Από το «Τραγουδώντας στη βροχή» έως τον «Μάγο του Οζ», τα μιούζικαλ δεν έχουν αγαπηθεί πολύ από τα Όσκαρ. Όμως το «La La Land» άλλαξε τα πάντα, αντλώντας από μια ακόρεστη επιθυμία για φυγή.
Με 14 υποψηφιότητες της Ακαδημίας Κινηματογράφου, περιλαμβανομένων εκείνων της καλύτερης ταινίας, σκηνοθεσίας, πρώτου ανδρικού και πρώτου γυναικείου ρόλου και σεναρίου, η ερωτική επιστολή του Ντάμιεν Σαζέλ στο Λος Άντζελες θεωρείται φαβορί για να φύγει την Κυριακή από την τελετή με μια αγκαλιά γεμάτη Όσκαρ και να αναβιώσει τα μιούζικαλ ως μια υπολογίσιμη δύναμη.
«Η χώρα είναι τόσο λυπημένη αυτή τη στιγμή και το “La La Land” είναι η μοναδική ταινία που διαθέτει μια τάση φυγής», δήλωσε ο Κρεγκ Ζαντάν, συμπαραγωγός μαζί με τον Νιλ Μέρον του «Σικάγο», του τελευταίου μιούζικαλ που κέρδισε το Όσκαρ καλύτερης ταινίας το 2002.
«Οι υπόλοιπες είναι καλλιτεχνικά θαυμάσιες, αλλά δεν είναι απαραίτητα κεφάτες και δεν σε πάνε σε ένα ταξίδι φαντασίας. Τα χαρτιά έχουν μοιραστεί ώστε αυτή να είναι ξανά η χρονιά του μιούζικαλ.»
Για καιρό τα μιούζικαλ αποκλείονταν από τις κορυφαίες κατηγορίες της Ακαδημίας Τεχνών και Επιστημών Κινηματογράφου.
«Αυτό συνέβαινε πιθανόν γιατί τα μιούζικαλ δεν είναι τόσο κουλ όσο ήταν προηγουμένως και τα μέλη της Ακαδημίας νοιάζονται πολύ για το κουλ», δήλωσε ο Τομ Ο’ Νιλ, ιδρυτής της ιστοσελίδας βραβείων Goldderby.com.
«Το πιο θαυμάσιο όσον αφορά το “La La Land” είναι πως είναι αντι-κουλ∙ αδιάντροπα και χαρούμενα παλιομοδίτικο. Συγκεντρώνει τις προτιμήσεις των ψηφοφόρων των Όσκαρ λόγω της εντυπωσιακής του αρτιότητας», πρόσθεσε.
Μόνο δέκα μιούζικαλ έχουν κερδίσει το επίζηλο Όσκαρ καλύτερης ταινίας στη 89χρονη ιστορία των βραβείων της Ακαδημίας.
Οι νικητές περιλαμβάνουν το «Σικάγο», τη “Μελωδία της Ευτυχίας» και το “West Side Story”, αλλά ο κατάλογος των χαμένων είναι μεγαλύτερος. Μαζί με τον «Μάγο του Οζ» και το «Tραγουδώντας στη βροχή» περιλαμβάνει επίσης είδωλα της μεγάλης οθόνης όπως ο Τζιν Κέλι, ο Φρεντ Αστέρ και η Τζούντι Γκάρλαντ, κανένας από τους οποίους δεν κέρδισε ποτέ ένα σημαντικό Όσκαρ.
Ο σκηνοθέτης Σαζέλ, 32 ετών, χρειάστηκε έξι χρόνια για να απογειώσει το «La La Land», ενώνοντας τη μουσική ευαισθησία της δεκαετίας του ’50 με μια σύγχρονη ερωτική ιστορία.
«Μου αρέσει να σκέφτομαι πως προσφέρει μια συναισθηματική εμπειρία. Αυτός ήταν ο σκοπός της ταινίας ∙ να χρησιμοποιήσει τη μουσική παράδοση για να πει κάτι σχετικά με το τι σημαίνει να είσαι νέος και ερωτευμένος σήμερα, και τι σημαίνει να είσαι καλλιτέχνης και να κυνηγάς ένα όνειρο», είπε ο Σαζέλ.
Κάποιοι από τους θεατές των βραβείων πιστεύουν πως το «La La Land» μπορεί να κερδίσει ακόμη και 11 Όσκαρ την Κυριακή, ένα επίτευγμα που θα μπορούσε να ισοφαρίσει το ρεκόρ του «Μπεν Χουρ», του «Τιτανικού» και του «Άρχοντα των Δακτυλιδιών: Η Επιστροφή του Βασιλιά».
Η επιτυχία του έχει αρχίσει ήδη να αλλάζει τις αντιλήψεις για τα μιούζικαλ στα κινηματογραφικά στούντιο του Χόλιγουντ, τα οποία άργησαν να συμβαδίσουν με την τάση που καταγράφεται αλλού.
Σόου όπως το «Glee» και τηλεοπτικές εκδοχές μιούζικαλ όπως το «Grease» και το «Hairspray» έχουν προσελκύσει μεγάλα τηλεοπτικά κοινά, ενώ η επιτυχία του Μπρόντγουεϊ “Hamilton” έχει κερδίσει έναν νέο σεβασμό για τα μιούζικαλ.
Τα κινηματογραφικά μιούζικαλ έχουν συνδεθεί συχνά με μεγάλους προϋπολογισμούς, μεγάλα καστ και μακρές πρόβες για τους τραγουδιστές, τους μουσικούς και τους χορευτές. Ωστόσο το «La La Land» κόστισε 30 εκατομμύρια δολάρια για να γίνει και έχει κερδίσει 300 εκατομμύρια δολάρια παγκοσμίως στα ταμεία των κινηματογράφων.
«Το μιούζικαλ ήταν μια βρώμικη λέξη όταν πήγαινες στα στούντιο. Όμως η λέξη πιο πρόσφατα τυγχάνει καλύτερης υποδοχής. Φαίνεται ότι δεν σε κοιτάνε περίεργα και δεν σε πετάνε έξω από την πόρτα αν πεις ότι θέλεις να κάνεις ένας μιούζικαλ αυτές τις μέρες», είπε ο Μέρον.
«Θα έλεγα ότι υπάρχει μια διάδοση στα στούντιο αυτή τη στιγμή ότι όλοι αναζητούν το επόμενο μιούζικαλ» πρόσθεσε ο Ζαντάν.
