Οι παραγωγικότεροι δήμιοι στα χρονικά των εκτελέσεων

Είναι γεγονός ότι ο δήμιος είναι ένα από τα πλέον περίεργα επαγγέλματα που σκάρωσε ο άνθρωπος πάνω στη Γη, μια σωστή τραγική ειρωνεία των κοινωνιών που ευαγγελίζονται σωφρονισμό και μη εκδικητικά αισθήματα απέναντι στον κακούργο.

Οι εθελοντές πολλοί και διαφορετικοί, αφού τα προσόντα για τη δουλειά δεν είναι πολλά, την ίδια στιγμή που οικογένειες ολόκληρες μετρούσαν γενιές και γενιές εκτελεστών, κάνοντας τους κρατικούς θανάτους προσωπική υπόθεση.

Άλλοι πήραν τη δουλειά πολύ στα σοβαρά προσπαθώντας να την περιβάλλουν με αξιοπρέπεια για τον μελλοθάνατο και άλλοι πάλι δεν είχαν σταλιά ελέους για τον καταδικασμένο, με τον σαδισμό να παίρνει εδώ τον πρώτο λόγο.

Κι αν έχουμε δει ήδη τα αστέρια του ικριώματος, ώρα να ρίξουμε μια ματιά στους παραγωγικότερους συναδέλφους τους, τους ακούραστους εργάτες της τέχνης του θανάτου…

Edwin Davis: 240 εκτελέσεις

Προσπαθώντας να αποδείξει ότι το εναλλασσόμενο ρεύμα ήταν πιο επικίνδυνο από το σταθερό -και δικό του-, ο Τόμας Έντισον έκανε πολλά και διάφορα και κάποια στιγμή «εφηύρε» και την ηλεκτρική καρέκλα. Κάνοντας μερικές απαραίτητες τροποποιήσεις, ο Edwin F. Davis ήταν ο πρώτος που τη χρησιμοποίησε για να εκτελέσει κάποιον! Ο πρώτος επίσημος «κρατικός ηλεκτρολόγος» της Νέας Υόρκης ανάγκασε τον φονιά William Francis Kemmler να στρογγυλοκαθίσει στο νέο όργανο του θανάτου στις 6 Αυγούστου 1890 εγκαθιδρύοντας έτσι έναν νέο και αποτελεσματικότερο τρόπο εκτέλεσης.

Αν και η επίσημη πρώτη της ηλεκτρικής καρέκλας μόνο φρικιαστική μπορεί να λογιστεί: τα 1.000 βολτ διέτρεξαν το σώμα του για 17 δευτερόλεπτα και δεν έκαναν τη δουλειά, καθώς ο Kemmler ανέπνεε ακόμα, οπότε ο γιατρός παρήγγειλε άλλα 2.000 βολτ, που έκαναν το θέαμα όσο μακάβριο μπορεί να γίνει: 8 ανατριχιαστικά λεπτά χρειάστηκαν για να φύγει από τον κόσμο ο δολοφόνος, συστήνοντας στην οικουμένη ένα θέαμα ανείπωτης φρίκης.

Οι περιπέτειες της πρώτης αυτής εκτέλεσης όχι μόνο δεν αποθάρρυναν τον δήμιό μας να παραιτηθεί, αλλά μέτρησε ζηλευτή καριέρα 24 ετών στην ηλεκτρική καρέκλα, ψήνοντας για λογαριασμό του κράτους πολλούς και διαβόητους κακοποιούς των ΗΠΑ. Ταυτοχρόνως, ο ίδιος εισήγε αναρίθμητες καινοτομίες στην ηλεκτρική καρέκλα και κατοχύρωσε αμέτρητες πατέντες, καθώς πάντα προσπαθούσε λέει να κάνει αποτελεσματικότερη τη θανάτωση με ηλεκτρισμό…

Saleh Shamsadeen: 300+ εκτελέσεις

Οι εκτελέσεις στην Υεμένη έχουν τη δική τους διαδικασία: αποκλειστικά μεταξύ 9:00-10:00 π.μ., ο καταδικασμένος στήνεται στα γόνατα (ή ξαπλώνει μπρούμυτα), ο γιατρός σημαδεύει με μαρκαδόρο στην πλάτη του την περιοχή της καρδιάς και ο δήμιος, εξοπλισμένος με Καλάσνικοφ, σημαδεύει το επίμαχο σημείο την ώρα που διαβάζεται δυνατά το κατηγορητήριο.

Τότε τόσο το θύμα όσο και η οικογένειά του έχουν μια επιλογή: είτε ανοίγουν το στόμα τους και δίνουν τις ζητούμενες πληροφορίες είτε ο εκτελεστής στέλνει τον καταδικασμένο στον άλλο κόσμο με δυο σφαίρες στην καρδιά. Κι εδώ μπαίνει ο διαβόητος Saleh Shamsadeen, ο εκτελεστής της πέμπτης μεγαλύτερης πόλης της Υεμένης. Στα 65 του χρόνια όταν παραχώρησε συνέντευξη στο περιοδικό Time τον Απρίλιο του 2013, ο ενεργός δήμιος είναι το μεγάλο όνομα στις εκτελέσεις της Υεμένης, αν και ο ίδιος δεν προτείνει σε κανέναν λέει να ακολουθήσει τα βήματά του, παρά μόνο στα παιδιά του…

John C. Woods: 347 εκτελέσεις

Γιατρός του Αμερικανικού Στρατού κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ο χειρουργός μπήκε εθελοντικά στο επάγγελμα του εκτελεστή όταν η Δύση αναζητούσε να αποδώσει δικαιοσύνη στους κρυμμένους στα πέρατα του κόσμου ναζί εγκληματίες. Έκτοτε μέτρησε βέβαια μια μακρά καριέρα 15 ετών στο φονικό κουρμπέτι και κρέμασε 347 ανθρώπους, αν και η μεγαλύτερη στιγμή της δράσης του ήρθε μετά τη Δίκη της Νυρεμβέργης: στις 16 Οκτωβρίου 1946, ο Woods ήταν προγραμματισμένο να κρεμάσει 11 πρωτοπαλίκαρα του Γ’ Ράιχ, όταν όμως ο Χέρμαν Γκέρινγκ αυτοκτόνησε στο κελί του, ο δήμιος έμεινε με 10 μόνο ναζί να φονεύσει. Ο απαγχονισμός των αιμοσταγών κακοποιών του Χίτλερ κράτησε περισσότερο από 75 λεπτά και μετά τις δημόσιες εκτελέσεις ο Woods δήλωσε υπερήφανος που απάλλαξε την ανθρωπότητα από τα τέρατα της ναζιστικής Γερμανίας…

Franz Schmidt: 394 εκτελέσεις

Είναι γεγονός ότι σήμερα οι εκτελέσεις είναι πιο «ανθρώπινες» από το παρελθόν, καθώς ειδική μέριμνα έχει δοθεί στην ανάπτυξη τεχνικών θανάτου που να εγγυώνται την αξιοπρέπεια του μελλοθάνατου. Πίσω στον 16ο αιώνα όμως έπρεπε να είσαι κυριολεκτικά ψυχοπαθής για να αποδεχθείς μια τέτοια θέση και αυτή ακριβώς ήταν η περίπτωση του Franz Schmidt, του ζοφερού καλού οικογενειάρχη!

Γεννημένος το 1554 στη βορειοανατολική Βαυαρία, ο Franz πήρε τη σκυτάλη από τον πατέρα του και έβαλε σκοπό να τον ξεπεράσει. Στα 45 χρόνια της πλούσιας καριέρας του, για την οποία κράτησε φυσικά εξαντλητικό ημερολόγιο, αποκεφάλισε ανθρώπους με σπαθιά, χρησιμοποίησε τον αποτρόπαιο μεσαιωνικό τροχό πολλάκις, έπνιξε μοιχαλίδες και έκαψε και δύο ανθρώπους ζωντανούς. Πέρα από επίσημος δήμιος της Νυρεμβέργης, ο εκτελεστής ήταν υπεύθυνος και για κάθε σωματική τιμωρία, κι έτσι ακρωτηρίασε δάχτυλα, έκοψε αυτιά και μύτες και μαστίγωσε θύματα. Στα επαγγελματικά του χρονικά μετράμε 394 εκτελέσεις και 345 σωματικές τιμωρίες…

William Calcraft: 450 εκτελέσεις

Ο William Calcraft στέκει πραγματικό μνημείο θηριωδίας στον χώρο των κρατικά οργανωμένων εκτελέσεων, καθώς δεν είχε κανέναν σεβασμό για τους μελλοθάνατους. Ο παλιός μπαλωματής όργωνε τους δρόμους πουλώντας κρεατόπιτες κι έτσι γνώρισε τον δήμιο λονδρέζικων φυλακών John Foxton. Όταν πέθανε ο αρχιεκτελεστής του Λονδίνου το 1889, ο Calcraft τον διαδέχθηκε στην τρανή θέση και σύντομα έγινε ανάρπαστος: περισσότεροι από 30.000 άνθρωποι συνωστίζονταν στις δημόσιες εκτελέσεις του, με τα λουτρά αίματος που πρόσφερε ο άκαρδος δήμιος να γίνονται λαϊκός θρύλος στη βρετανική πρωτεύουσα.

Ο Calcraft χρησιμοποιούσε κοντό σχοινί στους απαγχονισμούς ώστε να μη σπάει ο λαιμός του μελλοθάνατου και να πεθαίνει αμέσως: αντιθέτως, η τεχνική του άφηνε τα θύματα να πεθαίνουν από ασφυξία, χαρίζοντάς τους μαρτυρικές και φρικτές τελευταίες ώρες. Και βέβαια δεν ήταν καθόλου ασυνήθιστο να εμπλέκεται προσωπικά στη διαδικασία, τραβώντας τους κρεμασμένους από τα πόδια ή πηδώντας στους ώμους τους για να τελειώνουν μια ώρα αρχύτερα. Κατόπιν έκοβε το σχοινί σε κομμάτια και το πουλούσε αναμνηστικό! Στα 45 χρόνια της βάρβαρης καριέρας του (αποσύρθηκε το 1874 λόγω γηρατειών και πέθανε από φυσικά αίτια το 1879), ο Calcraft εξόντωσε φρικιαστικά 450 ανθρώπους…

Hussein Qarrni Hussein al-Fiki: 1.070 εκτελέσεις

Γεννημένος το 1947 σε χωριό της Αιγύπτου, ο άλλοτε στρατιώτης μετατράπηκε σε δεσμοφύλακα και μέσα στις φυλακές είναι που βρήκε τη δουλειά των ονείρων του, όπως γλαφυρά την περιέγραψε σε παλιότερη συνέντευξή του. Στο επάγγελμα μπήκε για τις καλές αποδοχές που εγγυώνται οι εκτελέσεις και θήτευσε δίπλα στους καλύτερους ως βοηθός εκτελέσεων ή συνοδός των μελλοθάνατων. Όταν πέθανε ο αρχιεκτελεστής του Καΐρου το 1998, η θέση ήταν πια δική του. Η επίσημη πρώτη του ήταν μια παντρεμένη γυναίκα και ο εραστής της που είχαν αποπειραθεί να σκοτώσουν τον σύζυγό της. Έκτοτε βέβαια πέρασαν τα χρόνια και 1.070 απαγχονισμοί μετά, ο Hussein al-Fiki δεν έχει πια άγχος, όπως τις πρώτες του φορές, ενώ κοιμάται και καλύτερα τα βράδια…

Thomas Derrick: 3.000+ εκτελέσεις

Σε μια περίεργη τροπή της μοίρας, ο Thomas Derrick είχε καταδικαστεί σε θάνατο για τον βιασμό γυναίκας όταν ο κόμης του Έσεξ, Robert Devereux, του έκανε την πρόταση που δεν μπορούσε να πει όχι: χάρη για τη ζωή του δηλαδή με αντάλλαγμα να γίνει δήμιος. Με δεδομένη την κατάστασή του, η απόφαση ήταν εύκολη και χρόνια αργότερα ο εγκληματίας θα έφτανε στο ορόσημο των 3.000 εκτελέσεων. Και καθώς η Ιστορία έχει τη δική της αίσθηση ειρωνείας, ο δήμιος σκότωσε και τον ίδιο τον Devereux, ο οποίος ηγήθηκε πραξικοπήματος κατά της βασίλισσας Ελισάβετ! Και βέβαια στον ίδιο αποδίδεται η αλλαγή του τρόπου με τον οποίο κρεμιόνταν οι κατάδικοι, καθώς εφηύρε την πλατφόρμα με την τροχαλία, κοινός τόπος αργότερα των ικριωμάτων, που στην αγγλική αργκό της φυλακής συνεχίζει να αποκαλείται «Derrick»…

Johann Reichhart: 3.000+ εκτελέσεις

Άλλος ένας ξακουστός γερμανός δήμιος που προερχόταν από φαμίλια εκτελεστών που μετρούσε 8 γενιές εκτελεστών! Ο δικαστικός δήμιος ξεκίνησε την καριέρα του το 1928 και τη συνέχισε καθ’ όλη τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου, αν και η μερίδα του λέοντος των εκτελέσεών του έλαβε χώρα κατά την περίοδο 1939-1945, εξολοθρεύοντας κυρίως γερμανούς αντιφρονούντες αλλά και καταδίκους του κοινού ποινικού δικαίου. Ο Reichhart όργωσε τη γερμανική επικράτεια με το «Fallbeil» του, μια συσκευή αντίστοιχη με τη γαλλική γκιλοτίνα.

Παρά το γεγονός ότι ήταν ενταγμένος στο ναζιστικό μόρφωμα, δεν καταδικάστηκε ως εγκληματίας πολέμου καθώς δεν σκότωσε κανέναν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης ή στα πεδία της μάχης. Στην πραγματικότητα, μετά τον πόλεμο βοήθησε στον απαγχονισμό 156 ναζί εγκληματιών πολέμου και συνεργάστηκε με τον John C. Woods στο κρέμασμα των καταδικασμένων της Νυρεμβέργης. Στη μακρά του καριέρα, ο δήμιος έστειλε στον άλλο κόσμο περισσότερους από 3.000 ανθρώπους, κάτι που δεν τον έκανε καθόλου δημοφιλή στη χώρα του. Αποστρατεύτηκε με την κατάργηση της θανατικής ποινής στη Δυτική Γερμανία το 1949 και πέθανε σε ηλικία 78 ετών το 1972…

Ζουλφικάρ: 5.000+ εκτελέσεις

Για αιώνες, όσους υψηλόβαθμους αξιωματούχους υποπτευόταν η Υψηλή Πύλη για κουτουράδες τούς καλούσε στο παλάτι του Τοπκαπί για να συναντηθούν με τον «κηπουρό», όπως τον έλεγαν στην Οθωμανική Αυτοκρατορία: οι δυο πλευρές κάθονταν, έτρωγαν και τα έλεγαν ένα χεράκι και το φρουτώδες ποτό που σερβιρόταν κατόπιν έκρινε την τύχη του. Αν ήταν λευκό, ο επισκέπτης ήταν ασφαλής, αφού η ετυμηγορία τον είχε απαλλάξει από τις κατηγορίες, αν πάλι ήταν κόκκινο, τότε είχε ήδη καταδικαστεί σε θάνατο, διαθέτοντας ωστόσο μια τελευταία ελπίδα, η οποία κρινόταν σε αγώνα δρόμου! Ναι, καλά διαβάζετε, ο μελλοθάνατος διαγωνιζόταν με τον δήμιο σε μια διαδρομή μέσα στους κήπους του παλατιού (με θέα στον Βόσπορο μάλιστα!) και αν κέρδιζε, τότε απλώς εξοστρακιζόταν, αν έχανε, τότε τον περίμενε ο θάνατος.

Μιλάμε όμως για άμεσο θάνατο, καθώς η κούρσα κατέληγε στο σημείο των εκτελέσεων και αν σε περίμενε ήδη εκεί ο δήμιος, σήμαινε πως θα στραγγαλιζόσουν επιτόπου και το σώμα σου θα πετιόταν στη θάλασσα. Ένας τέτοιος κηπουρός του θανάτου ήταν και ο διαβόητος Ζουλφικάρ (στα χρόνια του Μωάμεθ Δ’ κατά τον 17ο αιώνα), ο οποίος ήταν τόσο απασχολημένος που σκότωνε 3 ανθρώπους την ημέρα για 5 χρόνια! Υπολογίζεται ότι φόνευσε πάνω από 5.000 ανθρώπους με τα γυμνά του χέρια…

Vasili Blokhin: 6.000+ εκτελέσεις

Γεννημένος τον Ιανουάριο του 1895 στη Ρωσική Αυτοκρατορία, ο Blokhin πολέμησε στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο πριν ενταχθεί στη διαβόητη Νι-Κα-Βε-Ντε (NKVD), τον προκάτοχο της Κα-Γκε-Μπε. Στα 6 χρόνια του εκεί επιδόθηκε σε πολλές βρόμικες δουλειές, εκτελέσεις, βασανιστήρια και δολοφονίες, κάτι που έπεισε τον Στάλιν για τις ικανότητες του πράκτορα και τον ανέβασε πολλά σκαλιά στην ιεραρχία, δίνοντάς του τελικά δική του ομάδα που έπαιρνε απευθείας εντολές από τον ίδιο τον «Πατερούλη».

Η καριέρα του ως ο παραγωγικότερος γνωστός δήμιος που πέρασε ποτέ από τον πολύπαθο πλανήτη μας μέτρησε στιγμές ανείπωτης -και μαύρης φυσικά- δόξας, όπως η εμπλοκή του στη Σφαγή του Κατίν, τον μαζικό φόνο δηλαδή χιλιάδων πολωνών αξιωματικών, αστυνομικών, διανοούμενων, πολιτικών κρατουμένων και αιχμαλώτων πολέμου από την αιμοσταγή Νι-Κα-Βε-Ντε. Από τον Απρίλιο του 1940, οι αιχμάλωτοι της σοβιετικής εισβολής στην Πολωνία σέρνονταν στα ιδιαίτερα διαμερίσματα του Blokhin, που τους περίμενε με τη δερμάτινη ποδιά του και τα γάντια του. Ο δήμιος εκτελούσε έναν αιχμάλωτο ανά 3 λεπτά για 10 ώρες την ημέρα, κι αυτό για 28 ημέρες τον μήνα! Αν κάνουμε τις πράξεις, τουλάχιστον 6.000 θύματα από τις 22.000 της Σφαγής του Κατίν ήταν δικά του.

Ο Blokhin εξαναγκάστηκε σε αποστρατεία μετά τον θάνατο του Στάλιν το 1953 και κατόπιν τον καθαίρεσαν από τον βαθμό του, καθώς πια ήμασταν στα χρόνια της αποσταλινοποίησης της ΕΣΣΔ. Ο σφαγέας του Κατίν και προσωπικός εκτελεστής του «Πατερούλη» στράφηκε στον αλκοολισμό, έχασε τα λογικά του και αυτοκτόνησε τελικά τον Φεβρουάριο του 1955…