Ο Ορέστης γίνεται μητροκτόνος υπακούοντας στη θεϊκή βούληση. Η πράξη του, ανίερη, διασαλεύει την ηθική τάξη των πραγμάτων και τον βυθίζει στην παραφροσύνη. Λίγο πριν η Αθηναϊκή δημοκρατία καταρρεύσει, σε μια εποχή αμφιβολίας και αλλαγών, ο Ευριπίδης κρατά την παραδοσιακή φόρμα της τραγωδίας αλλά φέρνει το μύθο πιο κοντά στα ανθρώπινα μέτρα. Τη λύση δίνει τελικά ο από μηχανής θεός, το έργο όμως φωτίζει πριν εύστοχα θέματα ανθρώπινης ηθικής, μεμονωμένης και συλλογικής ευθύνης.
Στην παράσταση του Εθνικού Θεάτρου, στο Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου, 30 και 31 Ιουλίου, ο Ορέστης και η Ηλέκτρα είναι δύο μυθικά πρόσωπα εγκλωβισμένα μέσα στο χρόνο και το χώρο του αρχαίου θεάτρου. Σαν τον Τάνταλο κουβαλούν το άχθος της οικογενειακής ιστορίας, το άχθος μιας τραγωδίας που δεν ολοκληρώνεται. Κι έπειτα κάνουν την είσοδό τους ο Μενέλαος, η Ελένη, η Ερμιόνη, ο Τυνδάρεως, ο Πυλάδης,, ο Αγγελιοφόρος. Απέναντι στα μυθικά πρόσωπα της ιστορίας τίθεται ένα χορός νέων γυναικών και ανδρών. Προερχόμενος από μια άλλη, σημερινή, εποχή, ο χορός αρχικά διστάζει, έπειτα συμπάσχει, συμμετέχει ενεργά, ταυτίζεται και σχολιάζει την ιστορία των Ατρειδών, μια ιστορία γεμάτη συγκρούσεις, ανατροπές, απολογίες. Η παράσταση ανιχνεύει το μύθο θέτοντας ερωτήματα για τις σχέσεις των γενεών, των φύλων, της κοινωνικής συνοχής και της επιβίωσης των νέων ανθρώπων σε ένα εχθρικό κόσμο.
Διανομή
Ηλέκτρα: Στεφανία Γουλιώτη
Ελένη: Τάνια Τρύπη
Ορέστης: Νίκος Κουρής
Μενέλαος: Ακύλλας Καραζήσης
Τυνδάρεως: Χρήστος Στέργιογλου
Πυλάδης: Κώστας Βασαρδάνης
Άγγελος: Μανώλης Μαυροματάκης
Ερμιόνη: Γεωργιάννα Νταλάρα
Φρύγας: Νίκος Καραθάνος
Απόλλων: Γιώργος Γλάστρας
