Η δικαιοσύνη -το γνώρισμα του δικαίου- λέει πολλά για έναν τόπο. Πόσω μάλλον όταν αποφασίζει να καταδικάσει σε δημόσιο απαγχονισμό έναν ελέφαντα!
Πριν από περίπου 100 χρόνια ένα πλήθος 2.500 κατοίκων εμφανίστηκε στη μικρή πόλη Erwin, στο Τεννεσί των ΗΠΑ, για να παρακολουθήσει τον απαγχονισμό ενός ασιατικού, θηλυκού ελέφαντα βάρους 5 τόνων.
Η Mary, όπως είχε ονομαστεί ο ελέφαντας, ήταν «το καμάρι» του τσίρκου Sparks Brothers Circus.
Ο θηλυκός αυτός ελέφαντας, που αργότερα έγινε γνωστός ως «Η Δολοφονική Mary» ευθυνόταν για το θάνατο ενός ανθρώπου. Το πώς και το γιατί στις 12 Σεπτεμβρίου του 1916 η Mary σκότωσε τον Red Eldridge αποτέλεσε για πολλά χρόνια αφορμή για την κυκλοφορία διάφορων προφορικών ιστοριών.
Για τους κατοίκους της περιοχής, ωστόσο, έπρεπε να αποδοθεί δικαιοσύνη. Άλλωστε, πώς θα μπορούσε οποιαδήποτε πόλη να καλέσει το τσίρκο στον τόπο της, αν πήγαινε μαζί και ο ελέφαντας-δολοφόνος;
Προτού καταλήξουν στην εκτέλεση της «δίκαιης απόφασης» οι κάτοικοι της πόλης έπρεπε να συσκεφτούν, για να αποφασίσουν με ποιο τρόπο έπρεπε να τιμωρήσουν το ζώο, γράφει ο Slade Sohmer στο hypervocal.com.
Η πρώτη σκέψη ήταν αυθόρμητη κι ενστικτώδης: ο σιδηρουργός Hench Cox πυροβόλησε πέντε φορές προς τη μεριά του ζώου, όμως χωρίς κανένα αποτέλεσμα.
Στη συνέχεια δοκίμασε την «τύχη» του και ο σερίφης Gallahan, όμως ούτε οι δικές του σφαίρες έφεραν κάποιο αποτέλεσμα.
«Δεν υπάρχει όπλο στη χώρα αυτή, που θα μπορούσε να τη σκοτώσει» φέρεται να είχε πει ο διευθυντής του τσίρκο.
Πώς όμως κατάφερε η Mary να σκοτώσει τον Eldridge;
Σύμφωνα με παλιές προφορικές ιστορίες και αποκόμματα εφημερίδων της εποχής, που βρίσκονται στο αρχείο (Archives of Appalachia) του πανεπιστημίου East Tennessee State University, οι εκδοχές που υπάρχουν είναι οι εξής:
Εκδοχή 1η: Μετά την παράσταση στο Kingsport, ανατέθηκε στον Red Eldridge να οδηγήσει τη Mary σε μια δεξαμενή, όπου θα μπορούσε να πιεί νερό και να δροσιστεί μαζί με άλλους ελέφαντες. Σύμφωνα με τον 19χρονο W.H. Coleman, ο οποίος ήταν μάρτυρας στη «δολοφονία»:
«Υπήρχε μια μεγάλη τάφρος τότε που περνούσε από την Center Street… και έστελναν αυτά τα παιδιά να καθοδηγούν τους ελέφαντες… υπήρχαν επτά ή οκτώ ελέφαντες και πήγαν κάτω να τους βρέξουν… στο δρόμο της επιστροφής κάθε αγόρι είχε ένα μικρό ραβδί, το οποίο στην άκρη του ήταν μυτερό ή είχε ένα μικρό γάντζο… Ο μεγάλος, αυτός παλιοελέφαντας πήγε να πάρει ένα καρπούζι και το αγόρι τον χτύπησε μία φορά… τότε ο ελέφαντας τον άρπαξε από τη μέση και τον πέταξε στην άλλη πλευρά… υποθέτω ότι αυτό τον σκότωσε, αλλά όταν έπεσε στο έδαφος ο ελέφαντας πήγε από πάνω του και του πάτησε με το πόδι το κεφάλι… αίματα και μυαλά γέμισαν το δρόμο».
Εκδοχή 2η: Όπως αναφέρει ένα τεύχος του Johnson City Staff στις 13 Σεπτεμβρίου του 1916, η Mary… «χτύπησε με την προβοσκίδα της τον Eldridge, τον σήκωσε 3 μέτρα ψηλά στον αέρα και τον πέταξε με δύναμη στο έδαφος… και με όλη τη δύναμή της τον κάρφωσε με τους χαυλιόδοντές της. Στη συνέχεια, το ζώο ποδοπάτησε τον ετοιμοθάνατο Eldridge –σαν να αναζητούσε κάποιο δολοφονικό θρίαμβο- και με μια ξαφνική κίνηση του ποδιού της… πέταξε το πτώμα του στο πλήθος».
Εκδοχή 3η: Η Mary ίσως απλά βαριόταν, υποστήριξε ένας δημοσιογράφος της Johnson City Press-Chronicle το 1936. «Ο φύλακας του ελέφαντα περπατούσε ανυποψίαστος ανάμεσα σε αυτόν και τον τοίχο, την ώρα που το ζώο έτρωγε. Για κάποιο λόγο, που δε μπορούμε να γνωρίζουμε, η Mary θύμωσε και με ένα απότομο τίναγμα του κορμού της του επέφερε ένα μοιραίο χτύπημα στο κεφάλι».
Εκδοχή 4η: Μήπως η Mary σκότωσε τον Red Eldridge επειδή πονούσε πολύ; Σύμφωνα με ένα θρύλο που κυκλοφορεί στην πόλη Erwin, η Mary είχε δύο αποστήματα στα δόντια, τα οποία της προκαλούσαν αφόρητους πόνους, με αποτέλεσμα όταν ο Eldridge τη χτύπησε με το ραβδί του, το ζώο να νιώσει μεγάλη αγωνία. Φυσικά, οι μολύνσεις ανακαλύφθηκαν αφού σκοτώθηκε το ζώο.
Έγιναν δύο προσπάθειες για τον απαγχονισμό της: Την πρώτη φορά η αλυσίδα έσπασε, με αποτέλεσμα το βαρύ ζώο να πέσει στο έδαφος και να παραμείνει ακινητοποιημένο κάτω, καθώς είχε σπάσει κάποια κόκκαλα.
Βλέποντας το ζώο κάτω και όχι δεμένο, χωρίς να γνωρίζουν ότι είχε σπάσει τα κόκκαλα της και δε μπορούσε να κινηθεί, το συγκεντρωμένο πλήθος κυριεύτηκε από πανικό και άρχισε να τρέχει για να κρυφτεί.
Τότε, κάποιος έτρεξε και της πέρασε μια πιο χοντρή αλυσίδα από το λαιμό…
Την άφησαν να κρέμεται για μισή ώρα –όπως ανέφεραν αυτόπτες μάρτυρες- και στη συνέχεια την έριξαν σε ένα λάκκο, που είχαν σκάψει εκεί δίπλα.
