Όπως και να το δούμε, ένα αυτοκίνητο με σκοπό να μείνει κάτω από τα 3,7 μέτρα θα αναγκαστεί να κάνει κάποιους συμβιβασμούς. Όταν όμως αυτοί έχουν να κάνουν με το αν υπάρχουν ή όχι πίσω πόρτες, εσείς τι ακριβώς θέλετε;

Υπάρχουν τριών ειδών μίνι μοντέλα στην αγορά σήμερα. Τα «ολοκληρωμένα» που μοιάζουν σαν εκδόσεις μικρών ή ακόμη και μικρομεσαίων σε σμίκρυνση, τα «επί τούτου» σχεδιασμένα για μίνι μοντέλα με εμφανείς τις ειδικές λύσεις μείωσης εξαρτημάτων και κόστους και τα πιο «σπορ» ή τέλος πάντων αυτά που διασκεδάζουν τις διαστάσεις τους με αποκλειστικά τρίθυρα αμαξώματα σε προσωπικό στυλ.

Αν και αυτά τα τελευταία, όπως το Renault Twingo, το Ford Ka, ακόμη και το Fiat 500 είναι εμφανώς τα πιο ενδιαφέροντα σχεδιαστικά, η έλλειψη πίσω θυρών τους «κόβει» από τη χρήση σε οικογένειες ως δεύτερα αυτοκίνητα. Όχι γιατί υστερούν, αλλά γιατί ο ανταγωνισμός προσφέρει πίσω πόρτες, και το ότι υστερεί σε στυλ τελικά δεν πτοεί τη συγκεκριμένη αγορά.

Στο άλλο άκρο, Fiat Panda, Chevrolet Spark, τα νέα Hyundai i10 και Kia Picanto και ο ειδικός το Daihatsu Cuore, μαζί με τα πιο ψηλά δίδυμα Opel Agila και Suzuki Splash, προσφέρουν ακριβώς ότι ένα αυτοκίνητο που ενδεχομένως ανήκει σε μία κατηγορία πάνω. Τέσσερις πόρτες, πέντε μαζί με το πορτ μπαγκάζ, για να μπαινοβγαίνουν όλοι εύκολα.

Ανάμεσα σε αυτά τα δύο, μια σειρά μοντέλων προσφέρεται με 3θυρα και 5θυρα αμαξώματα, αν και στη δεύτερη εκδοχή τους, τα πίσω παράθυρα είναι σταθερά. Έτσι τα Toyota Aygo, Citroen C1, Peugeot 107 από τη μία, το Suzuki Alto και Nissan Pixo από την άλλη, και τα νέα τρίδυμα με πρώτο αυτό της VW, το Up (ακολουθούν μοντέλα της Skoda και της Seat), παίζουν και στα δύο ταμπλό. Το τρίθυρο ως πρώτο αυτοκίνητο ενός νέου, στην ηλικία ή την καρδιά, οδηγού, το πεντάθυρο πιο χρηστικό, για όλη την οικογένεια.

Το κόστος όμως για μια τέτοια διαφοροποίηση στο αμάξωμα δεν είναι μικρό. Αντίθετα είναι μικρές οι πίσω πόρτες σε αυτά τα μοντέλα, αν και ανοίγουν διάπλατα. Ο συνδυασμός των δύο αυτών χαρακτηριστικών είναι ότι από τη μία δε χωράει να κατεβαίνει μέσα στην πόρτα ένα μεγάλο τετράγωνο τζάμι, και από την άλλη ότι και να χωρούσε, θα στοίχιζε αρκετά παραπάνω. Το αποτέλεσμα είναι τα σταθερά πίσω παράθυρα σε αυτά τα μοντέλα, που στην καλύτερη των περιπτώσεων ξεκουμπώνουν προς τα έξω, όπως τα τρίθυρα μικρά μοντέλα του παρελθόντος.

Είναι όμως αρκετό αυτό; Ειδικά τη στιγμή που για παράδειγμα ένα Chevrolet Spark προσφέρει κανονικότατη πίσω πόρτα με παράθυρα; Θα έλεγε κανείς πως ίσως κάποιοι αν δεν το προτιμούν, ίσως να το θεωρούν αποδεκτό, από τη στιγμή που πλέον τα αυτοκίνητα έχουν όλα κλιματισμό και επίσης ειδικά πίσω, καλό είναι να μην μπορούν τα παιδιά να ανεβοκατεβάζουν το παράθυρό τους όποτε θέλουν, για λόγους ασφαλείας.

Εσείς όμως τι λέτε; Μήπως αυτή η ενδιάμεση υποκατηγορία βρίσκεται ανάμεσα σε δύο καλύτερες επιλογές; Από τη μία δηλαδή, αν θες τρίθυρο να πας σε κάτι πιο ενδιαφέρον σχεδιαστικά όπως ένα Renault Twingo και από την άλλη αν θες πεντάθυρο, σε κάτι πιο ολοκληρωμένο όπως ένα Chevrolet Spark;

Μήπως αντίθετα επειδή αυτή η κατηγορία δίνει και τα δύο αμαξώματα, γίνεται αυτομάτως πιο δημοφιλής; Και τότε, τα πίσω παράθυρα; Πειράζει που δεν κατεβαίνουν; Ή μήπως, ακόμη καλύτερα; Τι λέτε;

Πηγή: Autotriti.gr