Δεν βρίσκονται εκεί για διακοσμητικούς λόγους και κάποιοι δεν τις βλέπουν ποτέ, παρά το γεγονός ότι είναι εκεί.
Και οι μαύρες βούλες και η χοντρή μαύρη γραμμή που τις περιβάλλει έχουν να κάνουν με το πώς φτιάχνονται τα παράθυρα των αυτοκινήτων και θα πρέπει να επιστρέψουμε στις δεκαετίες του 1950 και του 1960 για να αναζητήσουμε τον λόγο.
Τότε είναι που ξεκίνησαν οι αυτοκινητοβιομηχανίες να χρησιμοποιούν ένα νέο είδος συγκολλητικής ουσίας για να μένουν τα παράθυρα στη θέση τους, αφήνοντας στο παρελθόν τις μεταλλικές απολήξεις.
Το νέο υλικό έκανε τη δουλειά και με το παραπάνω, μόνο που αισθητικά δεν ήταν και τόσο ωραίο. Και τότε ανακαλύφθηκαν οι μαύρες γραμμές στο φινίρισμα των παραθύρων.
Φτιάχνονται από κεραμικό χρώμα και είναι εκεί για να καλύψουν την κολλώδη επίστρωση των παραθύρων. Και μιας και μπαίνουν στον φούρνο, είναι σχεδόν άφθαρτες.
Κρατούν όμως και την κόλλα στη θέση της, όσο η τελευταία κρατά το παράθυρο στη θέση του. Η μαύρη αυτή ζώνη επιτελεί και μια δεύτερη λειτουργία, αποτρέπει την υπεριώδη ακτινοβολία να φθείρει το στεγανωτικό (συγκολλητικό) ουρεθάνης των παραθύρων.
Όσο για τις βούλες, αυτές έχουν διακοσμητικό ρόλο, ως ευχάριστη αισθητικά μετάβαση από τη χοντρή μαύρη γραμμή στη διαφάνεια του παραθύρου.
Και δεν τοποθετούνται στην τύχη, καθώς ακολουθούν τον κανόνα πως γίνονται μικρότερες και είναι πιο απομακρυσμένη η μία από την άλλη όσο απομακρύνονται από την άκρη.
Ακόμα κι αυτές έχουν όμως διπλή λειτουργία. Η άλλη τους δουλειά, πέρα από το οπτικό εφέ δηλαδή, είναι να παρέχουν έλεγχο της θερμοκρασίας κατά την κατασκευή του παραθύρου.
Για να καμφθεί το τζάμι του παρμπρίζ και των παραθύρων, το γυαλί θερμαίνεται. Και το γυαλί με τη μαύρη επίστρωση θερμαίνεται γρηγορότερα από το υπόλοιπο παράθυρο. Οι βούλες είναι τώρα εδώ για να κατανείμουν πιο ομοιόμορφα τη θερμότητα στις άκρες, αποτρέποντας το παρμπρίζ από το να σκεβρώσει από τη ζέστη.
Αυτό μας λέει ακριβώς η Pilkington, η βρετανική εταιρία που ασχολείται με το γυαλί από το 1826 και έχει διαδραματίσει τον δικό της ρόλο στην αυτοκίνηση…
