Στην ανησυχητική αύξηση των κρουσμάτων κορονοϊού εστιάζουν οι επιστήμονες επισημαίνοντας πως οι επόμενες εβδομάδες θα είναι αυτές που θα κρίνουν τον χειμώνα. Ο γερμανικός Τύπος αναλύει τις επικείμενες προεδρικές εκλογές στις ΗΠΑ αλλά και τους περιορισμούς που έχει επιβάλει η πανδημία στην παγκόσμια οικονομία.
«Ο ιός εξαπλώνεται, αυτό ισχύει και για τη Γερμανία. Και δεν είναι λιγότερο επικίνδυνος από την άνοιξη. Θα πρέπει όμως να περιοριστεί γι΄ αυτό το λόγο η οικονομία και ο δημόσιος βίος τόσο βάναυσα όσον την περασμένη άνοιξη; Υπάρχουν λιγότερο δραστικά μέτρα για να ανακοπούν οι αλυσίδες μετάδοσης. Θα πρέπει ωστόσο να ληφθούν και να επιβληθούν τάχιστα.
Παρά τις διαφορές που έχουν μεταξύ τους ως προς την αντιμετώπιση, ομοσπονδία, δήμοι και κοινότητες έχουν κατά βάση τον ίδιο στόχο. Σε αυτό αποσκοπούσε και η σύσκεψη της καγκελαρίου με τους δημάρχους των μεγαλύτερων πόλεων την Παρασκευή. Πράγματι, τις επόμενες εβδομάδες κρίνεται πόσο σκληρός θα είναι ο πρώτος χειμώνας με κορονοϊό στη Γερμανία» αναφέρει η Frankfurter Allgemeine Zeitung όπως μεταδίδει η Deutsche Welle.
Χρειάζεται μια συλλογική αφύπνιση
«Η Άνγκελα Μέρκελ και οι δήμαρχοι των 11 μεγαλύτερων πόλεων επενδύουν στο σκληρό τρίπτυχο που συνεπάγεται το πακέτο μέτρων που αποφάσισαν κατά του κορονοϊού: εφαρμογή, επιβολή, έλεγχος. Το μήνυμα είναι σαφές: όσο οι τοπικοί άρχοντες πετυχαίνουν αποτελέσματα με απαγορεύσεις, μπορούν να το κάνουν. Με δεδομένη την αύξηση των κρουσμάτων η προσπάθεια αυτή της επίδειξης ισχύος και ελέγχου είναι ορθή. Εάν αυτό αρκεί για να αποτρέψει ένα lockdown είναι κάτι που θα πρέπει να φανεί.
Χρειάζεται μια συλλογική αφύπνιση και αυτό δεν ισχύει μόνο για τις μεγάλες πόλεις που είναι στην παρούσα φάση τα hotspot του κορονοϊού. Η πολυσυζητημένη αλληλεγγύη που την άνοιξη βοήθησε στην καταπολέμηση του ιού θα πρέπει να επανενεργοποιηθεί» εξηγεί η Süddeutsche Zeitung.
Η Rhein-Zeitung επισημαίνει: «Η πολιτική διαχείριση του κορονοϊού δίνει απλώς μια πρόγευση μελλοντικών κρίσεων, όπως εκείνης που αφορά στην κλιματική αλλαγή και η οποία μπορεί να αντιμετωπιστεί μόνο με πολιτικές πρόληψης. Θα είναι μια πολιτική που δεν θα είναι πλέον προσανατολισμένη σε πιθανότητες και ανεξάντλητες πηγές, αλλά σε βεβαιότητες και περιορισμένες δυνατότητες.
Στα συμφραζόμενα της διαχείρισης του κορονοϊού αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να εγκαταλείψουμε την εντύπωση ότι η πανδημία μπορεί να εκλείψει πριν βρεθεί εμβόλιο και αποτελεσματική θεραπεία. Η πανδημία δεν εξαλείφεται με τεστ, όπως θέλουν να μας κάνουν να πιστέψουμε ορισμένοι πολιτικοί. Αντιθέτως και δεδομένων των περιορισμένων δυνατοτήτων που υπάρχουν, τα τεστ θα πρέπει να γίνονται έξυπνα και στοχευμένα. Και να επικεντρώνουν σε εκείνους που κινδυνεύουν περισσότερο: στους ηλικιωμένους και στις ευπαθείς ομάδες. Οι γιορτές και οι μαζικές συναθροίσεις πρέπει να περάσουν σε δεύτερη μοίρα».
Το τέλος της Αμερικής που γνωρίζαμε
Στα σχόλια του ευρωπαϊκού Τύπου την Κυριακή (11/10) και οι αμερικανικές εκλογές, λιγότερο από έναν μήνα πριν στηθούν οι κάλπες στις ΗΠΑ.
Η ελβετική Sonntagszeitung εστιάζει στην πολιτική του Τραμπ έναντι της Ευρώπης: «Ο Τραμπ προκαλεί αμηχανία στους Ευρωπαίους κυρίως διότι αμφισβήτησε όλα εκείνα που κάνουν περήφανη την ευρωπαϊκή ελίτ. Αυτό αφορά τα τελευταία 30 χρόνια της ασκούμενης πολιτικής. Για τον Τραμπ τα χρόνια αυτά ισοδυναμούν με πτώση και καταστροφή, και το λέει μάλιστα ανοιχτά. Ως πρώτος αμερικανός πρόεδρος χαρακτήρισε την ΕΕ περιττή και μη λειτουργική ενώ συνεχάρη τους Βρετανούς που γύρισαν την πλάτη τους στην Ένωση. Πρόκειται για ιεροσυλία.
Είτε μιλάμε για τον Μπιλ Κλίντον, είτε για τον Τζορτζ Μπους, είτε για τον Μπαράκ Ομπάμα, κανείς από τους πρώην προέδρους δεν ασχολήθηκε ιδιαίτερα με την Ευρώπη διότι από το τέλος του Ψυχρού Πολέμου η Ευρώπη έχει απολέσει σημαντικό μέρος της γεωπολιτικής της σημασίας. Εντούτοις καθότι καλόβουλοι και αξιοπρεπείς, δεν το εξέφρασαν ποτέ στους ευρωπαίους συνομιλητές τους, κυρίως σε εκείνους σε Παρίσι, Βερολίνο και Λονδίνο. Άκουγαν πάντα υπομονετικά, αλλά με αδιαφορία όταν οι τελευταίοι ήθελαν να έχουν λόγο, αλλά δεν τους έπαιρναν στα σοβαρά. O άξεστος Τραμπ έγινε και σε αυτό πιο σαφής: σπανίως ένας Αμερικανός ταπείνωσε τόσο πολύ τους Ευρωπαίους, όντας τόσο ειλικρινής μαζί τους».
Η επίσης ελβετική Neue Zürcher Zeitung σημειώνει: «Εδώ και εβδομάδες έχει έναν και μόνο στόχο: επισείοντας τον κίνδυνο νοθείας επιχειρεί να απαξιώσει τις εκλογές της 3ης Νοεμβρίου. Λέει ότι σε περίπτωση ήττας δεν πρόκειται να παραιτηθεί. Ωστόσο εάν ο Τραμπ δεν αποδεχθεί την ήττα του, τότε δεν πρόκειται να το κάνει και μέρος των ψηφοφόρων του. Στην περίπτωση αυτή θα πρέπει να αναμένονται διαμαρτυρίες και ενδεχομένως και χειρότερα. Τον Τραμπ δεν τον νοιάζει αυτό. Καλεί ανοιχτά σε νοθεία, απαξιώνει την επιστολική ψήφο ενώ το κόμμα του επιχειρεί να περιορίσει τα εκλογικά δικαιώματα των μειονοτήτων που στηρίζουν ως επί το πλείστον τους Δημοκρατικούς.
Πρόσφατα ο Τραμπ είπε ότι εάν απλοποιούνταν οι εκλογικές διαδικασίες, δεν θα κέρδιζε ποτέ ξανά ένας Ρεπουμπλικάνος. Και αυτό θέλει να το αποτρέψει. Ο Τραμπ δεν φαίνεται να φοβάται τις βίαιες συγκρούσεις στο εσωτερικό. Τέσσερα χρόνια Τραμπ δεν επέφεραν το τέλος του κόσμου, αλλά ίσως το τέλος της Αμερικής (που γνωρίζαμε)».
