Το θέμα της μουσουλμανικής μαντίλας πυροδοτεί και πάλι τον δημόσιο διάλογο στην Γαλλία, καθώς η κυβέρνηση του Εμανουέλ Μακρόν είναι διχασμένη ως προς το αν πρέπει να επιτραπεί στις μητέρες να εμφανίζονται καλυμμένες όταν συνοδεύουν τα παιδιά τους σε σχολικές δραστηριότητες, παρά το γεγονός ότι αυτό δεν απαγορεύεται από τον νόμο.
Το θέμα της μουσουλμανικής μαντίλας επανέρχεται κάθε τόσο προκαλώντας εντάσεις στην Γαλλία, μία χώρα κοσμικού χαρακτήρα, όπως αναφέρει το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων.
Αυτήν την φορά, η ένταση επανήλθε όταν ένα μέλος τοπικού συμβουλίου και εκπρόσωπος της άκρας δεξιάς τα έβαλε με μία γυναίκα που φορούσε μαντίλα και συνόδευε παρέα παιδιών σε συνεδρίαση του συμβουλίου στην κεντροανατολική Γαλλία, προκαλώντας τα δάκρυα του γιου της και τον αποτροπιασμό των συναδέλφων του.
Δύο στους τρεις Γάλλοι (66%) τάσσονται υπέρ της απαγόρευσης των εμφανών θρησκευτικών συμβόλων, όπως είναι η μουσουλμανική μαντίλα, στους γονείς των μαθητών που τους συνοδεύουν σε σχολικές δραστηριότητες, σύμφωνα με δημοσκόπηση Ifop-Fiducial.
Η γαλλική νομοθεσία απαγορεύει την χρήση εμφανών θρησκευτικών συμβόλων όπως η μουσουλμανική μαντίλα, το εβραϊκό κιπά στο σχολείο και οι αρχές ζήτησαν από τους συνοδούς σε σχολικές εξόδους να μην τα φορούν επίσης. Όμως, μελέτη του Συμβουλίου της Επικρατείας της Γαλλίας έκρινε στην συνέχεια ότι οι συνοδοί δεν υπόκεινται στην νομοθεσία περί θρησκευτικής ουδετερότητας που επιβάλλεται στους εκπαιδευτικούς.
Η Γερουσία θα ασχοληθεί με το θέμα την ερχόμενη εβδομάδα, με την εξέταση από επιτροπή πρότασης νόμου που έχει καταθέσει η γαλλική δεξιά.
Αν και ο υπουργός Παιδείας Ζαν-Μισέλ Μπλανκέ υπενθύμισε την Κυριακή ότι «ο νόμος δεν απαγορεύει στις καλυμμένες γυναίκες να συνοδεύουν παιδιά», πρόσθεσε: «Η μαντίλα αυτή καθ΄εαυτήν δεν είναι επιθυμητή στην κοινωνία μας», εξαιτίας «αυτού που δηλώνει για την κατάσταση της γυναίκας, αυτού που αυτό δηλώνει για τις αξίες μας».
Με τον υπουργό Παιδείας συμφώνησαν ο υπουργός Οικονομίας Μπρουνό Λε Μερ και ο υπουργός Προϋπολογισμού Ζεράρ Νταρμανέν, που προέρχονται από τη δεξιά.
«Πρέπει να ξέρουμε ποια κουλτούρα θέλουμε να υπερασπισθούμε. Εγώ έχω μία κουλτούρα στο πλαίσιο της οποίας η θρησκεία παραμένει εντός της προσωπικής, ιδιωτικής σφαίρας και δεν έχει θέση στον δημόσιο βίο», δήλωσε ο Μπρουνό Λε Μερ.
«Θα προτιμούσα οι γυναίκες στο πλαίσιο της Δημοκρατίας, στη Γαλλία, να μην φορούν μαντίλα», δήλωσε ο Ζεράρ Νταρμανέν προσθέτοντας ωστόσο ότι «δεν είναι αυτό το βασικό πρόβλημα της Δημοκρατίας».
Όμως οι απόψεις διίστανται στους κόλπους της γαλλικής κυβέρνησης.
Τα προερχόμενα από την αριστερά στελέχη της κυβέρνησης Μακρόν υιοθετούν θέσεις που έχουν να κάνουν με την «πολυπολιτισμικότητα» και τις «ανταλλαγές μεταξύ πολιτισμών».
Η εκπρόσωπος της κυβέρνησης Σιμπέτ Ντιαγέ μίλησε αναφερόμενη στις σχολικές εξόδους για «καλές στιγμές διότι έτσι συναντώνται γυναίκες με μαντίλα και γυναίκες σαν εμένα, που δεν ζουν αναγκαστικά σε ταυτόσημους κόσμους και γίνεται ανταλλαγή» και με αυτόν τρόπο ευνοείται η ενσωμάτωσή τους.
Ο υπουργός αρμόδιος για την Ψηφιακή Πολιτική Σαντρίκ Ο αναφέρθηκε στο Twitter στην παιδική του ηλικία στο Βιλερμπάν όταν μητέρες με μαντίλα συνόδευαν καμιά φορά τα παιδιά στις σχολικές εξόδους και αυτό «ποτέ δεν δημιούργησε πρόβλημα, δεν αντιλήφθηκα καμία προσπάθεια προσηλυτισμού».
«Είναι μία συζήτηση που δεν καταλαβαίνω», δήλωσε άλλο μέλος της κυβέρνηση προερχόμενο από την αριστερά. «Η μαντίλα δεν είναι απαγορευμένη στην δημόσια σφαίρα. Στον δρόμο ή στο πάρκο, όλα τα παιδιά διασταυρώνονται με γυναίκες που φορούν την μαντίλα τους».
Η διάσταση αυτή των απόψεων αντανακλά και την απουσία μία ξεκάθαρης γραμμής εκ μέρους του Εμανουέλ Μακρόν. Η Γαλλία στοχάζεται για την θέση και την οργάνωση του ισλάμ στην χώρα, την ώρα που ο πληθυσμός που ακολουθεί την μουσουλμανική πίστη ή την μουσουλμανική παράδοση έχει θεαματικά αυξηθεί μεταπολεμικά στο έδαφος της μητροπολιτικής Γαλλίας.
Παραμένει θέμα που προκαλεί τριβές στην γαλλική κοινωνία που τροφοδοτούνται διαρκώς από περιστατικά όπως η ένδυση γυναικών με το μουσουλμανικό ένδυμα καθολικής κάλυψης προσώπου και σώματος, οι χωριστές ώρες σε ορισμένες πισίνες για τις μουσουλμάνες ή η αμφισβήτηση ορισμένων σχολικών προγραμμάτων.
Στην Γαλλία, ο νόμος που ρύθμισε τον χωρισμό Κράτους τους και Εκκλησίας και την εγκαθίδρυση λαϊκού κράτους χρονολογείται από το 1905. Κάποια στιγμή είχε φανεί ότι ο Εμανουέλ Μακρόν είχε την πρόθεση να αναθεωρήσει τον νόμο αυτόν για να περιλάβει αποτελεσματικότερα τη μουσουλμανική πίστη.
«Αλλά δεν κινείται τίποτε», παρατηρεί ένας βουλευτής της πλειοψηφίας, σύμφωνα με τον οποίο «δεν υπάρχει ούτε το κλίμα ούτε οι προσωπικότητες που θα μπορούσαν να κάνουν κατά νηφάλιο τρόπο την συζήτηση».
