Ένας διδακτορικός φοιτητής από το πανεπιστήμιο του Όσλο πιστεύει, ότι μία αρχαία ανάγλυφη επιγραφή που είχε βρεθεί στη βόρεια Ευρώπη δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια… ερωτική επιστολή, ηλικίας 900 ετών, από την εποχή των Βίκινγκς.
Σύμφωνα με τον ίδιο, σε αρκετά σημεία η επιγραφή αναφέρει τις λέξεις «φίλα με».
Ο Jonas Norbury έλυσε το μυστήριο με τον περίεργο σκανδιναβικό κώδικα Jötunvillur, ο οποίος χρονολογείται από τις αρχές του 9ου αιώνα.
Η συγκεκριμένη επιγραφή, που εκτιμάται ότι φτιάχτηκε το 12ο ή 13ο αιώνα στην περιοχή Sigtuna της Σουηδίας, ήταν γραμμένη σε cipher runes, τον πιο κοινό κώδικα της μεσαιωνικής Σκανδιναβίας.
«Το πρόβλημα με αυτό το σύστημα κώδικα είναι ότι είναι αδύνατον να διαβαστεί, καθώς δίνει πολλές πιθανές λύσεις» είπε ο J. Norbury στη MailOnline.
Ο νεαρός υποψήφιος διδάκτορας είναι ο πρώτος που μελετά όλα τα ευρήματα από το συγκεκριμένο σύστημα κωδικών (runic codes) της βόρειας Ευρώπης, στα οποία περιλαμβάνονται περίπου 80 επιγραφές.
«Σε ορισμένες περιπτώσεις μπορώ να διαβάσω ονόματα προσώπων. Στη συγκεκριμένη όμως επιγραφή που βρέθηκε σε ένα τμήμα οστού -διατηρώντας ένα ποσοστό αμφιβολίας- η ερμηνεία που δίνω είναι ότι αναφέρει τις λέξεις ‘φίλα με’» πρόσθεσε ο ίδιος.
Ο ίδιος βασίζει την ερμηνεία του σε μελέτες που έχει κάνει γύρω από τον κώδικα jötunvillur, επισημαίνοντας ωστόσο ότι υπάρχουν διαφορές ανάμεσα στους κώδικες, που θα μπορούσαν να δίνουν διαφορετικό νόημα στο μήνυμα.
Αρχικά, οι κρυπτολόγοι πίστευαν ότι ο κώδικας αυτός χρησιμοποιούνταν για να μεταφέρει μυστικά μηνύματα, ωστόσο ο ίδιος πιστεύει ότι ήταν ζωτικής σημασίας στην εκμάθηση των ρούνων (αρχαίο αλφαβητικό σύστημα γραφής των βόρειων λαών της Ευρώπης).
Ένας από τους λόγους που τον κάνουν να το πιστεύει αυτό είναι ότι ο κώδικας jötunvillur είναι γραμμένος με τέτοιο τρόπο, που παρέχει διφορούμενες ερμηνείες. Επίσης, ήταν μόνο γραπτός και δε μπορούσε να διαβαστεί, κάτι που τον οδηγεί στο συμπέρασμα ότι οι Βίκινγκς απομνημόνευαν ονόματα ρούνων με τη βοήθεια του κώδικα jötunvillur.
Η επιγραφή «φίλα» με, καταλήγει το δημοσίευμα, υποδηλώνει ότι ο κώδικας θα μπορούσε να έχει χρησιμοποιηθεί ως ένα είδος παζλ, για να ερμηνευτεί από τους αποδέκτες του.