Μόνο οι επτά από τους δέκα ανθρωπιστικούς διαδρόμους που είχε συμφωνηθεί να ανοίξουν για να απομακρυνθούν οι άμαχοι από περιοχές όπου μαίνονται μάχες στην Ουκρανία λειτούργησαν, σύμφωνα με αξιωματούχους στο Κίεβο.
Περίπου 4.000 άνθρωποι έφυγαν και είναι πλέον ασφαλείς, δήλωσε η αντιπρόεδρος της ουκρανικής κυβέρνησης Ιρίνα Βέρεστσουκ αργά χθες το βράδυ, σύμφωνα με το ουκρανικό πρακτορείο ειδήσεων UNIAN. Περίπου 2.000 έφυγαν από την περιφέρεια του Κιέβου.
Η απομάκρυνση αμάχων από τη Μαριούπολη πρακτικά απέτυχε χθες, 19η ημέρα των εχθροπραξιών, σύμφωνα με την κυρία Βέρεστσουκ. Οχηματοπομπή που μεταφέρει νερό και φάρμακα στην πολιορκημένη πόλη συνεχίζει να εμποδίζεται να περάσει, πρόσθεσε.
Δια του λόγου το αληθές, νωρίτερα, κατά τη διάρκεια της χθεσινής ημέρας, σε διαδικτυακή της ανάρτηση η δημοτική αρχή ανέφερε ότι «Κατέστη γνωστό ότι μέχρι τις 13:00 (τοπική ώρα και ώρα Ελλάδας) περισσότερα από 160 ιδιωτικά αυτοκίνητα κατάφεραν να φύγουν» και κατευθύνονται προς την κατεχόμενη από τη Ρωσία πόλη Μπερντιάνσκ.
Το βράδυ δε, σύμφωνα με ουκρανικά ΜΜΕ οι πρώτοι άμαχοι που εγκατέλειψαν την πόλη έφτασαν σε ασφαλές μέρος στη Ζαπορίζια. Σύμφωνα με κυβερνητικές πηγές κατόρθωσαν και έφυγαν μόλις 600 άνθρωποι.
Οι ουκρανικές αρχές κατηγόρησαν εξάλλου τις ρωσικές ένοπλες δυνάμεις πως άνοιξαν πυρ με ολμοβόλα εναντίον αυτοκινήτων που μετέφεραν αμάχους καθώς έφευγαν από την πόλη Γκοστομέλ, κοντά στο Κίεβο, με αποτέλεσμα να σκοτωθεί μια γυναίκα και να τραυματιστούν δύο άνδρες. Η πληροφορία αυτή είναι αδύνατο να επιβεβαιωθεί με ανεξάρτητο τρόπο.
Το ταξίδι της 37χρονης Ζωής με τα δύο ανήλικα παιδιά της από τη Μαριούπολη στην Ελλάδα
Φόβος, απογοήτευση και ανησυχία είναι τα μόνα συναισθήματα που υπερισχύουν για την 37χρονη Ζωή, τη νεαρή αυτή μανούλα και τα δύο ανήλικα παιδιά της από την Μαριούπολη.
Σύμφωνα με το ρεπορτάζ που μετέδωσε η τηλεόραση της ΕΡΤ δεν ήταν εύκολο να έρθει μόνη της στην Ελλάδα και να εγκαταλείψει την Μαριούπολη αφήνοντας πίσω όλη της τη ζωή, αλλά αναγκάστηκε να το κάνει για την ασφάλεια των παιδιών της.
Από τη μια στιγμή στην άλλη άλλαξαν όλα δραματικά και δεν γνωρίζει κανείς τι άλλο θα συμβεί ακόμα.
Η Ζωή εύχεται όλη αυτή η κατάσταση του πολέμου να τελειώσει το συντομότερο και να είναι μονάχα ένα κακό όνειρο που δεν είδε ποτέ. Η λαχτάρα να ξανασμίξει η οικογένεια της, είναι η μοναδική σκέψη που της επιτρέπει να χαμογελά και να συνεχίζει να ελπίζει για ένα όμορφο και ειρηνικό μέλλον.
