Ο Ζαν Ντανιέλ, Γάλλος δημοσιογράφος και συγγραφέας, ιδρυτής του Nouvel Observateur, πέθανε στις 19 Φεβρουαρίου σε ηλικία 99 ετών.
«Ο Obs έμαθε με απέραντη θλίψη τον θάνατο του ιδρυτή και αρθρογράφου Ζαν Ντανιέλ. Πέθανε το βράδυ της Τετάρτης σε ηλικία 99 ετών έπειτα από μία ζωή γεμάτη πάθος, δέσμευση και δημιουργία. Πέθανε ο επιφανέστερος Γάλλος δημοσιογράφος. Υπήρξε ταυτόχρονα παρατηρητής, πρωταγωνιστής και συνείδηση του κόσμου. Η σύνταξη του Obs επιθυμεί να του εκφράσει τον βαθύ θαυμασμό της, την ειλικρινή ευγνωμοσύνη της και την πιστή μνήμη της…», γράφει ο Nouvel Observateur, όπως αναφέρει το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων.
Ακούραστος υπερασπιστής της ειρήνης στη Μέση Ανατολή, φίλος του Καμύ πριν συγκρουστεί μαζί του για το ζήτημα της Αλγερίας, αφιέρωσε την ζωή του στη δημοσιογραφία, γράφει η εφημερίδα Le Monde.
Ο άνθρωπος που ο ιστορικός Πιερ Νορά χαρακτήρισε «τελευταία προσωπικότητα της εμπνευσμένης δημοσιογραφίας», διέσχισε τον μεταπολεμικό κόσμο δίνοντας τους αγώνες της αριστεράς, από την μάχη κατά της αποικιοκρατίας μέχρι την υπεράσπιση του δικαιώματος στην άμβλωση.
«Χάνουμε μία προσωπικότητα που ενέπνευσε γενιές δημοσιογράφων και έναν πρωταγωνιστή της πολιτικής και της πνευματικής ιστορίας της χώρας μας», δήλωσε η υπουργός Ανωτάτης Εκπαίδευσης Φρεντερίκ Βιντάλ.
Ποιος ήταν ο Ζαν Ντανιέλ
Γεννήθηκε στις 21 Ιουλίου 1920 στην Μπλίντα της Αλγερίας, «το ανθάκι του Σάχελ», σε εβραϊκή οικογένεια.
«Δεν γεννήθηκα σαν τον Καμύ στις ακτές της Μεσογείου, αλλά στους πρόποδες ενός βουνού… η θάλασσα ήταν μια υπόσχεση στα δεκαπέντε χιλιόμετρα…», θα γράψει αργότερα.
Ο Ζαν-Ντανιέλ Μπενσαΐντ, όπως ήταν το πλήρες όνομά του, συμμετείχε στις μάχες του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου στις τάξεις της περίφημης 2ης Τεθωρακισμένης Μεραρχίας του στρατηγού Λεκλέρκ από το 1943 έως το 1945.
Μετά τις σπουδές Φιλοσοφίας στην Σορβόννη και ένα πέρασμα από κυβερνητικό γραφείο, αρχίζει την δημοσιογραφική του καριέρα το 1947 δημιουργώντας το Caliban, ένα πολιτιστικό περιοδικό, και εκδίδει το 1952 το πρώτο του μυθιστόρημα «L’ Erreur», λαμβάνοντας τα επιδοκιμαστικά σχόλια του Αλμπέρ Καμύ, του οποίου είναι φίλος.
Εντάχθηκε στο περιοδικό L’Express την δεκαετία του ’50 και, το 1961, τραυματίσθηκε από πυρά του γαλλικού στρατού κατά την διάρκεια ρεπορτάζ στην Τυνησία.
Η μεγάλη του περιπέτεια στην δημοσιογραφία ξεκίνησε το 1964 με την ίδρυση του Nouvel Observateur, που θα πάρει το υποκοριστικό Obs, μαζί με τον φίλο του Κλοντ Περντριέλ. Στα ηνία του περιοδικού, θα είναι μία προστατευτική φιγούρα, υπόδειγμα διανοούμενου της μη κομμουνιστικής αριστεράς.
Θα συναντήσει πολλούς μεγάλους αυτού του κόσμου, όπως ο Φιντέλ Κάστρο μαζί με τον οποίο συνέτρωγε το 1963 όταν πληροφορήθηκαν την δολοφονία του προέδρου Κένεντι, από τον οποίο είχε πάρει λίγο καιρό πριν συνέντευξη. «Ο Κένεντι ήταν ένας εχθρός που τον είχαμε συνηθίσει. Είναι μία πολύ σοβαρή υπόθεση», του είχε εμπιστευθεί ο Κάστρο.
Το περιοδικό του υιοθετεί θέσεις κατά της αποικιοκρατίας, δημοσιεύει στο εξώφυλλο το μανιφέστο των «343 salopes» υπέρ του δικαιώματος στην άμβλωση, υποστηρίζει τον Μεντές-Φρανς, τον Ροκάρ και στην συνέχεια τον Μιτεράν, συγκρούεται με το Κομμουνιστικό Κόμμα.
Υπήρξε φίλος του Πιερ Μεντές-Φρανς, του Μισέλ Φουκό, του Φρανσουά Μιτεράν, με τον οποίο είχε, όπως πολλοί άλλοι, περιπεπλεγμένες σχέσεις, του Αλμπέρ Καμύ, παρά την διαφωνία τους για το ζήτημα της Αλγερίας.
Επίσης συγγραφέας και δοκιμιογράφος, έχει συγγράψει περί τα τριάντα βιβλία. Ένα από τα τελευταία είναι αφιερωμένο στον «Mitterrand Insaisissable» (Ασύλληπτος Μιτεράν).
Στο βιβλίο του «Cet etranger qui me ressemble», συνομιλίες με την Μαρτίν ντε Ραμποντί, όταν εκείνη τον ρώτησε αν έχει γράψει το επιτύμβιό του, είχε απαντήσει: «Ζαν Ντανιέλ, Γάλλος δημοσιογράφος και συγγραφέας. Τελεία».
