Το 1971 ήταν η χρονιά που οι αστροναύτες του Apollo 15 έγιναν οι πρώτοι που οδήγησαν ένα ηλεκτρικό όχημα μετά την προσσελήνωση. Εκείνη τη χρονιά, ένα μοναδικό Opel GT απέδειξε επίσης ότι οι ηλεκτροκινητήρες δεν ήταν μόνο για τα αμαξίδια του γκολφ.
Γιατί στις 17-18 Μαΐου, 1971 στην πίστα του «Hockenheimring» στη Γερμανία, ο Georg von Opel πέτυχε νέα ρεκόρ ταχύτητας για ηλεκτρικά αυτοκίνητα με ένα ειδικά διαμορφωμένο και τροποποιημένο σπορ αυτοκίνητο, το «Elektro GT». Τελικά, το αυτοκίνητο σημείωσε έξι παγκόσμια ρεκόρ.
Στόχος του Georg von Opel, εγγονού του ιδρυτή της Opel, επιτυχημένου επιχειρηματία και παγκόσμιας κλάσης αθλητή, με το «Elektro GT» δεν ήταν απλώς η «επαλήθευση της ιδέας» για το μέλλον των πλήρως ηλεκτρικών οχημάτων (BEV), αλλά παράλληλα και η συνέχεια μιας οικογενειακής παράδοσης.
Ο εξάδελφός του, γνωστός και ως «Raketen-Fritz» (Rocket Fritz) βρέθηκε στα πρωτοσέλιδα από το 1927 μέχρι το 1929 κάνοντας επίδειξη των δυνατοτήτων της πυραυλοκίνησης, με αποκορύφωμα την πίστα του Avus όπου στις 23 Μαΐου, 1928 το RAK 2 ανέπτυξε τελική ταχύτητα 238 km/h.
Το «Elektro GT» ήταν εφοδιασμένο με δύο ηλεκτροκινητήρες Bosch DC που μαζί παρήγαγαν 120 ίππους συνεχούς ισχύος και μέγιστη ισχύ που έφτανε ακόμα και τους 160 ίππους.
Η Varta ήταν ο προμηθευτής των τεσσάρων μπαταριών νικελίου καδμίου που ήταν εγκατεστημένες δίπλα και πίσω από τον οδηγό. Με 280 κυψέλες, οι μπαταρίες πρόσθεσαν 590 κιλά στα 960 του GT παραγωγής, ανεβάζοντας το συνολικό βάρος του στα 1.550 κιλά (περίπου όσο ενός Opel Diplomat B).
Το εγχείρημα κατάρριψης του ρεκόρ μεγάλων αποστάσεων απαιτούσε 360 κυψέλες, αυξάνοντας ακόμα περισσότερο το συνολικό βάρος στα 740 κιλά. Κάνοντας την πλάστιγγα να ισορροπήσει στα 1.700 κιλά, το βάρος του GT ήταν πλέον παρόμοιο με ενός Opel Blitz truck με κοντό μεταξόνιο.
Το πρόσθετο βάρος απαιτούσε σκληρότερα ελατήρια και ειδικά ελαστικά υψηλής πίεσης της Continental που ελαχιστοποιούσαν την τριβή κύλισης.
Ανάμεσα στις τροποποιήσεις του αμαξώματος ήταν το κλείσιμο όλων των εισαγωγών και εξαγωγών αέρα μπροστά, ένα επίπεδο καπό χωρίς το χαρακτηριστικό εξόγκωμα του GT παραγωγής για το καρμπυρατέρ, η αφαίρεση των προφυλακτήρων, καθρεπτών και λαβών θυρών καθώς και η απομάκρυνση κάθε τι περιττού από το διαμέρισμα του κινητήρα και την καμπίνα επιβατών.
Χώρος μόνο για τον οδηγό και μπαταρίες μαχητικού αεροσκάφους
Ένα ηλεκτρονικό σύστημα διαχείρισης καταλάμβανε το χώρο του πορτμπαγκάζ και στο πίσω μέρος του αυτοκινήτου υπήρχε μία μεγάλη αεροτομή. Τα μεγάλα φωτιστικά σώματα αφαιρέθηκαν και οι οπές που έμειναν απλά καλύφθηκαν. Ένας μεγάλος εναλλάκτης θερμότητας αντικατέστησε το σιλανσιέ του συστήματος εξαγωγής.
Μία συμβατική μπαταρία αυτοκινήτου για την τροφοδοσία των ηλεκτρονικών συστημάτων τοποθετήθηκε στο εμπρός τμήμα του διαμερίσματος του κινητήρα, όπου ηλεκτροκινητήρες αντικατέστησαν το βενζινοκινητήρα.
Οι μπαταρίες κίνησης (περισσότερο συνηθισμένες σε μαχητικά αεροσκάφη), τοποθετήθηκαν σε ειδικές βάσεις, καταλαμβάνοντας όλο το χώρο δίπλα και πίσω από τον οδηγό, αφήνοντας χώρο μόνο για ένα κανονικό κάθισμα.
Πίσω από το τιμόνι του «Elektro GT», ο Georg von Opel κατέρριψε τέσσερα νέα παγκόσμια ρεκόρ για ηλεκτροκίνητα οχήματα στις 17 Μαΐου, 1971:
| Απόσταση | Χρόνος | Ταχύτητα |
| 1,0 km | 19.061s | 188,86 km/h |
| 1,0 km εκκίνηση από στάση | 31.066s | 115,88 km/h |
| 0,5 km εκκίνηση από στάση | 19.358s | 92,98 km/h |
| 0,25 mile εκκίνηση από στάση | 16.869s | 85,87 km/h |
| Δύο ακόμα ρεκόρ προστέθηκαν στις 18 Μαΐου, και τα δύο με εκκίνηση από στάση: | ||
| 10 km | 4 min 43.69s | 126,89 km/h |
| 10 miles | 7 min 35.63s | 127,15 km/h |
Ωστόσο, η χαμηλή ενεργειακή πυκνότητα των μπαταριών νικελίου καδμίου Ni-Cd εμπόδισαν την επίτευξη ενός νέου ρεκόρ για 100 χλμ με σταθερή ταχύτητα 100 χλμ/ώρα και το εγχείρημα σταμάτησε μετά από 44 χλμ., αλλά το «Elektro GT» απέδειξε ότι ένα ηλεκτρικό όχημα BEV μπορούσε να συναγωνιστεί την ταχύτητα ενός σύγχρονου σπορ αυτοκινήτου.
Νίκος Τσάδαρης
