Όταν ο 17χρονος Manoj – ο οποίος καταγράφηκε ως θήλυ στη γέννησή του – είπε στην οικογένειά του ότι ένιωθε άντρας και αγαπούσε μια γυναίκα, παραλίγο να τον σκοτώσουν.
Λέει ότι οι γονείς του αρνήθηκαν να τον δεχτούν, του έδεσαν τα χέρια και τα πόδια, τον χτύπησαν άσχημα και τον κλείδωσαν σε μια γωνιά του σπιτιού. Ο πατέρας του τον απείλησε να τον σκοτώσει.
«Η βία ήταν πέρα από οτιδήποτε είχα φανταστεί», αναφέρει στο BBC.
«Σκέφτηκα ότι όποια κι αν ήταν η αλήθεια μου, θα με αποδέχονταν, αφού αυτή ήταν η οικογένειά μου. Αλλά οι γονείς μου ήταν έτοιμοι να με σκοτώσουν για την τιμή τους».
Για μια γυναίκα στην επαρχία της Ινδίας, το να θέλει να διεκδικήσει το δικαίωμα να ταυτιστεί ως τρανς άνδρας θα μπορούσε να οδηγήσει σε άγρια αντίποινα.
Ο Manoj λέει ότι τον απομάκρυναν από το σχολείο του χωριού σε μια από τις φτωχότερες πολιτείες της Ινδίας – το Μπιχάρ στη βόρεια Ινδία – και τον πάντρεψαν με τη βία με έναν άντρα που είχε τα διπλάσια χρόνια από εκείνον.
«Σκέφτηκα ακόμη και να αφαιρέσω τη ζωή μου, αλλά η κοπέλα μου στάθηκε δίπλα μου σε όλο αυτό. Το ότι είμαι ζωντανός και είμαστε μαζί τώρα, οφείλεται στο ότι δεν με παράτησε» λέει.
Λίγους μήνες μετά τον αναγκαστικό γάμο του, ο Manoj προσπάθησε να σμίξει εκ νέου με τη Rashmi, αλλά εντοπίστηκε από το «σύζυγό» του, ο οποίος, όπως λέει, απείλησε να τους κακοποιήσει σεξουαλικά και τους δύο.
Διέφυγαν στον πλησιέστερο σιδηροδρομικό σταθμό και επιβιβάστηκαν στο πρώτο τρένο που έφευγε, αλλά λέει ότι «ανακαλύφθηκαν» από την οικογένειά του και τους έφεραν στο σπίτι μετά από έναν νέο γύρο ξυλοδαρμών.
«Αναγκαζόταν να υπογράψει μια “επιστολή αυτοκτονίας” που με κατηγορούσε για τον θάνατό του», αφηγείται η Ράσμι.
Η αντίσταση του Manoj σήμαινε ότι τον έκλεισαν ξανά και του πήραν το κινητό τηλέφωνο.
Μόνο αφού η Rashmi επικοινώνησε με μια LGBT φεμινιστική ομάδα και τον γυναικείο πυρήνα της τοπικής αστυνομίας κατάφεραν να λάβουν προστασία και να δραπετεύσουν από το σπίτι της οικογένειας του, τον Manoj.
Μετακόμισαν σε ένα κυβερνητικό καταφύγιο για τρανς άτομα, αλλά έπρεπε να φύγουν σύντομα, καθώς η Ράσμι δεν είναι τρανς.
Ο Manoj κατάφερε τελικά να πάρει διαζύγιο. Τώρα, 22 ετών, κρύβονται σε μια μεγάλη πόλη τον τελευταίο χρόνο, ο Manoj και η κοπέλα του, Rashmi και περιμένουν με ανυπομονησία την ετυμηγορία του Ανωτάτου Δικαστηρίου σχετικά με την αίτησή τους που ζητά το νόμιμο δικαίωμα να παντρευτούν.
Η Ινδία αποποινικοποίησε το γκέι σεξ το 2018, αλλά οι γάμοι ομοφυλόφιλων εξακολουθούν να μην αναγνωρίζονται. Το Ανώτατο Δικαστήριο άκουσε 21 αναφορές που ζητούσαν νομιμοποίηση φέτος και η απόφαση αναμένεται σύντομα.
Ενώ άλλοι έχουν υποστηρίξει το δικαίωμα του γάμου ως θέμα ισότητας, η αναφορά των Manoj και Rashmi, που κατατέθηκε από κοινού με δύο ζευγάρια και τέσσερις LGBTQ+ φεμινίστριες ακτιβίστριες, υποστηρίζει ότι ο γάμος είναι μια διέξοδος από τη βάναυση σωματική και ψυχική βία που τους ασκούν οι δικές τους οικογένειες.
Στην Ινδία υπάρχουν μισό εκατομμύριο τρανς άτομα, σύμφωνα με στοιχεία από το 2011, αριθμός που οι ακτιβιστές πιστεύουν ότι είναι πολύ εκτός πραγματικότητας. Το 2014, το Ανώτατο Δικαστήριο είχε αποφασίσει ότι τα τρανς άτομα πρέπει να αναγνωρίζονται ως τρίτο φύλο.
