Η φλαμανδική θεατρική ομάδα tgSTAN, επιστρέφει στη «Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών» με τους «Παραθεριστές» (1904), τού Μαξίμ Γκόρκι, από τις 27 Νοεμβρίου έως την 1η Δεκεμβρίου.
Το λιτό, χωρίς ρητορείες, θέαμά τους, ανατρέχει στην προεπαναστατική Ρωσία, με αυτό το σπανίως παιγμένο, πολυπρόσωπο και κινηματογραφικής υφής έργο.
Ο Γκόρκι, βαθιά επηρεασμένος από τον Άντον Τσέχοφ, παρουσιάζει μια ομήγυρη Ρώσων διανοούμενων και μπουρζουάδων να παραθερίζουν. Είναι όλοι τους βυθισμένοι στα ερωτικά αδιέξοδα και τα εφήμερα πάθη, την πλήξη και την απραξία, τις μισαλλοδοξίες και τις ασήμαντες αψιμαχίες, λίγο πριν η Ρώσικη Επανάσταση αλλάξει τη ζωή τους.
Όλα αυτά, τα τόσο αλληγορικά για το σήμερα, αλλά και τη βαλτωμένη ιντελιγκέντσια κάθε εποχής, παίρνουν «σάρκα και οστά» στην παράσταση των tgSTAN, γνωστοί από την παράστασή τους «Αντιγόνες», σε κείμενα του Κοκτώ και του Ανούιγ, πέρυσι στη «Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών».
Το όνομά τους tgSTAN δεν είναι άλλο από ένα αρκτικόλεξο, δηλωτικό της επιθυμίας των ιδρυτών τής ομάδας (τεσσάρων ηθοποιών, συμφοιτητών στο Ωδείο της Αμβέρσας στα τέλη της δεκαετίας του ’80), να αποτινάξουν κάθε είδους «τίτλους», συμβάσεις και θεατρικά δόγματα από τη δουλειά τους: S(top) T(hinking) A(bout) N(ames). Από την ίδρυσή τους, το 1989, πρωταρχικός τους στόχος ήταν η κατάργηση της θεατρικής ψευδαίσθησης και ο «θάνατος» τού σκηνοθέτη-δυνάστη. Συνυπογράφουν τη δραματουργία, σκηνοθετούν από κοινού τις παραστάσεις τους και αφήνουν πάντα περιθώρια για αυτοσχεδιασμό.
«Σε κάποιους αρέσει να πίνουν μπύρες, να βλέπουν ποδόσφαιρο ή να παίζουν χαρτιά. Εμάς, μας αρέσει να μαθαίνουμε απ’ έξω ένα παλιό ρώσικο έργο και να το ανεβάζουμε στη σκηνή», έχουν δηλώσει.
Στο πλαίσιο των παραστάσεών τους, οι tgSTAN οργανώνουν ένα τριήμερο workshop (28,30/11 και 1/12), όπου -σύμφωνα με τους ίδιους- θέλουν να «συστηθούν και να γνωρίσουν το κοινό, να καλύψουν από κοινού τη διαδρομή μιας παράστασης, χωρίς την ίδια την παράσταση, να μιλήσουν για το πώς είναι να ζούμε στο ίδιο μέρος τού κόσμου, αλλά σε τόσο διαφορετικές συνθήκες, παρά τα όσα μας υποσχέθηκαν. Θέλουν να διηγηθούν ιστορίες».
