Τις τελευταίες μέρες πολύς ντόρος γίνεται για την κατάσταση που επικρατεί στους δρόμους του λεκανοπεδίου. Ειδικοί και μη λένε το μακρύ τους και το κοντό τους, ενώ τα αναφερόμενα ως κύριες αιτίες της χαώδους κατάστασης που επικρατεί, ακροθιγώς και μόνο αγγίζουν την αλήθεια.
Όσο για τις προτεινόμενες λύσεις, είναι της κατηγορίας «να είχαμε, να λέγαμε». Άλλοι προτείνουν απαγορεύσεις, άλλοι κυκλοφοριακές ρυθμίσεις και άλλοι την κατασκευή ακόμα περισσότερων δρόμων την ώρα που ακόμα και η καθαρίστρια στο τμήμα το συγκοινωνιολόγων του πολυτεχνείου γνωρίζει ότι, το κυκλοφοριακό στις πόλεις δεν λύνεται με την κατασκευή περισσότερων δρόμων αλλά με την αποτροπή των πολιτών να μετακινούνται με τα προσωπικά τους οχήματα.
Βέβαια για να γίνει εφικτό το τελευταίο θα πρέπει να υπάρχουν οργανωμένες αστικές συγκοινωνίες, κάτι το οποίο δεν έχει γίνει εφικτό ακόμα στο λεκανοπέδιο λόγω κυρίως της έλλειψης κεντρικής συνολικής σχεδίασης αλλά και μέσων.
- Μία από τις βασικές αιτίες λοιπόν του διαρκώς επιδεινούμενου κυκλοφοριακού προβλήματος στην Αθήνα είναι η έλλειψη εμπιστοσύνης των πολιτών στα μέσα μαζικής μεταφοράς.
- Πλέον αυτού, έχουμε και το εξής μαθηματικό δεδομένο:
Κάθε χρόνο εισάγονται στην Ελλάδα περίπου 190.000 καινούρια και μεταχειρισμένα αυτοκίνητά τα οποία προστίθεται στο σύνολο του στόλου των οχημάτων της χώρας. Στον ίδιο χρόνο αποσύρονται από την κυκλοφορία -το πολύ- 40.000 αυτοκίνητα. Συνεπώς, κάθε χρονιά προστίθεται στον στόλο αυτοκινήτων της χώρας 150.000 αυτοκίνητα.
Με δεδομένο ότι, στο νομό Αττικής κυκλοφορούν σχεδόν τα μισά από το σύνολο των οχημάτων της χώρας, τα κυκλοφορούντα οχήματα στην Αττική κάθε χρόνο αυξάνονται κατά –τουλάχιστον- 60.000 οχήματα (για να παρκάρουν το ένα ακουμπώντας το άλλο χρειάζονται 500 στρέμματα) τα οποία επιβαρύνουν περεταίρω το κυκλοφοριακό πρόβλημα. - Κλείνοντας, θα αναφερθούμε και στο καθημερινό κολαστήριο των Αθηναίων που δεν είναι άλλο από την λεωφόρο Κηφισού. Είναι αλήθεια ότι, ο δρόμος αυτός επιβαρύνεται καθημερινά λόγω της σχεδίασης, λόγω του σταθμού υπεραστικών λεωφορείων, λόγω της ύπαρξης των παρακείμενων εμπορευματικών σταθμών για τις διάφορες περιοχές της χώρας αλλά και λόγω των συχνών βλαβών που ακινητοποιούν τα πεπαλαιωμένα κυκλοφορούντα οχήματα (μέση ηλικία οχημάτων της χώρας τα 18 χρόνια).
Αυτό όμως που δεν αναφέρει κανείς είναι ότι, πριν από περίπου 20 χρόνια κατασκευάστηκε το λιμάνι του Λαυρίου (μαζί με ένα δρόμο δύο λωρίδων ανά κατεύθυνση με νησίδα, προς την πόλη του Λαυρίου), προκειμένου να αποτελέσει την βάση για την ακτοπλοΐα του Αιγαίου και να αποσυμφορηθεί το λιμάνι του Πειραιά. Όμως, για λόγους που ποτέ δεν έγιναν γνωστοί, το βασικό λιμάνι για σχεδόν όλα τα νησιά του Αιγαίου και κυρίως αυτό της Κρήτης παραμένει ο Πειραιάς, με αποτέλεσμα η φόρτιση της λεωφόρου Κηφισού από την διακίνηση των οχημάτων και κυρίως των φορτηγών προς και από τα νησιά αυτά να δημιουργούν ένα μεγάλο μέρος από το καθημερινό κομφούζιο.
Αυτά τα ολίγα σαν «τροφή» για σκέψεις και ας μην περιμένουμε σε αυτή τη ζωή επίλυση του κυκλοφοριακού της Αθήνας, εφόσον δεν υπάρχει σαφής εντοπισμός των αιτιών και μακροχρόνιο στρατηγικό σχέδιο που θα υλοποιηθεί με συνέπεια.
