«Ένα από τα πιο γνωστά, αγαπημένα και συχνά… «κακοποιημένα» πιάτα της αυθεντικής ισπανικής κουζίνας, η γνωστή παέγια, μπαίνει σε καθεστώς… πολιτιστικής προστασίας, καθώς αποτελεί μια γαστρονομική ωδή στην τέχνη της ενότητας και της μοιρασιάς».
Αυτό ισχυρίζεται το εκτενές δημοσίευμα της Guardian, προσθέτοντας πως η κυβέρνηση της Βαλένθια, της περιοχής καταγωγής της παέγια, ανακήρυξε το συγκεκριμένο παραδοσιακό πιάτο ως «αντικείμενο πολιτιστικής αξίας», εκθειάζοντας την ιστορία και τις αρετές του.
«Η παέγια αποτελεί ένα νομοτελειακό σήμα κατατεθέν της μεσογειακής διατροφής, λόγω των συστατικών και των χαρακτηριστικών της ως εκπροσώπου της κουλτούρας της Βαλένθια» αναφέρεται, μεταξύ άλλων, στην ανακοίνωση της βαλενθιανής κυβέρνησης.
«Όλα τα συστατικά που χρησιμοποιούνται για την παρασκευή της, όπως το ψάρι, το κρέας, τα λαχανικά, το υγιεινό ελαιόλαδο και το ρύζι, είναι αναπόσπαστο μέρος της μεσογειακής διατροφής» σημειώνεται.
«Θα διασφαλιστεί η επιβίωση του πολιτιστικού αυτού αγαθού»
Σύμφωνα με την τοπική κυβέρνηση της περιοχής, «το νέο αυτό καθεστώς θα συμβάλλει στην προώθηση της μελέτης του πιάτου και θα διασφαλίσει την επιβίωσή του πολιτιστικού αυτού αγαθού στις επόμενες γενιές».
Όπως αναφέρει εμφατικά το άρθρο, παρά την «ιερή» θέση της παέγια στην κουζίνα της Ισπανίας, το πιάτο έχει πέσει πολλάκις «θύμα» της σύγχρονης τάσης γευστικών παραλλαγών που τολμούν πολλοί σεφ. Στην ανακοίνωση, λοιπόν, διευκρινίζεται πως η παέγια πρέπει να προστατευτεί από «τις παραμορφώσεις που θα μπορούσαν να προκύψουν από τον μαζικό τουρισμό» ενώ προσφέρεται και μια σειρά χρήσιμων «ναι» και «όχι».
Ένα από αυτά που πρέπει να προσέχουν οι ενδιαφερόμενοι, είναι η ομοιόμορφη κατανομή θερμότητας στο σκεύος της παέγια, ενώ ο πιο βασικός κανόνας είναι να μην ανακατεύεται το ρύζι κατά τη διάρκεια του μαγειρέματος, καθώς σε αντίθετη περίπτωση, το άμυλο από το ρύζι θα δώσει ένα δυσάρεστο, κολλώδες αποτέλεσμα.
Σύμφωνα με την τοπική κυβέρνηση, το πιάτο είναι «το σύμβολο του κυριακάτικου γεύματος και εκπροσωπεί μια αίσθηση ταυτότητας και συνέχειας που θέλουμε να προστατεύσουμε, να διατηρήσουμε και να κληροδοτήσουμε στις επόμενες γενιές».
Αν και θεωρείται το τυπικό ισπανικό έδεσμα, στην πραγματικότητα η ύπαρξή του μάλλον οφείλεται στο πέρασμα των Μαυριτανών από την Ισπανία. Πρόκειται δηλαδή για συνταγή με αραβικές καταβολές. Η παέγια στην ουσία είναι ένα πιλάφι από ρύζι με σαφράν, μέσα στο οποίο συνδυάζεται κρέας, ή συνηθέστερα, θαλασσινά και λαχανικά. Συχνά περιέχει κοτόπουλο, χοιρινό κρέας ή κουνέλι (Ανάμικτη Παέγια). Ανά περιοχές της Ισπανίας συναντά κανείς διαφορετικές εκδοχές. Για παράδειγμα, η λεγόμενη «παέγια της Βαλένθια» αποτελείται από ρύζι-σαφράν, λαχανικά, κοτόπουλο και σαλιγκάρια.
Η ανακοίνωση υπενθυμίζει και αυτή με την σειρά της πως πρόκειται για πιάτο που έφεραν οι Άραβες στην Ισπανία. «Η πρώτη αναφορά στην παέγια -ή «βαλενθιανό ρύζι»- απαντάται σε μια χειρόγραφη συνταγή του 18ου αιώνα που εξηγεί πώς ετοιμάζεται και σημειώνει πως το ρύζι πρέπει τελειώνοντας να είναι σπυρωτό».
