Από τότε που υποβλήθηκε σε αποτυχημένη επέμβαση το 1953 ο Henry Molaison έγινε διάσημος σε όλο τον κόσμο. Ωστόσο πολλοί λίγοι ήξεραν το όνομά του. Μέχρι το θάνατό του στα 82 του χρόνια το 2008, ο άνδρας από το Κονέκτικατ που έχασε την ικανότητά του να σχηματίζει και να αποθηκεύει νέες αναμνήσεις ήταν γνωστός απλά ως «ΗΜ» σε όλους τους επιστήμονες, τους ερευνητές και τους φοιτητές που μελετούσαν την περίπτωσή του.

Παρότι εθελοντικά δέχθηκε να υποβληθεί σε νευρολογικά τεστ από το 1957, η μοναδική περίπτωση του Molaison του οποίου η μνήμη «έσβηνε» ύστερα από περίπου τριάντα δευτερόλεπτα προστατεύτηκε από τους ανθρώπους που έκαναν έρευνες στον εγκέφαλό του και το προσωπικό που τον φρόντιζε.

«Η υπόθεσή του γράφτηκε σε τόσα επιστημονικά βιβλία που ενέπνευσε νέους να ασχοληθούν με τη νευροεπιστήμη.

Το ενδιαφέρον του κόσμου για τους μηχανισμούς της μνήμης απογειώθηκε», τόνισε η Suzanne Corkin που μελέτησε την περίπτωση του «ΗΜ» από το 1962 έως το θάνατό του.

«Πολλοί άνθρωποι ήθελαν να μάθουν πώς είναι να ζεις πάντα τη στιγμή και μόνο αυτή. ‘Άγγιξε’ πολλές ζωές», πρόσθεσε.

Ο Molaison, που έπασχε από επιληψία όταν ήταν έφηβος, υποβλήθηκε στα 27 του σε μία επέμβαση που δεν πήγε καλά. Διάσημος χειρουργός αφαίρεσε ένα τμήμα του εγκεφάλου του πιστεύοντας πως έτσι θα περιορίζονταν οι κρίσεις.

Από τη στιγμή που ο William Beecher Scoville χειρούργησε τον Molaison εκείνος έχασε τη δυνατότητα να αποθηκεύει στη μνήμη του νέες πληροφορίες για πάνω από 30 δευτερόλεπτα. Ο ίδιος δεν μπορούσε πια να μάθει νέα πράγματα αλλά η περίπτωσή του χάρισε άφθονη γνώση του εγκεφάλου σε άλλους.

«Μας έμαθε τόσα πολλά για τον εγκέφαλο. Μας δίδαξε πως μπορείς να είσαι έξυπνος ακόμα και αν έχεις τραγική μνήμη. Από αυτόν μάθαμε πως ο μηχανισμός της μνήμης εντοπίζεται στον ιππόκαμπο του εγκεφάλου», σημείωσε η Corkin.

Παρότι ο «ΗΜ» δεν μπορούσε πια να σχηματίσει νέες μνήμες, η Corkin λέει πως ήταν σχεδόν πάντα χαρούμενος, φιλικός και τον ενθουσίαζε το γεγονός πως βοηθά τους ερευνητές.

«Ζούσε πάντα τη στιγμή, αποδεχόμενος τα γεγονότα της καθημερινότητας. Μετά την επέμβαση, όποια νέα γνωριμία έκανε γι’ αυτόν παρέμενε ένας άγνωστος, τον οποίο ωστόσο προσέγγιζε ως ο ευγενικός και ανοιχτός και ήσυχος άνθρωπος, όπως τον θυμόντουσαν οι συμμαθητές του».

Η μελέτη της Corkin πάνω στον Molaison καταγράφεται στο βιβλίο «Permanent Present Tense» (Μόνιμος Ενεστώτας), στο οποίο δίνει περισσότερες λεπτομέρειες για τη ζωή του.

«Δεν ξέραμε πως η μνήμη εντοπίζεται σε αυτό το μέρος του εγκεφάλου. Όταν όμως η επέμβαση έβλαψε τον ιππόκαμπο, όπου εντοπίζεται η μακρόχρονη μνήμη, η μελέτη του Henry οδήγησε σε μια μεγάλη ανακάλυψη», εξηγεί η ίδια.

Μία από τις πρώτες διαπιστώσεις στις οποίες οδήγησε η υπόθεση του Molaison ήταν πως η εξυπνάδα και η μνήμη είναι ξεχωριστές οντότητες. Μετά την επέμβασή του, το IQ του παρέμεινε πάνω από το μέσο όρο και η ικανότητά του στην επίλυση προβλημάτων έμεινε άθικτη. Οι επιστήμονες ανακάλυψαν πως παρότι δεν μπορούσε να θυμηθεί παλαιότερα τεστ, η ικανότητά του να τα λύνει βελτιωνόταν. Και παρότι είχε γνωρίσει την Corkin μετά την επέμβαση, με τον καιρό εξοικειώθηκε μαζί της και πίστευε πως τη γνώριζε από το σχολείο.

«Αυτή τη στιγμή όλα μου φαίνονται καθαρά, αλλά τι έγινε αμέσως πριν; Αυτό με απασχολεί. Είναι σαν να ξυπνάς από ένα όνειρο. Απλά δεν θυμάσαι», είχε δηλώσει ο Molaison.

Η συνεισφορά του στην επιστήμη συνεχίστηκε και μετά θάνατον καθώς προσέφερε τον εγκέφαλό του για ερευνητικούς σκοπούς.