Το 1880 στην Τούλα, κοντά στο οικογενειακό κτήμα του Τολστόι, ένας μουζίκος δήλωσε δημόσια στο γάμο της προγονής του πως είχε σκοτώσει το παιδί που έκανε μαζί της. Γράφει η Χαρά Κιούση Αργότερα αποπειράθηκε να σκοτώσει και το δικό του εξάχρονο κοριτσάκι. Έξη χρόνια μετά, ο Τολστόι με αφορμή το φρικαλέο αυτό έγκλημα γράφει το «Η δύναμη του σκότους». Το αριστουργηματικό έργο του Ρώσου συγγραφέα έρχεται να επιβεβαιώσει πως «η σκοτεινότερη ώρα είναι πριν την αυγή» του Σοπενχάουερ και να λυτρώσει με τα λόγια του Ευριπίδη: «έχει σεμνότητα το σκότος» (Βάκχες). Φως και σκοτάδι υπάρχει μέσα μας, στην ύπαρξή μας και κάθε βαθιά σκοτεινιά έχει τη δική της σπίθα θέλησης και δύναμης, που μπορεί να ανάψει το φως της συνείδησης. Χαρακτηριστικές ιδιότητες που αναγνωρίζει ο θεατής στον κεντρικό ήρωα του έργου τον Νικήτα. Νέος και ωραίος, επιρρεπής στην καλοπέραση και στο να ξελογιάζει τις γυναίκες, δεν αργεί να κατακτήσει την καρδιά της Ανίσιας, μιας νέας γυναίκας που ασφυκτιά, εγκλωβισμένη σ’ ένα γάμο αταίριαστο. Ο ασθενικός και πλούσιος Πιότρ Ιγνάτιτς που έχει στη δούλεψή του τον επιπόλαιο Νικήτα, δεν αργεί να πέσει θύμα ενός αποτρόπαιο σχεδίου, που το καταστρατηγεί το ερωτευμένο ζευγάρι με την καθοδήγηση της Ματριόνα, μητέρας του Νικήτα. Η Μαρίνα μια ορφανή νέα, η Ακουλίνα, κόρη του Πιότρ, η ετεροθαλής αδελφή τηςΑνιούτκα, ο φτωχός θεοσεβούμενος Ακίμ, σύζυγος της Ματριόνα και η Βέρα, γειτόνισσα και κουμπάρα της Ανίσια, είναι τα πρόσωπα «της αγροτικής τραγωδίας» που γέννησε το νατουραλιστικό θέατρο. Ένας πίνακας χαρακτήρων αμόρφωτων, απαίδευτων, με ψευτοκαλοσύνη και ιδιοτέλεια, με μια ιδιότυπη θρεσκευτικότητα και απάνθρωπη ηθική που βυθίζει σε βάρβαρα συναισθήματα και πάθη «τους αγνούς και καλούς» χωρικούς. Αυτή η πρωτοφανής σκληρότητα, η αδιαφορία στη δυστυχία, η προκλητική και προσβλητική θέση των προσώπων που έχασαν κάθε αξιοπρέπεια, δεν είναι παρά το αποτέλεσμα δουλικών εξαρτήσεων και μιας ξεπεσμένης ζωής, που χωρίς καμία ηθική δυσκολία διαπράττουν το έγκλημα. Ο Τολστόι με γλώσσα βαριά, αντιλυρική και τραχιά στηλιτεύει την επιείκεια στον εαυτό μας, την προσωπική ευθύνη, την απουσία αντίστασης στο ανήθικο συμφέρον και την βουβή αποδοχή του. Ασκεί επίσης έντονη κριτική στην υποκρισία και στην ψευτιά των χωρικών γαιοκτημόνων και στους απλούς χωρικούς από τους οποίους περιστοιχιζόταν. Προβάλλοντας έτσι το αξίωμα πως η εσωτερική ομορφιά του ανθρώπου όσο και να ποδοπατηθεί, μπορεί να βγει στο φως αν ο ίδιος πασχίσει γι’ αυτό.  Πως η αναπηρία των αισθημάτων θεραπεύεται με την δύναμη της θέλησης και της εξαγνισμένης ψυχής. Η σκηνοθεσία της Ελένης Σκότη καθόρισε με δύναμη την ενότητα των σκηνών και την ψυχογραφική καθαρότητα των ηρώων. Ο Γιώργος Παπαγεωργίου δημιούργησε έναν ολοκληρωμένο Νικήτα που δεν σκοτίζεται για τίποτα παρά από την καλοπέρασή του. Γεμάτος ζωντάνια, ανεμελιά και διάθεση για ζωή αναλώνεται σε επιπόλαιους έρωτες, παρασύρεται δίχως καμιά περίσκεψη και αυτοέλεγχο σε πράξεις κολάσιμες και φθάνει έως το έγκλημα. Τότε έρχεται η στιγμή, που καθώς απειλείται από τον ίδιο του τον εαυτό και καταντά έρμαιο της φοβίας, κάνει την μεγάλη του στροφή και λυτρώνεται από το υπαρξιακό του σκοτάδι. Συγκλονιστικός στην εκ βαθέων εξομολόγηση και στην επίκληση της συγχώρεσης, επιστρέφει στο φως. Ματριόνα η Αγορίτσα Οικονόμου, σ’ ένα ρόλο απωθητικό, αδίστακτα ακραίο που δεν έχει όσιο και ιερό. Η παγερή και υπολογιστική της υποκριτική φυσιογνωμία πραγματικά σπάει κόκαλα. Η Πέγκυ Τρικαλιώτη ως Ανίσια με την εξαιρετική της ερμηνεία τραμπαλίζεται στα πάνω ενός παράφορου έρωτα και στα κάτω μιας ανήθικης και καταδικαστέας στάσης. Με ασύλληπτη εμμονή, ευκολία στο να επινοεί τρόπους και σχέδια και αδυναμία στο να αντιστέκεται γίνεται υποχείριο όργανο της Ματριόνας. Για να καταστρώσει με τη σειρά της το ποιο ειδεχθές και αποτρόπαιο έγκλημα. Άξιες λόγου και οι ερμηνείες των υπολοίπων ηθοποιών ολοκλήρωσαν μια παράσταση σκοτεινή και δύσκολη, φωτιστικά ζοφερή λαφρύνοντάς την με χιούμορ και όμορφη ζωντανή μουσική, που δένει οργανικά τις σκηνές. Το σκηνικό σε φόντο μαύρο επιτείνει το τρομακτικό και το σκοτεινό του δράματος και του τραγικού. Ίσως είναι κάπως υπερβολικό το τρέμουλο των μυών στην κίνησή της Πέγκυ Τρικαλιώτη, δηλωτικό του πανικού και του φόβου. Κατά τα άλλα η παράσταση είναι δυνατή και φέρνει τον κάθε θεατή αντιμέτωπο με τις επιλογές του.

Συντελεστές:

Σκηνοθεσία/Καλλιτεχνική επιμέλεια: Ελένη Σκότη, Γιώργος Χατζηνικολάου Σκηνικά/Κοστούμια: Γιώργος Χατζηνικολάου Πρωτότυπη Μουσική: Βαλέρια Δημητριάδου, Γιώργος Παπαγεωργίου Επιμέλεια Φωτισμών: Αντώνης Παναγιωτόπουλος Video/Trailer: Σταύρος Συμεωνίδης, Κώστας Δαβελάς Φωτογραφίες: Γιώργος Καλφαμανώλης Βοηθός σκηνοθέτη: Τριανταφυλλιά Δούνια Διεύθυνση Παραγωγής: Γιώργος Χατζηνικολάου Διανομή Ματριόνα: Αγορίτσα Οικονόμου Νικήτας: Γιώργος Παπαγεωργίου Ανίσια: Πέγκυ Τρικαλιώτη Μίτριτς: Χρήστος Σαπουντζής Ακίμ: Θανάσης Χαλκιάς Μαύρα: Αθηνά Αλεξοπούλου Πιοτρ: Μιχαήλ Γιαννικάκης Ακουλίνα: Αθανασία Κουρκάκη Ανιούτκα: Μαρία Προϊστάκη Μαρίνα: Βαλέρια Δημητριάδου Μια παραγωγή της Ομάδας Νάμα του θεάτρου Επί Κολωνώ στο Σύγχρονο Θέατρο. Αγορά εισιτηρίων εδώ Πρεμιέρα: Κυριακή 12 Φεβρουαρίου 2017 Τελευταία παράσταση: Τρίτη 11 Απριλίου 2017

Ημέρες & ώρες παραστάσεων:

Δευτέρα στις 7.30μμ Σάββατο στις 5.00μμ Κυριακή και Τρίτη στις 9.00μμ Τιμές εισιτηρίων: Δευτέρα/Τρίτη/Σάββατο: Κανονικό: 14,00 ευρώ Φοιτητικό/Ανέργων/Άνω των 65: 12,00 ευρώ Κυριακή & αργίες: Κανονικό: 16,00 ευρώ Φοιτητικό: 12,00 ευρώ Ανέργων/Άνω των 65: 13,00 ευρώ Διάρκεια: 130’ (με διάλειμμα) Χώρος: Σύγχρονο Θέατρο Διεύθυνση: Ευμολπιδών 45, Γκάζι Τηλέφωνο: 210 3464380, 210 5138067 Site: www. sixronotheatro.gr Στάση Μετρό: Κεραμεικός Κράτηση θέσεων & Πώληση εισιτηρίων: Στο ταμείο του Σύγχρονου Θεάτρου, Ευμολπιδών 45, Γκάζι τηλ 210 3464380 email: [email protected], site: www. sixronotheatro.gr Στάση Μετρό Κεραμεικός στο ταμείο του Επί Κολωνώ, Ναυπλίου 12 & Λένορμαν 94, Κολωνός τηλ 210 5138067 email: [email protected], site: www.epikolono.gr Στάση Μετρό Μεταξουργείο