Γιατρός στη Βρετανία κρατούσε έναν άνδρα από τη Νιγηρία ως σκλάβο μέσα στο σπίτι του για 24 ολόκληρα χρόνια! Μάλιστα είχε φροντίσει για τη λαθραία είσοδό του στο Ηνωμένο Βασίλειο όταν ήταν παιδί!

Όπως γράφει η Daily Mail, ο Emmanuel Edet απαιτούσε να τον αποκαλεί «αφέντη» ενώ χτυπούσε τον άτυχο άνδρα και τον καταδίκαζε να ζει μέσα στη μιζέρια.

Ο 60χρονος Εdet και η σύζυγός του Antan- γιατρός ο πρώτος, νοσοκόμα η δεύτερη- κατηγορούνται πως άρπαξαν το διαβατήριο του Ofonime Inuk και τον ανάγκαζαν να δουλεύει 17 ώρες την ημέρα.

Σύμφωνα με όσα έγιναν γνωστά στο δικαστήριο- όπου ο 39χρονος αντιμετώπισε το ζευγάρι που τον βασάνιζε για πρώτη φορά μετά το 2013 που κατάφερε να «αποδράσει» από το σπίτι-«φυλακή»- ο Ofonime είχε αναλάβει να μεγαλώσει τους δύο γιους του ζευγαριού- παρότι και ο ίδιος ήταν παιδί.

Ο Inuk είπε στο δικαστήριο πως αναγκαζόταν να κοιμηθεί στο πάτωμα και δεν του επιτρεπόταν να μπει σε πολλά δωμάτια του σπιτιού παρά μόνο για να τα καθαρίσει.

Περιέγραψε το πόσο φοβόταν το ζευγάρι από τη στιγμή που ανακάλυψε πως δεν θα τον πλήρωνε ούτε θα τον έστελνε στο σχολείο. Εξομολογήθηκε πως δεν ήταν «ελεύθερος»: «μπορούσα μόνο να πάω τα παιδιά στο πάρκο».

«Ο ρόλος μου ήταν να μένω μέσα στο σπίτι, εγώ κάνω όλες τις δουλειές, καθαρίζω, μαγειρεύω, πλένω το αυτοκίνητο, καθαρίζω τον κήπο, σιδερώνω. Ήμουν σαν σκλάβος, αυτό λέγεται σκλαβιά..», είπε.

Ο νεαρός άνδρας κατάφερε να γλιτώσει όταν άκουσε για μια παρόμοια με τη δική του περίπτωση ενώ το ζευγάρι των βασανιστών του βρισκόταν στη Νιγηρία για τις διακοπές των Χριστουγέννων. Επικοινώνησε με μία ανθρωπιστική οργάνωση που με τη σειρά της ειδοποίησε την αστυνομία και οι αστυνομικοί, προς μεγάλη έκπληξή τους, τον βρήκαν μόνο του στο πολυτελές σπίτι της οικογένειας, στο Λονδίνο.

Η περιπέτειά του άρχισε όταν ανέλαβε τη φροντίδα του, όταν ήταν 12 ετών, η οικογένεια Edet. Ήταν το μεγαλύτερο από τα επτά αδέλφια του και η οικογένειά του βυθίστηκε στη φτώχεια όταν ο πατέρας του πέθανε. Έτσι πήγε να δουλέψει στους Edet, στο Λάγος της Νιγηρίας, με αμοιβή 2 με 3 λίρες το μήνα.

Λίγο αργότερα η οικογένεια μετακόμισε στο Ισραήλ και όταν το αγόρι ήταν 14, στη Βρετανία. Τον έβαλαν στη χώρα αλλάζοντας το επώνυμό του με το δικό τους. Έτσι ταξίδεψε με το δικό τους διαβατήριο.

Ο Inuk κοιμόταν στο πάτωμα της κουζίνας ή σε βρώμικα στρώματα που πετούσαν τα νοσοκομεία όπου δούλευε το ζευγάρι. Έπρεπε να ξυπνά πρώτος και να αρχίζει το καθάρισμα του σπιτιού- με κανονική σκούπα και όχι με ηλεκτρική «επειδή έκανε θόρυβο»! Ήταν επίσης αναγκασμένος να πλένει τα ρούχα στο χέρι γιατί οι βασανιστές του του έλεγαν πως είναι πολύ ακριβό να έχουν πλυντήριο ρούχων.

Έτρωγε πάντα μόνος, τα λιγοστά πράγματά του τα φυλούσε σε μια μικρή τσάντα και δεν του επιτρεπόταν να μπαίνει στα μπροστινά δωμάτια του σπιτιού ή να ανεβαίνει στον πρώτο όροφο.

«Τους ανήκε, ήλεγχαν κάθε πλευρά της ζωής του, ακόμα και το όνομά του», τόνισε ο εισαγγελέας. «Για 20 χρόνια του στέρησαν την ταυτότητά του, το δικαίωμά του στην εκπαίδευση, την ελευθερία της μετακίνησης και τα χρήματα που θα έπρεπε να είχε κερδίσει με τη δουλειά του. Δεν είχε τρόπο να επιστρέψει στη Νιγηρία, ήταν απολύτως εξαρτημένος από αυτούς. Όταν δεν έκανε ακριβώς αυτό που ήθελαν τον χτυπούσαν και τον γρονθοκοπούσαν, τον σταμάτησαν και όταν επιχείρησε να παρακολουθήσει μαθήματα στο κολέγιο».

Ο Inuk είχε αναζητήσει βοήθεια αλλά η αστυνομία τον έδιωξε καταγράφοντας απλώς την απώλεια του διαβατηρίου του ενώ οι υπηρεσίες πρόνοιας του είπαν πως δεν μπορούν να κάνουν τίποτα επειδή είναι ενήλικος!

Η δίκη συνεχίζεται.