Την τιμητική της έχει η τζαζ στις ξεχωριστές μουσικές βραδιές που παρουσιάζονται στον καταπράσινο κήπο του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών τις τρεις τελευταίες Παρασκευές του Ιουλίου, (στις 13, 20 και 27 του μηνός, στις 9 το βράδυ).
Εκεί, ο Δημήτρης Καλαντζής με το δημοφιλές Κουιντέτο του και τους Soul Station Band θα παρουσιάσουν τρία διαφορετικά προγράμματα, που περιλαμβάνουν μουσικές «συνδιαλέξεις» γνωστών Ελλήνων συνθετών με το τζαζ ρεπερτόριο, αλλά και αφιερώματα στον μεγάλο σαξοφωνίστα και συνθέτη της τζαζ, Benny Golson και στον αξέχαστο Μάνο Χατζιδάκι.
Αρχής γενομένης από αυτήν την Παρασκευή (13 Ιουλίου), ο πιανίστας Δημήτρης Καλαντζής, o οποίος μετέχει στη συναυλία και με την ιδιότητα του ενορχηστρωτή, υποστηρίζοντας ότι «η τζαζ δεν είναι ρεπερτόριο, αλλά τρόπος να παίζει, να σκέφτεται και να αισθάνεται κανείς τη μουσική», συμπράττει με τους Soul Station Band στη συναυλία με τίτλο «Back Home Blues», από το ομότιτλο κομμάτι του Charlie Parker. Η βραδιά είναι αφιερωμένη στον αείμνηστο σπουδαίο πιανίστα της τζαζ Μανόλη Μικέλη, και προσεγγίζει με τζαζ ύφος κομμάτια παλαιότερων Ελλήνων συνθετών σε συνδυασμό με κλασσικές τζαζ συνθέσεις ξένων δημιουργών.
Έτσι, τραγούδια όπως το «Ξύπνα αγάπη μου» του Κώστα Γιαννίδη ή το «Εγώ θα σ’αγαπώ» του Γιώργου Μουζάκη συναντούν το «Night and Day» του Cole Porter και το «Ι got rhythm» του George Gershwin.
Σειρά έχει την Παρασκευή 20 Ιουλίου, στις 9 το βράδυ, ένα αφιέρωμα με τίτλο «Whisper not» στον μεγάλο σαξοφωνίστα και συνθέτη της τζαζ Benny Golson, όπου το Κουιντέτο του Δημήτρη Καλαντζή θα παρουσιάσει γνωστές αλλά και πιο σπάνιες συνθέσεις του.
Τέλος, την τελευταία Παρασκευή του μήνα(27/7), το φεστιβάλ στον κήπο του Μεγάρου Μουσικής κορυφώνεται με ένα αφιέρωμα στον Μάνο Χατζιδάκι, με τίτλο «Mano’s – Ο Μάνος Χατζιδάκις συναντά την τζαζ», από την ομώνυμη χρυσή συλλογή του κουιντέτου.
Αγαπημένα τραγούδια όπως «Πέρα στο θολό ποτάμι», «Χορός», «Η μπαλάντα του οδοιπόρου», «Dedication», «Το φεγγάρι είναι κόκκινο», «Street song», «Πόλη μαγική», «Θάλασσα πλατιά», «Μια Παναγιά» και «Η μπαλάντα των αισθήσεων και των παραισθήσεων» θα ακουστούν υπό το άγγιγμα της τζαζ.
Άλλωστε, όπως σημειώνει ο Δημήτρης Καλαντζής: «Η δουλειά αυτή δεν φιλοδοξεί να είναι κάποια διασκευή. Δεν χρειάζεται. Προέκυψε απλά, σαν φυσική διαδικασία, από την ανάγκη μας να τραγουδήσουμε τη μουσική αυτή, που χαράχτηκε στις καρδιές μας από μικρά παιδιά, στη δική μας καθομιλουμένη γλώσσα, την τζαζ. Η ουσία και η διάθεση των κομματιών του Μάνου είναι πάντα εκεί και εμείς, κάθε φορά, ευτυχείς να τα ανακαλύπτουμε. Ξανά και ξανά…».
