Η διαβίωση στη Σαχάρα είναι αδιαμφισβήτητα μία πολύ δύσκολη υπόθεση, με τους περισσότερους να μην θέλουν ούτε να σκεφτούν ένα τέτοιο σενάριο. Κάτι που ο Mauro Prosperi δεν υπολόγισε και πολύ και κατάφερε να μείνει στην ζωή μετά από εννέα ημέρες στη μεγαλύτερη ζεστή έρημο στον κόσμο.
Σύμφωνα με το grunge.com, ο Μαραθώνιος της Σαχάρας έχει χαρακτηριστεί ως ένας από τους πιο σκληρούς αγώνες στον πλανήτη, καθώς οι συμμετέχοντες κατά την διάρκειά του διασχίζουν 250 χλμ. σε έξι ημέρες στην έρημο Σαχάρα στο νότιο Μαρόκο. Από όλες τις απόψεις, είναι ένα εξαντλητικό ταξίδι για το οποίο πρέπει να εκπαιδευτεί κανείς πολύ καλά. Οι συμμετέχοντες πρέπει να μεταφέρουν ό,τι χρειάζονται στην πλάτη τους, εκτός από το νερό, το οποίο δίνεται σε διάφορα σημεία ελέγχου.
Ο Ιταλός που κατάφερε να επιζήσει στην έρημο Σαχάρα για εννέα ημέρες
Το 1994, ο 39χρονος τότε Mauro Prosperi, Ιταλός αστυνομικός και πρώην αθλητής του πένταθλου στου Ολυμπιακούς, αποφάσισε να πάρει μέρος στον εν λόγω Μαραθώνιο. Τα πράγματα πήγαιναν ομαλά μέχρι την τέταρτη μέρα, όταν έλαβε χώρα μια οκτάωρη αμμοθύελλα.
Ο Prosperi αποφάσισε να συνεχίσει τον αγώνα του, καταλήγοντας να κοιμάται κατά την διάρκεια της αμμοθύελλας. Όταν ξύπνησε, δεν πίστευε ότι είχε χαθεί αλλά σύντομα συνειδητοποίησε ότι έκανε λάθος. Οι ιθύνοντας του αγώνα, από την άλλη πλευρά, γνώριζαν ότι ο Prosperi θα κινδύνευε αν δεν τον εντοπιζόταν γρήγορα. Ωστόσο, καμία ομάδα διάσωσης δεν κατάφερε να εντοπίσει τα ίχνη του.
Κάπου στη μέση της ερήμου, ο Prosperi συνέχιζε να περπατά. Μαζί του είχε ένα μαχαίρι, μια πυξίδα, έναν υπνόσακο και λίγο φαγητό. Αυτό, ωστόσο, που του έλειπε όμως ήταν το νερό. Σύμφωνα με το Medical News Today, το ανθρώπινο σώμα μπορεί να επιβιώσει χωρίς νερό για περίπου τρεις ημέρες, αναφέρει το grunge.com. Πώς, όμως, ο Prosperi επέζησε από τη δοκιμασία του;
Αν και ο Prosperi δεν ήταν πεπεισμένος ότι κινδύνευε -πίστευε ότι θα τον έβρισκαν σχετικά σύντομα, κάτι που δεν συνέβη τελικά- ουρούσε σε μπουκάλι νερού προληπτικά, ενθυμούμενος την ιστορία που του είχε πει κάποτε ο παππούς του. Εκείνος, λοιπόν, και οι υπόλοιποι στρατιώτες κατά την διάρκεια του πολέμου έκαναν ακριβώς το ίδιο όταν έμεναν χωρίς νερό.
Ο Ιταλός αθλητής δεν το έβαλε κάτω ακόμη κι όταν συνειδητοποίησε ότι δεν ερχόταν κανείς να τον σώσει. Εκείνος συνέχισε να περπατά. Σύμφωνα με το grunge.com, ο Prosperi κατέληξε να βρει καταφύγιο σε ένα μαραμπούτ (μουσουλμανικό ιερό). Εκεί, έπινε τα δικά του ούρα και μαγείρευε με αυτά. Έφαγε και ήπιε το αίμα των νυχτερίδων που βρήκε, με το φάρμακο κατά της διάρροιας που είχε μαζί του να τον εμποδίζει να αρρωστήσει και να χάσει περισσότερα υγρά.
Η προσπάθεια αυτοκτονίας και η σωτηρία του
Αφού δεν κατάφερε να γίνει αντιληπτός από ένα ελικόπτερο που εντόπισε να πετά, ο Prosperi απογοητεύτηκε. Έτσι, έγραψε ένα αποχαιρετιστήριο γράμμα και έκοψε τις φλέβες του. Ωστόσο, δεν πέθανε επειδή το αίμα του ήταν τόσο πυκνό από την αφυδάτωση που είχε υποστεί που δεν έτρεχε. Ο Prosperi το πήρε ως σημάδι ότι έπρεπε να συνεχίσει. Έφυγε από το μαραμπούτ και συνέχισε να περπατά στην έρημο για μέρες, σκοτώνοντας φίδια και σαύρες και τρώγοντάς τα ωμά.
Τελικά, σώθηκε όταν έπεσε πάνω σε μια μικρή κοινότητα βοσκών. Είχε καταλήξει στην Αλγερία, είχε χάσει 35 κιλά και χρειάστηκαν δύο χρόνια για να αναρρώσει πλήρως. Μόλις, όμως τα κατάφερε, ο Prosperi πήρε και πάλι μέρος στο Μαραθώνιο της Σαχάρα, ενώ συνεχίζει να αγωνίζεται και σε άλλους μαραθώνιους σε ερήμους.
