Το Κίεβο κάποτε ήταν μια ακμάζουσα πρωτεύουσα της ανατολικής Ευρώπης, όμως η απόφαση της Ρωσίας να εισβάλει την Ουκρανία την έχει μετατρέψει σε πόλη – φάντασμα, με 3,5 εκατομμύρια κατοίκους να δίνουν καθημερινά μάχη για την επιβίωση τους. Οι συνεχόμενες πυραυλικές επιθέσεις έχουν καταστρέψει πολλά δίκτυα ηλεκτρικού ρεύματος και μόλις πέφτει το βράδυ με τη θερμοκρασία να βρίσκεται κάτω από το μηδέν, αρχίζουν τα ουσιαστικά προβλήματα.
Γιατροί που χειρουργούν με φακό στα χέρια, ηλικιωμένοι και τραυματίες εκτεθειμένοι στο δριμύ κρύο, αλλά και νοικοκυριά με ελλείψεις σε τρόφιμα, είναι τα στοιχεία που συνθέτουν μια δυστοπική μεν, αλλά πραγματική εικόνα, όπως αναφέρουν οι New York Times.
Έτσι, όταν τα φώτα της δημοσιότητας σταματούν να πέφτουν στην ουκρανική πρωτεύουσα, οι εικόνες με τους ηρωικούς μαχητές που βρίσκονται σε κάθε τετράγωνο με το όπλο ανά χείρας, αντικαθίστανται από καθημερινούς φοβισμένους ανθρώπους που προσπαθούν να ζήσουν με τους ρυθμούς πριν τη ρωσική εισβολή.
Τι συμβαίνει λοιπόν στο Κίεβο, το οποίο αν και δεν βρίσκεται στην πρώτη γραμμή του μετώπου, αποτελεί την καρδιά της ουκρανικής αντίστασης και το εμπόδιο που ήθελε να ξεπεράσει η Ρωσία από την πρώτη μέρα που ξέσπασε ο πόλεμος.
Το «φρούριο» και η «αχίλλειος πτέρνα»
Η ουκρανική πρωτεύουσα μπορεί να έχει χάσει ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού της -είτε μετανάστευσαν στο εξωτερικό, είτε κατατάχθηκαν στο στρατό- και να έχει υποστεί σοβαρές ζημιές, τόσο στο δίκτυο ηλεκτροδότησης, όσο και σε άλλες υποδομές, όμως έχει μετατραπεί σε «φρούριο».
Χαρακώματα έχουν σκαφτεί στους δρόμους, καταφύγια βρίσκονται σε λειτουργία, ενώ οι ανελκυστήρες σε όλα σχεδόν τα κτίρια περιέχουν προμήθειες έκτακτης ανάγκης σε περίπτωση διακοπής ρεύματος.
Παράλληλα, τοπικές επιχειρήσεις παρέχουν αρκετές φορές δωρεάν προμήθειες σε όσους το έχουν ανάγκη, ενώ οι τράπεζες έχουν στείλει μηνύματα στους πελάτες τους, διαβεβαιώνοντας ότι τα χρήματα τους είναι ασφαλή και μπορούν να έχουν πρόσβαση όποτε θέλουν.
Παρόλα αυτά, υπάρχει ένα τρωτό σημείο και η «αχίλλειος πτέρνα» του Κιέβου είναι η ηλεκτροδότηση, αφού στο σύγχρονο τρόπο ζωής, όχι μόνο όλα σχεδόν τα μηχανήματα θέλουν ρεύμα, αλλά και οι άνθρωποι έχουν προσαρμόσει αντιστοίχως τις ανάγκες τους.
Τα ρωσικά πυραυλικά χτυπήματα λοιπόν, υπολογίζεται ότι βυθίζουν καθημερινά στο σκοτάδι περίπου 1,5 εκατομμύρια κατοίκους για 12 ώρες, λόγω σχεδιασμένων ή και όχι διακοπών ρεύματος. Μάλιστα, όταν πέφτει το βράδυ η κατάσταση μοιάζει σαν να έχει βγει από ταινία φαντασίας, αφού σε όλη σχεδόν την πόλη, ακούγονται να βρυχώνται γεννήτριες που τίθενται σε λειτουργία και παράγουν ρεύμα με οποιαδήποτε τρόπο. Επιπλέον, η έλλειψη τρεχούμενου νερού, υπηρεσιών κινητής τηλεφωνίας και πρόσβασης στο διαδίκτυο περιπλέκουν ακόμα την κατάσταση.
«Αύριο μπορεί να είναι χειρότερα»
Ένα σημαντικό μέρος των κατοίκων του Κιέβου υποστηρίζει πως αυτό είναι στο σπίτι τους και δεν προτίθενται να το εγκαταλείψουν, παρά το γεγονός ότι η κατάσταση ενδέχεται να εκτροχιαστεί το επόμενο χρονικό διάστημα. «Πηγαίνεις για ύπνο γνωρίζοντας ότι σήμερα ήταν άσχημα και αύριο μπορεί να είναι χειρότερα», είπε χαρακτηριστικά ο 25χρονος μουσικός Vlad Medyk.
Επίσης, ο Ουκρανός υπουργός Ενέργειας, Herman Halushchenko, ανέφερε ότι πλέον «δεν σκέφτεσαι τη διασκέδαση, τη δουλειά ή κάτι που σου φέρνει πραγματικά ευχαρίστηση. Αντιθέτως, σκέφτεσαι κοινά πράγματα για την επιβίωση. Όλα καταλήγουν σε αυτό».
Μάλιστα, ο δήμαρχος του Κιέβου και πρώην πρωταθλητής πυγμαχίας Vitali Klitschko τόνισε πως «νιώθεις σαν να είσαι εγκλωβισμένος σε ένα νησί. Σε μια στιγμή δεν έχεις ρεύμα. Όχι μόνο αυτό. Δεν έχεις νερό. Αν θέλετε να κάνετε ένα ντους, δεν υπάρχει περίπτωση. Δεν έχετε θέρμανση. Το κινητό σας δεν λειτουργεί, δεν υπάρχει σύνδεση. Είσαι μόνος, στο σκοτάδι».
Ανάμεσα στους κατοίκους του Κιέβου όμως, βρίσκονται και ορισμένα άτομα που δεν χάνουν την αισιοδοξία τους, όπως ο Dmytro I. Ostapenko, πρώην υπουργός Πολιτισμού και Τεχνών της Ουκρανίας και νυν διευθυντής της Εθνικής Φιλαρμονικής. «Αυτή είναι η πρώτη γραμμή μας», είπε και πρόσθεσε για το έργο της ορχήστρας του, πως «εργαζόμαστε για να ζεστάνουμε τις ψυχές των ανθρώπων, για να μπορούν να βρουν παρηγοριά εδώ σε αυτήν την εξαιρετικά δύσκολη στιγμή. Για να μπορούν πιστεύουν στον εαυτό τους».
