της επιβίωσης του ατόμου, σε όλα τα στάδια της ζωής. Το Splinter in the Flesh – ο τίτλος του οποίου μεταφορικά παραπέμπει στην ανθρώπινη συνείδηση- βασίζεται στο τι είναι ηθικό και τι όχι, ενώ καταλήγει σε μία αρκετά αισιόδοξη κάθαρση: Τα πάντα είναι μία συνέχεια τίποτα δεν σταματάει και παρά τις δυσκολίες των καταστάσεων, όλα συνεχίζουν..»
Ο χορογράφος Richard Alston μιλώντας για το έργο του Gypsy Mixture- που περιλαμβάνει τσιγγάνικη μουσική από την ΠΓΔΜ και τη Ρουμανία- ανέφερε πως το δημιούργησε το 2004, όταν η εταιρεία του μετακόμισε στη Νέα Υόρκη και πιστεύει πως ταιριάζει πολύ στο ελληνικό ταμπεραμέντο. «Όπως η Νέα Υόρκη αποτελεί ένα κράμα πολιτισμών, το ίδιο συμβαίνει και στην Αθήνα. Το έργο αυτό φαίνεται σαν να βρίσκεται σπίτι του εδώ». Το Gypsy Mixture κρύβει ανθρωπιά και χαρακτήρα και έχει να κάνει με ανθρώπους που ταξιδεύουν και πόσο δυνατή «κοινωνία» γίνονται μέσα από τη συνεχή μετακίνηση και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν όταν πηγαίνουν σε χώρες που είναι ανεπιθύμητοι.
Κλείνοντας, η Παυλίνα Βερεμή ανέφερε για την παράσταση πως δεν είναι απλώς μία επετειακή παραγωγή αφιερωμένη στην επιτυχία ενός καλλιτεχνικού εγχειρήματος, αλλά μια γιορτή του ρυθμού που επιχειρεί να υπενθυμίσει σε όλους πως δεν υπάρχει πρόοδος δίχως όραμα.
