Το φετινό Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ράλι (WRC) ξεκίνησε με πολλές δυσκολίες, με τον πλέον διάσημο αγώνα, το Ράλι Μόντε Κάρλο. Οι οργανωτές του αγώνα στο Πριγκηπάτο (για να ακριβολογούμε στην Νότιο Γαλλία), αναγκάστηκαν να κάνουν πολλές αλλαγές προκειμένου το ράλι να διεξαχθεί σύμφωνα με τις οδηγίες για την μείωση της διασποράς του Covid-19. Στην βάση αυτή, απαγορεύτηκε η παρουσία θεατών και μειώθηκαν τα χιλιόμετρα των ειδικών διαδρομών, ενώ οι αγωνιστικές εκδηλώσεις κάθε μιας από τις 4 ημέρες του αγώνα σταματούσαν μέχρι τις 18:00, όπως ορίζει η οδηγία στην Γαλλία.

Από πλευράς συναγωνισμού η φετινή χρονιά δείχνει φτωχότερη, αφού ναι μεν οι Toyota και Hyundai παραμένουν πλήρεις, αλλά η M-Sport (Ford) υποβάθμισε την συμμετοχή της, έχοντας σαν βασικό οδηγό τον Γκας Γκρίνσμιθ (ένα πολύ πλούσιο που πληρώνει το μπάκετ του) και ένα δεύτερο αυτοκίνητο που θα μοιραστούν ο Τιέμου Σούνινεν, με τον Αντριέν Φουρμό. Ο πρώτος εκ των δυο οδήγησε στο Μόντε, σχεδόν μια ειδική, την 1η του αγώνα, ήταν με βάση τις ενδιάμεσες χρονομετρήσεις εμπρός από όλους τους σοβαρούς αντιπάλους, αλλά ένα λάθος 500 μέτρα πριν τον τερματισμό, κετέστρεψε το Fiesta WRC, αφήνοντας τον θεατή (πιθανόν και για όλη την χρονιά, αν κρίνουμε από την θυμωμένη αντίδραση του αρχηγού της ομάδας).



Με την Ford υποτονική λοιπόν, η ομάδα της Toyota (Yaris WRC) με Οζιέ, Έβανς, Ροβάνπερα και Κατσούτα, είχε να αντιμετωπίσει αυτή της Hyundai (i20 WRC) με Νεβίλ, Τάνακ, Σόρντο και τον νεαρό Πιερ Λουί Λουμπέ, στις 14 ειδικές διαδρομές, η κατάσταση των οποίων ήταν «χειρότερη από ποτέ», καθώς ακόμα και τα πιο έμπειρα gravel crew (ανιχνευτές της διαδρομής που δίνουν οδηγίες για την κατάσταση των δρόμων στα πληρώματα) δεν μπορούσαν να περιγράψουν με σιγουριά.



Σε ένα τέτοιο περιβάλλον, φυσικό ήταν να επικρατήσει η ικανότητα και εμπειρία των επτάκις πρωταθλητών Οζιέ – Ινγκράσια, οι οποίοι (παρά τις όποιες δυσκολίες με κλαταρισμένα λάστιχα) κέρδισαν 8 από τις διαδρομές ταχύτητας του αγώνα και την 8η νίκη τους (με 5 διαφορετικά αυτοκίνητα) στο Μόντε Κάρλο, σχετικά εύκολα. Επιπλέον πρόσθεσαν και ένα λιθαράκι στην διεκδίκηση του φετινού τίτλου κερδίζοντας και την τελευταία διαδρομή με τους έξτρα βαθμούς.

Τους νικητές ακολούθησαν οι παραλίγο περσινοί πρωταθλητές Έλφυν Έβανς – Σκοτ Μάρτιν, με ίδιο αυτοκίνητο, που φάνηκαν προς στιγμήν ότι, διεκδικούν αλλά δεν μπορούσαν να κρατήσουν με τίποτα πίσω τους τον πεπειραμένο Γάλλο, που εκτός των άλλων είναι και ο καλύτερος εν ενεργεία οδηγός τα τελευταία χρόνια.

Ο θρίαμβος των Toyota λίγο έλλειψε να ήταν καθολικός, αφού μόλις την τελευταία ημέρα το 3ο Yaris των Κάλε Ροβάνπερα – Γιόνε Χάλτουνεν, υποχώρησε (λόγω ατυχιών και επιθυμίας του νεαρότατου οδηγού να τερματίσει) στην 4η θέση της κατάταξης, αλλά η χαρά του νέου αρχηγού της ομάδας, του πολύπειρου Γιάρι-Μάτι Λάντβαλα ήταν απροκάλυπτη αφού μέσα στην πρώτη εξάδα της κατάταξης, τερμάτισε και το 4ο Yaris, αυτό των Τακαμότο Κατσούτα – Νταν Μπάριτ.



Στο στρατόπεδο της Hyundai τώρα, σχεδόν τίποτα δεν πήγε καλά και ο Αντέα Αντάμο που πανηγύριζε μόλις πριν λίγες εβδομάδες τοβ 2ο τίτλο κατασκευαστών πρέπει να βάλει το κεφάλι κάτω για να βρει τι φταίει. Τα «πρώτα βιολιά» της ομάδας, οι Τάνακ και Νεβίλ έδειξαν εκτός ρυθμού σχεδόν στο σύνολο του αγώνα, με τον πρώτο να κερδίζει τις δυο πρώτες ειδικές, αλλά να εγκαταλείπει τελικά (όντας 5ος στην κατάταξη) όταν έμεινε από ρεζέρβα (στην ίδια ειδική που πέρσι είχε εκείνο το εντυπωσιακό ατύχημα). Από την πλευρά του περσινός νικητής του αγώνα, ο Βέλγος Νεβίλ (προφανώς επηρεασμένος από την αλλαγή συνοδηγού την τελευταία στιγμή), είχε ένα μέτριο ξεκίνημα πελαγοδρομώντας κάπου στην 6άδα, αλλά βελτιώθηκε αισθητά προς το τέλος και σε συνδυασμό με τις ατυχίες του Ροβάνπερα, κατάφερε να ανέβει στο βάθρο μαζί με τον επίσης Βέλγο 29χρονο Martijn Wydaeghe (προφέρεται μάλλον Βίνταγκε), που αντικατέστησε τον αποχωρήσαντα ξαφνικά (φήμες αναφέρουν για χρηματικές διαφορές με τον Νεβίλ) Νικολά Γκιλσούλ.

Στην 5η θέση της κατάταξης τερμάτισε ένα ακόμα Hyundai i20 WRC με τους Ντάνι Σόρντο – Κάρλος Ντελ Μπάριο (αποχωρεί μετά το Μόντε από τον συνδυασμό), που έκαναν με τον καλύτερο τρόπο την δουλειά της συλλογής βαθμών για την ομάδα, σε ένα αγώνα που δεν είναι της αρεσκείας του οδηγού.



Η φτώχεια του συναγωνισμού πρώτης γραμμής στο φετινό WRC, φάνηκε και από τις επιδόσεις των υποδεέστερων αγωνιστικών αυτοκινήτων, αυτών της κατηγορίας WRC2 όπου οι Νορβηγοί Αντρέας Μίκελσεν – Όλα Φλοέν, ο οποίος επέστρεψε στο δεξί κάθισμα του Μίκελσεν και θα μοιραστούν μαζί όλη την χρονιά ένα Skoda Fabia Rally2 Evo. Το νορβηγικό δίδυμο δεν άφησε σε κανένα της κατηγορίας (Φουρμό, Ο. Σόλμπεργκ, Καμιγί, Κριαζίν, κ.ά.) να ελπίζει, αφού από την αρχή έγραφαν με το Fabia χρόνους ανάμεσα στα WRC για να τερματίσουν τελικά, μακράν 1οι στο WRC2 και 7οι γενικής κατάταξης.

Την δεκάδα του φετινού Ράλι Μόντε Κάρλο συμπλήρωσαν οι Γκρίνσμιθ (Fiesta WRC), Φουρμό (Fiesta WRC2) και Καμιγί (Citroen C3 WRC2).

Στον αγώνα συμμετείχε για μια ακόμα φορά και ο Έλληνας Νίκος Παυλίδης με Peugeot 204 κατηγορίας RC4 και συνοδηγό τον Άλαν Χάριμαν. Η συμμετοχή πήγε πολύ καλά στο ξεκίνημα, αλλά την 2η ημέρα μια μικροέξοδος που δεν επέτρεψε στο πλήρωμα να επανέλθει στον δρόμο, τους ανάγκασε να συνεχίσουν κάνοντας χρήση του super rally, με αποτέλεσμα να τερματίσουν στην 60η θέση από τα 62 πληρώματα που τερμάτισαν.

Ο φετινός αγώνας είχε επίσης άρωμα …από F1, καθώς ο 24χρονος Εστεμπάν Οκόν, οδήγησε στις δυο πρώτες διαδρομές μια Alpine 110S, ουσιαστικά διαφημίζοντας το όνομα της ομάδας που αντικαθιστά φέτος το Renault F1 Team.


Ο τερματισμός του αγώνα παρουσία και του Προέδρου της FIA Γάλλου Ζαν Τοντ, απουσία θεατών, είχε για μια ακόμα φορά ανάκρουση της Μασσαλιώτιδας προς τιμή του Οζιέ και οι παγκόσμιοι έδωσαν ραντεβού σχεδόν ένα μήνα μετά (26-28/1) για το Ράλι Αρκτικού Κύκλου που θα γίνει στην Φιλανδία.


Μέχρι τότε, στην βαθμολογία των οδηγών θα προηγείται ο Οζιέ με 30β., με δεύτερο τον Έβανς (21β.) και τρίτο τον Νεβίλ (17β.), ενώ στους κατασκευαστές πρώτη η Toyota με 52β., δεύτερη η Hyundai με 30β. και Τρίτη η M-Sport Ford με 10β.

Νίκος Τσάδαρης