Θρησκευτικό διάταγμα με το οποίο απαγορεύει στους κατοίκους της περιοχής να νοικιάζουν διαμερίσματα σε Άραβες φοιτητές του Ισραήλ που σπουδάζουν στη σχολή της κοινότητας, εξέδωσε ο ραβίνος Σμουέλ Ελιάχου της πόλης Σαφέντ, δίνοντας έναυσμα για μια ιδιότυπη αντιπαράθεση.

Όπως υποστηρίζει, ο εβραϊκός χαρακτήρας του Σαφέντ, μιας πόλης 32.000 κατοίκων, κινδυνεύει γιατί αν οι φοιτητές αναμιχθούν με τους ντόπιους, σύντομα θα ακολουθήσουν και μικτοί γάμοι…

Σύμφωνα με ρεπορτάζ της Washington Post, τον περασμένο μήνα, ο Ελιάχου μίλησε σε μια συγκέντρωση και προειδοποίησε ότι οι Εβραίοι βρίσκονται αντιμέτωποι με ένα «σιωπηλό πόλεμο». Λίγες ημέρες αργότερα, μια ομάδα νεαρών εβραίων επιτέθηκε με πέτρες και μπουκάλια σε ένα κτίριο όπου στεγάζονται άραβες φοιτητές και ένας επιζήσας του Ολοκαυτώματος που νοίκιαζε ένα δωμάτιο σε φοιτητές δέχθηκε απειλές.

Για τους υποστηρικτές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, τα γεγονότα αυτά υποδηλώνουν ότι υπάρχουν υπόγεια ρεύματα ρατσισμού στην ισραηλινή κοινωνία. Η αδιαλλαξία ενισχύεται από μια κυβέρνηση και ένα κοινοβούλιο όπου κυριαρχούν τα κόμματα της εθνικιστικής δεξιάς.

Οι κάτοικοι του Σαφέντ, πάντως, απορρίπτουν τις κατηγορίες περί ρατσισμού και υποστηρίζουν ότι το όλο ζήτημα είναι μια πολιτιστική σύγκρουση ανάμεσα σε θορυβώδεις άραβες φοιτητές και στους θρήσκους εβραίους της πόλης που αισθάνονται να απειλείται ο τρόπος ζωής τους.

Σε ένα πάρκο κοντά στο κτίριο του Πανεπιστημίου, όπου συχνάζουν οι άραβες φοιτητές, ο ρεπόρτερ της Washington Post είδε ένα σύνθημα «Θάνατος στους άραβες!» Ο Νασράτ Γκαντμπάν, ένας φοιτητής από το χωριό Αραμπέχ, λέει ότι όλες του οι προσπάθειες να νοικιάσει ένα διαμέρισμα στο Σαφέντ έχουν αποτύχει. «Όταν ακούνε από πού είμαι, λένε, συγγνώμη, αλλά δεν νοικιάζω το σπίτι μου σε άραβες. Άλλες φορές λένε ότι έχουν ήδη νοικάρηδες και θα έρθουν σε επαφή μαζί μου αργότερα».

Ανάλογες ιστορίες διηγούνται κι άλλοι άραβες φοιτητές, που αποτελούν περίπου τους μισούς των όσων φοιτούν στη σχολή. Καθώς δεν μπορούν να νοικιάσουν δωμάτια στην πόλη, αναγκάζονται να πηγαινοέρχονται καθημερινά από τα χωριά τους. Όσοι πάλι έχουν καταφέρει να βρουν κάπου να μείνουν προτιμούν να μην κυκλοφορούν τα βράδια, φοβούμενοι επεισόδια με τους θρήσκους νεαρούς εβραίους.