Ένα πρόγραμμα που ξεκίνησε πριν από τουλάχιστον 35 χρόνια αναλαμβάνει σήμερα να ελέγχει η Ισλαμική Δημοκρατία του Ιράν, που δεν είναι άλλο από τον μοναδικό πυρηνικό σταθμό στα νότια της χώρας, στο Μπουσέρ. Ο σταθμός αυτός δεν άρχισε να κατασκευάζεται τώρα, καθώς η Ρωσία είχε τον έλεγχο της κατασκευής του το 1995, μολονότι η Siemens είχε ξεκινήσει τα έργα ανέγερσής του ήδη πριν από την ισλαμική επανάσταση του 1979, αρνήθηκε όμως να συνεχίσει τις ενέργειες τελειοποίησής του. Τελικά, ο σταθμός έκανε τα εγκαίνια του το 2010, ωστόσο και πάλι δεν κατάφερε να λειτουργήσει, μιας και αντιμετώπισε πολλά τεχνικά προβλήματα, που δεν στάθηκε δυνατό να ξεπεραστούν πριν από το 2011.

Εκτός από τις τεχνικές και πρακτικές δυσκολίες που ανέκυψαν για τη λειτουργία του πυρηνικού αυτού σταθμού, υπήρξαν και διπλωματικά ζητήματα, μιας και οι Ιρανοί θεώρησαν ότι η Ρωσία κωλυσιεργεί, εξαιτίας της πίεσης της Αμερικής. Από την άλλη μεριά, οι γείτονες χώρες του Ιράν εκφράζουν ακόμα και σήμερα τις δικές τους αμφιβολίες για το πόσο αξιόπιστες μπορεί να είναι οι εγκαταστάσεις του σταθμού, με δεδομένη τη συχνή και έντονη σεισμική δραστηριότητα της περιοχής, αλλά και το πρόσφατο πυρηνικό ατύχημα στη Φουκουσίμα το 2011. Από τη μεριά τους, εμπειρογνώμονες από τη Δύση αναφέρουν κι άλλον έναν σημαντικό κίνδυνο για τη λειτουργία του σταθμού, που είναι η δυνατότητα των μηχανικών του σταθμού να χειρίζονται έναν σταθμό που αποτελείται από τμήματα διαφόρων προελεύσεων, όπως γερμανικά, ιρανικά, ρωσικά και αυτά της Siemens.

Παρόλα αυτά, έχει αποφασιστεί ότι ο πυρηνικός σταθμός θα βρίσκεται για δυο χρόνια «υπό την εγγύηση της ρωσικής πλευράς και ένας ορισμένος αριθμός Ρώσων εμπειρογνωμόνων θα μείνει εκεί για να παρέχει συμβουλές και τεχνική υποστήριξη», αποσαφήνισε ο Αλί Ακμπάρ Σαλεχί, επικεφαλής του Ιρανικού Οργανισμού Πυρηνικής Ενέργειας, ο οποίος θα παραστεί στην επίσημη τελετή της παρουσίασης του πυρηνικού σταθμού, μαζί με τον υπουργό Ενέργειας, Χαμίντ Σιτ-Σιάν, αλλά και διάφορους Ρώσους αξιωματούχους. Οι Ρώσοι φαίνεται ότι θα διαδραματίσουν σημαντικό ρόλο στη λειτουργία του σταθμού, καθώς έχουν δεσμευτεί ότι θα τον προμηθεύουν με πυρηνικά καύσιμα για δέκα χρόνια, παραλαμβάνοντας και τα ήδη χρησιμοποιημένα καύσιμα.

Ωστόσο, το Ιράν ισχυρίζεται ότι όχι μόνο θέλει να ξεκινήσει τη λειτουργία αυτού του σταθμού, αλλά προσανατολίζεται σε σχέδιο επέκτασης του πυρηνικού σταθμού, με τη δημιουργία ενός δεύτερου σταθμού, ισχύος 1000 μεγαβάτ, με τη συμβολή φυσικά της Ρωσίας. Όπως δήλωσε ο Σαλεζί «οι διαπραγματεύσεις συνεχίζονται και έχουν σημειώσει σημαντική πρόοδο», αφήνοντας όμως ανοιχτή την ημερομηνία έναρξης των εργασιών του σταθμού. Το ίδιο το κράτος του Ιράν έχει τη διάθεση να παράγει 20.000 μεγαβάτ ηλεκτρικής ενέργειας, γεγονός που σημαίνει ότι θα πρέπει να παρασκευαστούν 20 αντιδραστήρες ισχύος 1.000 μεγαβάτ.